@สำนึกก่อนสาย.ก่อนจะตายจากกัน@

tiki

   @..ท่านปัญญาท่านให้ข้อธรรมได้ล้ำเลิศ
สุดประเสริฐแม้นท่านมาในรถเข็น
ท่านสอนธรรมเพื่อให้ใจร่มเย็น
ให้คนเป็นได้ดูครูในโลง 
``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_ ``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_    @..สำนึกก่อนสาย....ก่อนจะตายจากกัน..@
``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_ ``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_ 
ไม่คิดวันนี้.........เราทั้งสี่.........ได้ไปวัด
พูดชัดชัด.........งานศพเพื่อน.........เหมือนไม่ห่าง
สามีเพื่อน.........ได้จากไป.........คล้ายจืดจาง
ลาจากนาง.........จรหายไป.........ไร้หวนคืน 
ได้ฟังเทศน์.........ท่านปัญญาฯ.........มาเทศน์ชัด
สอนธรรมทัศน์.........การครองใจ.........อย่างไม่ฝืน
ให้ดูแล.........ครอบครัว.........ให้ยั่งยืน
ใช้น้ำเย็น.........ลากรักคืน.........สู่บ้านตน..... 
มองหน้าเพื่อน.........ไม่เห็นสะเทือน.........กระไรสักนิด
มองหน้ามิตร.........ก็แจ่มใส.........ให้ฉงน
มองสาวสาว.........มาเฝ้าแหน.........กันหลายคน
เพื่อนคงบ่น.........สามีตาย.........คล้ายละคร  
 มีหลายเบอร์.........มาเจอกัน.........ในงานศพ
ล้วน*น้อยน้อย**.........มากันครบ.........สบสลอน
เพื่อนยิ้มเย้ย.........สามีตาย.........ไม่อุทธรณ์
ไปเสียได้.........จะได้นอน.........ห่อนกลุ้มใจ 
 มองบุตรสอง.........จ้องตาแป๋ว.........เห็นแล้วเศร้า
มองพ่อเขา.........เพิ่งลงโลง.........โล่งใจหาย
มองทางแม่.........แม่แนะนำ.........เพื่อนเก่านาย
ใจลูกคล้าย.........เหว่ว้า.........น่าฉุกคิด 
พ่อเพิ่งตาย.........แม่ทำคล้าย.........จักเปลี่ยนคู่
พินิจดู.........ละครสด.........บทแห่งสิทธิ์
เหล่าคนเมือง.........งามเมลือง.........เฟื่องเป็นนิตย์
ละครชีวิต.........ช่างไขว้เขว.........ดูเหหัน 
**น้อยน้อย**ของสามี .........นี่ก็กระไร
มาประกาศตัว.........งานศพได้.........คล้ายสุขสันต์
มาประจาน.........คนตาย.........ทำไมกัน
เกินจำนรรจ์.........ไม่เห็นใจ.........ในลูกเขา 
กลับออกมา.........จากงานศพ.........พบละคร
คนลงโลง.........ฝากบทตอน.........ดูอื้อฉาว
คนยังอยู่.........สู้กับกรรม.........ล้วนเรื่องราว
เกรงเกรียวกราว.........ลบหัวใจ.........ให้หมดเวร..... 
เป็นละคร.........แห่งชีวิต.........ให้คิดหวน
ความรัญจวน.........เหหัน.........มันแสนเข็ญ
ลูก-เมียหลัง.........นั่งกดดัน.........มันชัดเจน
พ่อทิ้งไว้.........รอยแผลเป็น.........ให้ครอบครัว 
อุทธาหรณ์.........ชีวิตเพื่อน.........คือเตือนใจ
มองเข้าไป.........บ้านของตน.........ค้นให้ทั่ว
มองความรัก.........ของคู่ตน.........คนใกล้ตัว
เขาไม่ชั่ว.........เพราะรักเดียว.........เกี่ยวหัวใจ 
ก้มลงกราบ.........ภัสดา.........ผู้สามี
สะท้อนใจ.........ในวจี.........ที่เธอให้
คือปรกแก้ว.........กั้นเกศ.........กั้นเภทภัย
บ้านของเรา.........เป็นบ้านได้.........ให้เพื่อนเกลอ 
สำนึกนี้.........ไม่มี.........ที่ใครสอน
**ท่านปัญญา**.........ท่านเทศน์วอน.........สะกิดเสมอ
ใช้น้ำเย็น.........น้ำคำ.........พร่ำ*รักเธอ*
รีบอย่าเก้อ.........ก่อนจะจาก.........พรากความตาย 
 มองคู่เขา.........ความตายพราก.........จากไปลับ
มองคู่เรา.........ถือว่านับ.........ว่ายังไม่สาย
ยังสามารถ.........ทิ้งบาดหมาง.........ไว้ข้างกาย
ก่อนจะเสียดาย.........ที่มองไม่เห็นเงา.........เขาคนดี 
,...@...-:*``*:-.,_,.-:*``@...*:-.,_,.-:*`` ฝัน..จะได้ไหม? ``@...*:-.,_,.-:* `@...*:-.,_,.-:*.@...-:*``*:-.,_ 
 
 .@.....ท่านปัญญาท่านให้ข้อธรรมได้ล้ำเลิศ 
สุดประเสริฐแม้นท่านมาในรถเข็น 
ท่านสอนธรรมเพื่อให้ใจร่มเย็น 
ให้คนเป็นได้ดูครูในโลง ......@ 
 
..@... ยามเมื่อมี.....ชีวิต....สิทธิ์แห่งฝัน 
ธรรมทั้งนั้น........ค่อยสร้างฝัน....อันโอ่โถง 
ธรรมล้วนล้วน......ร้อยชีวิต.....ให้เชื่อมโยง 
ดั่งพานโพง.......โล่งส่อ.........เพื่อล่อปลา@..... . 
 ...@..คืออ่านงานอักษรจรมาจาร 
เพื่อให้เสพย์สมานสานคุณค่า 
ปัญญาธรรมอ่านพลิกผันทุกวันเวลา 
เพื่อให้ปัญญาใสกระจ่างในทางธรรม......@.. 
 
