ความเศร้าเริ่มครอบงำจิตใจ สายฝนดั่งไหลเป็นหยดๆนึงอยู่ตรงหน้า ให้คิดถึงช่วยเวลาหลังๆที่เคยผ่านมา กับกาลเวลา ที่เคยมีค่าเพราะมีเธอ ท้องฟ้ามืดคล้ำทำให้ใจรู้สึกเหว่หว้า กับเวลาที่ผ่านพ้นไปโดยไร้จุดหมาย เคยคิด ว่าฉันอยู่คนเดียวได้ แต่วันนี้มันกลับกลาย และเปลี่ยนย้ายความรู้สึกเดิมๆที่ผ่านมา สายฝนที่ดิ่งลงมามันก็ไร้จุดหมาย แต่มันยังทอดกลายอยู่บนพื้นถนน แล้วชีวิตเรา จะมีไหม สักหนึ่งคน คนที่สามารถรองรับและอดทน กับฉันได้ทุกเวลา ท้องฟ้ามันเริ่มมืดลงทุกที หัวใจก็เริ่มคลุกคลีอยู่กับคนเจ้าน้ำตาอย่างฉัน คนที่เริ่มสั่นไหว เพราะไม่มีใครเห็นค่าของมัน คือความรู้สึกของคนที่ไม่มีใครต้องการอย่างฉัน แค่นั้น เท่านี้เอง
11 มีนาคม 2547 13:51 น. - comment id 229065
อย่าร้องไห้เลยนะจ๊ะ บางเวลาอาจจะเศร้า อีกไม่นานทุกเรื่องราว คงผ่านเหงาไปได้...อย่างสบาย..
11 มีนาคม 2547 14:13 น. - comment id 229088
มามา แจกผ้าเช็ดหน้านะ โอ๋ ไว้จะถักโครเชต์ริมให้ด้วย แต่ต้องไปหาผ้าสวยๆก่อน นะ อิอิ
11 มีนาคม 2547 14:16 น. - comment id 229091
เชื่อว่าสักวัน.. สิ่งที่เธอไหวสั้น..มันจะจางหาย พร้อมรอยยิ้มที่มี..ที่ออกมาจากใจ ยิ้มรับวันใหม่..ถ้าเธอมีกำลังใจเฝ้ารอ...*-*
11 มีนาคม 2547 14:37 น. - comment id 229117
เป็นกำลังใจให้นะคะ กลอนเศร้ามากมายเลยค่ะ
11 มีนาคม 2547 16:39 น. - comment id 229170
กลอนเศร้ามาก เเต่ก้อเพราะ เเวะมาซนจ้าาาาาาาาาาาาา
11 มีนาคม 2547 17:03 น. - comment id 229179
ความเศร้าเริ่มครอบงำจิตใจ ทำให้เกิดความหวั่นใหวในใจที่ปวดปร่า ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้าต้องนั่งเหงาในทุกครา แล้วก็เจอหยดน้ำตาที่ดูเหมือนว่าจะยิ่งหลั่งริน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
11 มีนาคม 2547 21:50 น. - comment id 229306
คนอย่างฉัน ไม่มีใครต้องการ ขนาดคนในวันวานที่เคยบอกว่ารักฉัน วันนี้ยังจากไป ไม่เหลือเยื่อใยให้กัน แล้วคนอีกเป็นพันหรือ..จะมาสนใจ
12 มีนาคม 2547 01:12 น. - comment id 229364
เศร้ามาก....เศร้ามาก... พี่เอาผ้าเช็ดตัว..มาให้.. ผ้าเช็ดหน้าคงไม่พอ... แวะมาเยี่ยม..ว้า...เศร้าก่อนนอนเลยเรา..