แม่หนูน้อยตัวเล็ก.เด็กใสใส ยิ้มละไมข้างกองฟาง.ช่างสุขสม ร้องเพลงพร่ำรำไป.สบายอารมณ์ สายตาชม อิ่มหัวใจ.เมื่อได้มอง ใส่ผ้าถุงนุ่งเสื้อ.คอกระเช้า สีดอกเลาเจ้าดูงาม.มิเป็นสอง ม้าก้านกล้วยทำไว้.จากใบตอง เอามาครองเป็นสมบัติ.หัดขี่ไป กรับ กรับ กรับ โยกขยับ.ขับไปทั่ว หมุนรอบตัว รอบกองฟาง.ช่างสดใส มาสิคะ พี่สาว.ถ้าจะไป หนูจะให้ พี่คนดี.นี้ซ้อนตาม รีบตกลง ยิ้มรับ.กับแม่หนู ซ้อนขี่คู่ ควบไป.ไม่ต้องถาม ความสุขได้ เต็มหัวใจ.ในนิยาม เด็กคือความ งามแท้.แน่จริงเอย ..................................................
13 มีนาคม 2547 16:15 น. - comment id 230213
คิดถึงบ้าน อ่านแล้วคิดถึงเด็กๆที่บ้านค่ะ
13 มีนาคม 2547 16:42 น. - comment id 230218
ความสุขที่หาไม่ได้ในเมืองค่ะ
13 มีนาคม 2547 17:17 น. - comment id 230225
สวย....สดใส.. อยากขี่ม้าก้านกล้วย..ไปด้วยกัน... มารับ..กลับสู่บ้าน.. ด้วยความคิดถึง
14 มีนาคม 2547 00:24 น. - comment id 230421
พอได้อ่านเอิบอิ่มยิ้มสดใส เมื่อแน่ใจว่ามิได้คล้ายเสาะหา เป็นความสุขที่มีได้ในทุกครา ยามที่มาชนบทจรดแผ่นดิน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่งเก่งจัง ชื่นชม*-*
14 มีนาคม 2547 06:40 น. - comment id 230516
อิจฉา...อิจฉา...อิจฉา ฝันของเราทั้งนั้น งานแบบนี้ ทำไปเถอะครับ...แต่อิจฉา
14 มีนาคม 2547 14:06 น. - comment id 230642
ขอบคุณทุกคนค่ะ ^_^