.@.....ทุกบทกลอน...แต่ก่อนมา...ไม่ล้าเลย 
ไม่เคยเฉย..นิ่งไม่ตอบ...ชอบให้ขำ 
มาบัดนี้...จึงได้เห็น...เธอระกำ 
เธอจึงช้ำ..ไม่บาปกรรม...เพราะทำดี........@ 
 @...*:-.,_ยืนอยู่นั้น......ค้นบทธรรม......ทุกคำกล่าว 
ว่าไม่ได้.....ก็อื้อฉาว......อยู่อึงมี่ 
จึงบางครั้ง......ก็ปลดเปลื้อง.....ที่ว่าดี 
เล่นละดร.....ให้ดูที่.....ให้ข้นเค็ม,.-:*.@... 
 ..@..........คำทักทายนี้ย่อมคล้ายกำลังใจ 
ที่มีให้มีได้ในไทยโพเอ็ม 
เพียงนึกทักเติมหทัยให้อิ่มเต็ม 
กำลังใจให้นี้เข้มแด่ทางบุญ...........@ 
..... @.........ในแต่ละบทรสอักษร 
บ้างสังวร คอยสอนมิตร...จิตเกื้อหนุน 
บ้างรักใคร่...คอยโอบเอื้อ เกื้อคำคุณ 
บ้างเกื้อหนุน ถ้อยอักษร....ร้อยกลอนกานท์........@ 
. @.......ในบางขณะจิตใจอันไหลอลวน....ของมนุษย์สุดประเสริฐ 
คงบังเกิด.....อารมณ์...อาวรณ์.....สะท้อนสะท้าน 
หากไม่ทันภัยอารมณ์ผสมของมาร 
จะตกบ่วงกรรมประจานผลาญตนเมื่อตาย.......@ 
.@.......ซึ่งน่าเสียใจ...เมื่อยามมีชีวิตอยู่...ไม่รู้ตัวว่าไหน บุญ...บาป 
มารู้ซึ้งซาบ....เมื่อร่างอาบ...รดน้ำศพยามบ่าย 
กระนั้นวิญญาน์ของผู้ตาย.. 
..จะสงบสบายได้อย่างไร.......@ 
 .@.......สำนึกคงร้อนรนและค่นแค้น.... 
คงเจ็บแน่น...กรรมชั่วตนเอง..ที่เห็นได้ 
คงคั่งแค้น...มองแฟนตนเอง...ช่างมีภัย 
เป็นภรรยาชนิดไหน....โอ้ไทยเอ๋ย...........@ 
...@...............ชีวิตครอบครัว..ของผัวเมีย 
ดูเถิดดูไว้เสีย....จึงพร่างเผย 
หากพลาดพลั้ง..ในโลกีย์...สีจนเคย 
จะพลาดเลย...เข้านรก..ตกอบาย.......@ 
 @..เป็นเพียงบทรำพึง.......คะนึงหน้าเพื่อน 
เห็นไม่เศร้าโศกเยือน..... ระรื่นเกลื่อน..สามีตาย 
เลยฉงนไม่หาย ......... 
. กลายมาเป็นบทกลอน...?..@ 
 .@.......เยาวชนอายุไม่มากหากเข้มนัก 
เธอย่อมจัก...เหนื่อยล้า.........กล้าอักษร 
ยืนตรงกลาง....จึงผ่านทาง....ในคำกลอน 
อาจยอกย้อน... ..หยุดร้อนคำ....พร่ำทั้งปวง....@ 
..@.......อันคนดี ยังมี อยู่มากมาย 
อย่าได้คิด ทุกคนร้าย.. ...ให้เป็นห่วง 
น้องทั้งหลาย.. ยังสาวสู้...... ดูคู่ควง 
คนรักเรา....ดีรักห่วง...อย่างจริงใจ.......@ 
ก้มลงกราบ.........ภัสดา.........ผู้สามี 
สะท้อนใจ.........ในวจี.........ที่เธอให้ 
คือปรกแก้ว.........กั้นเกศ.........กั้นเภทภัย 
บ้านของเรา.........เป็นบ้านได้.........ให้เพื่อนเกลอ 
....@..._,.-:*``*:-.,_. ใน,.-:*``*:-.,,.-:*``*:-นาม .,_,.-:ของ*``*:-.,_,.-:*``*:-.,ความ_,.-:*``*:-_,.-:*``*:-.,รัก .,_,.-:*``.`*:-...@- 
ทิกิ_tiki 
,_@,.-:*``*: ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*ไร้สีสัน :-.,_,.-:*``*:-วรรณะ.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_เพศวัย.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,_,.-:*ไร้ตัว,``*:- ,.-:*``*:-.,_,.-:*``*:-.,ตน_,.-:*``*:-.,_,.-:**:-