หน้าส่วนตัว
เมฆคลุมฟ้ามาครึ้มฝนจนใจขาด
พระจันทร์สาดผ่านจนแสงหมดแรงส่อง
มรสุมเมื่อรุมซ้ำยิ่งย้ำตรอง
หรือจะต้องรอจนตายจึงกลายดี
โอ้อกเราอุ่นไอรักในพักก่อน
ใยกลับย้อนอย่างเกินยั้งยากรั้งหนี
อุปสรรคอันประสบไม่พบวิธี
คงเกินที่คิดแก้ทางทำอย่างไร
อยู่ท้อแท้อย่างทุกข์ทนสับสนยิ่ง
พอเอาจริงเพียงอับจนมนหม่นไหม้
ปากพร่ำเพ้อเปล่าพึ่งพาสองขาใคร
กลับหวั่นไหวกลัวเหว่ว้าน้ำตาริน
พล่ามแต่ปลอบพูดต่อไปคงใกล้สว่าง
เมื่อฟ้าสางเม็ดฝนซาย่อมน่าถวิล
ฟ้าเปิดทางฝันเปลื้องท้อแรงพอบิน
คงสูญสิ้นความสับสนใจตนเอง
ชังต้องปลอบชอบแต่ปดหวังหมดทุกข์
มิกล้าลุกมันกลัวรู้ ใช่กูเก่ง
หากนี่หรือให้น้อมรักเลือดนักเลง
เมื่อหวั่นเกรงมุ่งหวาดกลัวในตัวตน
ลูกเป็ดขี้เหร่ 10 มี.ค. 2547 21:19 น. - ID 48467 
1479
14
0
10 มีนาคม 2547 22:07 น. - comment id 228716
งามมาก นับแต่บันทัดแรก งานระหว่างบันทัดสัมผัสชัดเจน แต่ละบทมีความหมาย จบท้ายได้กล้าเกินตัว...ลูกเป็ดผู้กลายเป็นหงส์ แต่ยังคง ดุอยู่นะคะ อิอิ
10 มีนาคม 2547 22:18 น. - comment id 228727
ขอบคุณค่ะ แหม พี่ทิกิคะ ชมกันเกินไปรึเปล่านะ พิมพ์ยังต้องพัฒนาอีกเยอะค่ะ ยังรู้สึกว่าต้องพัฒนาค่ะ
10 มีนาคม 2547 23:36 น. - comment id 228783
เขียนได้ดีครับ..ช่วงสัมผัสดี.. มีคำรุงรังอยู่บ้าง..ลองเกลาคำให้กระชับ... คนเราถ้าหายใจอยู่.. ก็ต้องสู้ตลอดไป...สวัสดีครับ..
11 มีนาคม 2547 00:19 น. - comment id 228807
จริงๆ อีกไม่นานก็เช้า อิอิ รักและคิดถึงจ้า
11 มีนาคม 2547 02:14 น. - comment id 228861
....................
11 มีนาคม 2547 11:19 น. - comment id 228941
เห็นด้วยค่ะพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ยังแต่งได้เก่งเหมือนเดิมเลยจ๊ะ
11 มีนาคม 2547 12:22 น. - comment id 229005
ชื่นชม ๆ เช้าขึ้นมาฟ้าเหลืองก้าวเยื้องย่าง ระหว่างทางเซซ้ำเกือบจ้ำเบ้า เสียดายขวดเหน็บอยู่ที่เอวเรา ยังเหลือเหล้าตั้งค่อนไว้ถอนทราง.... อิอิ เช้าขึ้นมาก็เป็นยังงี้ทุกที อิอิ
11 มีนาคม 2547 13:24 น. - comment id 229046
ปัดสะอื้นฝืนกระอักยามรักตก ทนช้ำฟกหมกซ่อนความอ่อนล้า สองแก้มอาบฉาบไว้ไอน้ำตา มิรู้วันไหนว่าพบร่าเริง
11 มีนาคม 2547 13:32 น. - comment id 229051
ความหมายดีมาก ๆ เลยค่ะ
11 มีนาคม 2547 14:09 น. - comment id 229081
โห..เดี๋ยวนี้พิมพ์แต่งกลอนเพราะจัง แพ็คไม่ได้อ่านซะนาน..เก่งเป็นกองเลยนะ.. ^_^
11 มีนาคม 2547 20:12 น. - comment id 229237
ค่ำคืนนี้ฤดีสะท้อนนอนไม่หลับ ให้กระส่ายกระสับ เกินรับได้ รอคอยฟ้า อ้าเปิดทาง กระจ่างใจ อรุโณทัย วันใหม่ ใกล้มาเยือน
11 มีนาคม 2547 21:26 น. - comment id 229284
อิอิ ขอบคุณกับทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ดีมากๆนะคะ ค่ะ พิมพ์ยังต้องฝึกฝนและพัฒนาอีกมาก ขอบคุณจากใจค่ะคุณผู้เฒ่า โง่งม (ไม่โง่งมซะหน่อย) รักและคิดถึงเช่นกันค่ะพี่ลมสุดหล่อ ขอบคุณจากใจค่ะผู้หญิงไร้เงา แหม เขินอ่ะ เมาค้างได้ทุกคืนเลยเหรอคะคุณฤกษ์ แหม ไม่น่าเลย ขอบคุณ ผีขี้เมา และก็ข้าวปล้องมากๆนะคะ ชมเกินไปแล้วค่ะ คุณรักคุณคับ ค่ะ อ้าเปิดทางเลยนะคะ แหม พี่ชัยชนะล่ะก็ ยังไงก็ ขอบคุณค่ะ
11 มีนาคม 2547 21:44 น. - comment id 229299
=^______^= nice poem + good meaning so must to say เก่งมากๆฮับ b.b. ***
12 มีนาคม 2547 07:15 น. - comment id 229411
..อรุณสวัสดิ์คะ..พิม...
ภาพ..ให้ความรู้สึก..ดัจัง...
..บทกวีของพิม...
เขียนได้..ดีมาก..เลยคะ...
..เรน..ชื่นชม..พิมนะ...
..เป็นกำลังใจ.. ให้พิมของเรน..น๊า..
...
24 มีนาคม 2547 18:48 น. - comment id 236299
ขอบคุณค่ะ
6 เมษายน 2547 20:08 น. - comment id 242444
(^________^) แต่งเก่งจังจ้า... มาชื่นชมผลงาน...
13 เมษายน 2547 18:17 น. - comment id 246671
ขอบคุณนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
