ก็เป็นคนแบบนี้คนไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ปราดเปรื่องเหมือนใครที่ไหน อารมณ์อ่อนไหวง่ายเกินไป ร้องไห้ได้ง่ายโดยไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากไหนทุกครั้ง เหมือนคนเป็นบ้า เหมือนเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครปลูกฝัง ทุกคำที่พูดไปเหมือนไม่มีใครรับฟัง ไม่มีใครสอนสั่ง ไม่มีใครจริงจัง ไม่มีใครหวังดี เป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ไม่มีใครใส่ใจ อยากจะไปให้ไกล อยากจะหนี น้อยใจเหลือเกิน ทุกคนทำเมินทุกนาที เกิดมาเหมือนตัวอัปรีย์ ถ้าตายไปคงจะดี คงไม่มีใครเห็นใจ ไม่อยากโทษโชคชะตา ไม่อยากโทษบิดรมารดาที่ผลักไส ไม่อยากโทษพี่น้องเพื่อนพ้องหรือใครต่อใคร เกิดมาไม่มีใครสนใจ โทษใครให้ได้ล่ะเรา ทุกคนยิ้มอย่างมีความสุข แต่ตัวเราขลุกกับความเหงา รอคืนวันผ่านไปช้าๆ เพราะมันไม่มีค่าสำหรับเรา อยู่กับความเศร้า เหมือนเราเป็นคนที่ถูกลืม
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม 15 มี.ค. 2547 05:12 น. - ID 48763 
839
9
0
15 มีนาคม 2547 05:25 น. - comment id 231044
พอได้ไหม กับความหมางเมินที่ให้กันแบบนั้น ไม่ต้องการก็บอกมา ไม่ต้องมาหลบหน้ากัน ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเสียใจ ยังไงก็ไม่มีใครรัก ยังไงผู้คนก็ผลักไส ยังไงก็ไม่มีใครสนใจ ไม่ต้องการกันทิ้งไปได้ ฉันไม่แคร์ 17 ปี ที่เลยผ่าน อยู่กับความร้าวราน ไม่มีใครแยแส ตอนเด็กๆฉันร้องไห้ ตอนนี้ไม่เคยงอแง คืนวันผันแปร ไม่เคยเป็นเด็กขี้แย เหมือนก่อน เกิดมาไม่มีใครสนใจ ทุกคนห่างไกล เลยเป็นคนที่ไม่มีใครสั่งสอน ไม่เคยมีใจให้ใคร ทุกคนเปลี่ยนไป ไม่เว้นบิดามารดร อยู่กับความร้าวรอน ที่ไม่อาจถ่ายถอนให้ใครฟัง -- เ ห นื่ อ ย แ ล้ ว ล่ะ --
15 มีนาคม 2547 06:24 น. - comment id 231048
ว่าผู้คน ไม่สนใจ ไม่แยแส เรื่องดูแล พ่อแม่เลี้ยง เราแต่เด็ก เฝ้าถนอม เพียรเจ้า คราวยังเล็ก ปล่อยวิเวก ท่านคงยุ่ง อยู่กับงาน บางทีท่านอาจไม่แสดงออกมาด้วยกริยาอาการก็ได้ ถ้าเราไปเอาใจใส่ท่านคืน ท่านสนใจเราแน่นอนครับ
15 มีนาคม 2547 11:41 น. - comment id 231112
...เศร้าจัง...ไม่รู้จะแต่งอะไรให้เลย... ..มาเป็นกำลังใจให้นะคะ..
15 มีนาคม 2547 11:48 น. - comment id 231116
หน้าส่วนตัว
ไม่มีใครสนใจไม่เป็นไหร่........
แต่ให้รู้ไว้ว่าพี่ตั๊กรักและเป็นห่วงน้องฟ่างเสมอ...........
อาจดูว่าเป็นคนธรรมดา
อาจดูว่าไร้ค่าในสายตาใคร
จะสนใจคนอื่นไปทำไม
ในเมื่อชีวิตเป็นของเรา..........
กำลังใจจากพี่แม้จะหน่อยนิด.....แต่ก็จริงใจนะเจ้าค่ะ........ยิ้มไว้..โลกช่างสดใส.....
