นิราศเชียงใหม่-สันทราย เช้าวันอาทิตย์

เจ้าขาว

แสงอรุณอุ่นเปลือกตาอ้าปากหาว
เมื่อคืนหนาวร้าวเพียงใดไม่อาจเอ่ย
กว่าจะข่มตาลงได้อย่างเคย
ก็ล่วงเลยไปหลับนอนตอนตีห้า
มาเชียงใหม่เที่ยวนี้มีที่พัก
สะดวกนักมานอนห้องน้องด้า
มันก็ช่างแสนดีเกินพรรณนา
ขันอาสาสละเตียงไปนอนพื้น
พี่ตี้โทรมาหาว่าว่างไหม
หันมองไปไอ้ด้ายังไม่ตื่น
จึงตกลงตามข้อเสนอที่พี่ยื่น
ออกไปยืนรอรถตรงริมทาง
สิบนาทีพี่ตี้ขับรถมารับ
สวัสดีครับพี่เป็นอย่างไรบ้าง
ไตร่ถามสารทุกข์แทบทุกอย่าง
คุยกระจ่างแจ้งทุกเรื่องที่ข้องใจ
ประเดี๋ยวเดียวก็ถึงโรงพยาบาล
ป้ายอาคารแจ้งนามรามสองไว้
ขึ้นลิฟท์ตรงลงชั้นสี่รี่เร็วไว
เข้าห้องไปไหงไม่เจอเธอ น้องออย
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานนี้
น้องตัวดีซ้อนรถเครื่องกับหนุ่มน้อย
อยู่ดีดีมีรถชนจนตัวลอย
ร่างกระจ้อยร่อยเยินเกินทำใจ
เหตุเป็นเพราะรถคันนั้นมันเมา
ก่อเรื่องเศร้าเผาทรวงให้กลวงไหม้
ทำน้องสาวแสนดีมีเภทภัย
หักทั้งไหล่ไหปลาร้าผ่าสมอง
ทั้งที่ซ้อมรับปริญญามาทั้งอาทิตย์
โอ้บัณฑิตย์ผิดแผนแค้นคูณสอง
เมียงมองเธอทำกายภาพน้ำตานอง
กรรมใดน้องก่อไว้ให้เวทนา