@แว่วจักจั่นสั่นเสียงจำเรียงแจ้ว จากพุ่มแนวแถวพงดงพฤกษา เคล้าไอแรงแสงจันทร์รัญจวนตา สิเน่หามายาแห่งราตรี เสียงเรไรเริ่มร้องจนก้องป่า แทรกขึ้นมาจังหรีดเริ่มดีดสี ราวบรรเลงโหมโรงมโหรี ซิมโฟนี่ออเครสต้าแห่งป่าดง ลมสีไผ่ร่วมวงบรรจงขับ ให้เดือนหลับดาวใหลฤทัยหลง กล่อมน้องเจ้าเฝ้าสดับให้หลับลง เพลงจักส่งสร้างสรรค์ให้ฝันงาม วอนอำนาจศักดิ์สิทธิ์ทั่วทิศา อันสัมมาประสงค์ซึ่งองค์สาม ขอปกป้องน้องพี่นี้ทุกยาม กลีความกามต่ำอย่ากล้ำกลาย แว่วจักจั่นสั่นเสียงจำเรียงแจ้ว พี่ฟังแล้วหวั่นไหวให้ใจหาย หากคืนหนึ่งซึ่งจักจั่นพลันสิ้นตาย แล้วจักหมายใครเล่ากล่อมเจ้านอนฯ
เจือจันทร์ 20 มี.ค. 2547 20:01 น. - ID 49173 
2209
3
0
20 มีนาคม 2547 21:11 น. - comment id 234010
จั๊กจั่น เรไร จิ้งหรีด ไผ่ หลายสำเนียงธรรมชาติ ดั่งบทกวีไร้ทิวา ทิกิ
20 มีนาคม 2547 23:45 น. - comment id 234080
หน้าส่วนตัว
( F ) แต่งกลอนซึ้งไพเราะเพราะจริงนะ
เหมือนดั่งจะนำวงดนตรีมาขับขาน
กล่อมคนอ่านให้แสนสุดเบิกบาน
สุขสำราญในรสกานท์กาพย์กลอน.
แก้วประเสริฐ.
20 มีนาคม 2547 23:51 น. - comment id 234081
เป็นจักจั่นได้ไหมเจ้าค่ะ แวะมาให้กำลังใจเจือจันทร์จ้า
21 มีนาคม 2547 00:35 น. - comment id 234090
กลอนเขียนได้ไพเราะมาก ๆ เลยค่ะ แวะมาเยี่ยมชมค่ะ ยินดีได้รู้จักค่ะ
21 มีนาคม 2547 06:42 น. - comment id 234155
เรน..อรุณสวัสดิ์นะคะ....
บทกวี..ไพเราะ..มากเลยคะ....
..ห่างหาย..ไปนานจัง....
..ปิดเทอม..ยังคะ...
...คิดถึง..บทกวี..ของเจือจันทร์...นะคะ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