15 มีนาคม 2547 12:05 น. - comment id 231129
ไม่จริงหรอกพี่บอกให้ ยังห่วงใยคนหมองหม่น ซึ่งหนึ่งคนนั้นที่กมล ยังห่วงใยล้นพ้นคือฉันเอง *-*รักและห่วงใยเสมอนะค่ะ*-*
15 มีนาคม 2547 14:06 น. - comment id 231203
โถๆๆ น้องฟ่างคนสวย เป็นอะไรไปจ๊ะ ขอพี่ช่วยได้ไหม แหม ทำตัดพ้อใครหนอทำให้ไม่สบายใจ มามะๆเด๋วพี่ไปเตะไอ่คนนั้นให้มันเจ็บละกัน อิอิ เป็นไรไปจ๊ะน้องฟ่าง อิอิ
15 มีนาคม 2547 15:00 น. - comment id 231245
กลอนเศร้าดีค่ะ แต่งเก่งจริงๆ @_@
15 มีนาคม 2547 20:48 น. - comment id 231458
โถ่ น้อยใจบางครั้งเป็นคราวไม่เป้นไรนะ เด็กน้อย พี่มาให้กำลังใจนะ น้อง ฟ่าง
16 มีนาคม 2547 05:10 น. - comment id 231485
คุณบิดรมารดาล้ำค่านัก ลูกยังรักยังห่วงท่านเสมอ ต่อจากนี้และวันหน้าอาจไม่เจอ โปรดอย่าเพ้ออย่าพร่ำให้ช้ำใจ หยดน้ำนมผสมรักที่ฝากลูก ใจยังผูกยังพันมั่นไม่หาย อยากเป็นลูกกตัญญูมิรู้คลาย แต่ตอนนี้ลูกอยากได้รักกลับคืน ภาพวัยเด็กจดจำวันล้ำค่า เป็นแค่เด็กไร้เดียงสาไม่กล้าฝืน เติบใหญ่จนคนนำให้กล้ำกลืน มองรูปเก่าเราสะอื้นกลืนน้ำตา โอ้..บิดรมารดาที่ข้ารัก ลูกเหนื่อยนักแม้อยากพักยังโหยหา ลูกเป็นเด็กอกตัญญูที่รู้มา ได้แต่น้อยใจทุกคราแม่ว่ากัน ลูกไม่รู้ผิดอะไรไยจึงโทษ แม่ไปโกรธให้ใครไยหุนหัน อารมณ์แม่เปลี่ยนเร็วไปใครตามทัน เปลี่ยนฉับหลันจนลูกนั้นเริ่มน้อยใจ อยากให้แม่คิดดูให้รู้บ้าง ลูกเหมือนคนอ้างว้างร้างหม่นไหม้ ลูกไม่โทษถ้าแม่โกรธหรือเปลี่ยนไป อยากให้แม่รู้ไว้ เสียใจเป็น โอ้มารดาที่ข้าห่วงหวงเสมอ ข้าพร่ำเพ้อครวญครางอย่างยากเข็ญ ข้าทนทุกข์ทรมานผ่านเช้าเย็น ข้าลำเค็ญ เป็นลูกที่ถูกลืม -- ขอแค่นี้ล่ะ --
16 มีนาคม 2547 05:14 น. - comment id 231486
บางทีอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่แค่เพียงเวลานั้นสามารถทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปได้ สำหรับตัวข้านี้เป็นคนที่ไม่ค่อยแข็งแรง ข้าจึงกลัวว่าจะเป็นทุกข์ แต่สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดมันก็ได้กล้ำกลายเข้ามาในชีวิต จนบัดนี้มันก็กลายเป็นความเคยชินเสียแล้ว ข้าไม่สามารถเปลี่ยนวิถีชีวิตข้าได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับโชคชะตา อันนี้ตัวข้าทราบดี ข้ามีคุณตาเป็นหนาน ท่านพร่ำบอกข้าให้ปล่อยวางอะไรๆ ลงบ้าง อย่าเอาใส่ไว้ในใจให้มาก แต่ข้าทำไม่ได้ ยากเหลือ ยากเกินไป...
16 มีนาคม 2547 05:20 น. - comment id 231489
ข้าพยายามดิ้นรนให้พ้นบ่วงของความทุกข์และจินตนาการ ข้าเคยหลุดออกมาทีนึงแล้ว หลุดจากความทุกข์และความฝัน ..มาเผชิญหน้ากับความจริง... .....เจ็บปวดเกินไป...สว่างเกินไป... พยายามทำตัวให้กลมกลืนกับความจริง...เลวร้ายเกินไป...ทรมานเกินไป แต่ยังไงก็คือความจริง ที่ไม่สามารถหลีกหนีได้ ข้าจึงทรมานอยู่กับความจริง นี่คือสิ่งที่ข้าได้....อย่างนั้นหรือ?
16 มีนาคม 2547 05:29 น. - comment id 231490
บางทีช่วงเวลาหนึ่ง สามารถเปลี่ยนอะไรๆ ได้หลายๆอย่าง สำหรับตัวข้าคนที่ไม่แข็งแรง ก็ยังขอสู้ทนกับความจริงที่เจ็บปวด เพราะมันเป็นไปตามโชคชะตา ข้าขอยอมรับ
...แม้ความจริง..จะเจ็บปวดเกินไป
...แม้ความจริง...จะเลวร้ายเกินไป...ทรมานเกินไป
แต่ยังไงก็คือความจริงที่ไม่สามารถหลีกหนีได้ ข้าจึงขอเผชิญหน้ากับมัน
นี่คือสิ่งที่ข้าได้...และนี่คือสิ่งที่ข้าจะยังคงได้...ต่อไป
-- ข้าหนีมามากพอ
วันนี้ขอเผชิญหน้า
ยอมรับทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามา
ถึงแม้จะเหนี่อยล้า แต่ยังทน
-- ความจริงที่ไม่อาจหนีได้
ถึงแม้ต้องเจ็บจนตาย หมองหม่น
ความจริงที่ต้องฝืนทน
ข้าหนีไม่พ้นอยู่ดี
*+*+* สิ่งที่เห็นก็คือสิ่งที่เป็น *+*+*
16 มีนาคม 2547 12:35 น. - comment id 231588
โศรกเอยโศรกใดมิเท่าใจเราโศรก
แสนวิปโยคโศรกสลดหมดความหมาย
ต่างทอดทิ้งฉันหนีไปให้สุดจะเดียวดาย
ไร้ความหมายไร้พึ่งพิงทุกสิ่งมิเหลียวแล
หมดสิ้นแล้วความรักในชาตินี้
ทั้งชีวีมีแต่ให้เขาอยู่เสมอ
ทั้งที่โศรกหมดใจแต่รักเธอ
ยากจะเพ้อละเมอครวญหวนไห้ใจ.
แก้วประเสริฐ.
เห็นใจ เข้าใจ ซึ้งในความพ่ายแพ้.
16 มีนาคม 2547 21:24 น. - comment id 231880
ความเศร้าโศก ความเสียใจ...ไม่อยากให้ใครเห็น ความรัก ความเข้าใจ...ไม่อยากให้หลุดลอยไป ความพ่ายแพ้ ความทุกข์...ไม่อยากจะรับ แต่ก็ต้องรับไว้ ความเจ็บปวดคือบทเรียน...เคยรู้มา แต่บทเรียนแห่งความเจ็บปวดนั้น...ยากเหลือเกินที่จะหาย...ยังคงตราตรึงมิรู้คลาย
17 มีนาคม 2547 12:30 น. - comment id 232193
อย่าตีค่าตัวเองให้ต่ำต้อย เราคนหนึ่งที่คอยปลุกปลอบขวัญ กำลังใจความรักช่วยผลักดัน ต้องถึงวันฟ้าสว่างเห็นทางเดิน...... ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน จะมีใครหรือไม่ ไม่สำคัญ ตัวเราเองเท่านั้นต้องมั่นคง....
18 มีนาคม 2547 03:20 น. - comment id 232634
หนทางเป็นสายยาวต้องก้าวต่อ ใจทดท้อซึ่งคืนวันอันเปลี่ยนผัน ฉันเริ่มหมองเริ่มโศกโลกทิ้งกัน ต้องเผชิญอยู่ทุกวันมันเศร้าใจ ว่าจะตีค่าตัวเองเกรงสูงลิ่ว กลัวใจปลิวถ้าลมมาพาหวั่นไหว ขอบคุณทุกๆท่านที่ปันใจ ที่คอยเป็นกำลังใจตลอดมา -- รู้สึกทราบซึ้งสำหรับกำลังใจ ของทุกๆท่าน ที่ทำให้รู้สึกว่า ในชีวิตนี้ต้องสู้ต่อ เพราะยังมีกำลังใจจากทุกท่านที่คอยเติมความรู้สึกดีให้คนๆนี้ ที่คิดว่าไม่เหลือใครอีกแล้ว ขอบคุณมากๆค่ะ --
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
