วันนี้ ... ฉันสุดจะแปลกใจ นี่มันอะไร ... นี่ใคร ... อยู่ตรงหน้าฉัน ผีบ้า ... ซาตาน ... มายืนแทนที่กัน หรือกระจกมันหลอกตาฉัน ... นี่มันใคร เหตุไฉนจึงสุดโทรม โฉมเฉลาคนสวยหายไปไหน อืม ... คงเพราะใครบางคน ทำเธอให้เสียใจ เธอคนนี้จึงร้องไห้ตลอดมา บอกตัวเอง พอ ... พอซะที ที่ผ่านมานี้ ... เธอมันยิ่งกว่าคนบ้า จะสนอีกทำไม ... ผู้ชายเห่ยๆ ไร้น้ำยา ถึงเวลาเริงร่าได้ซะที บอกลา ... ความเศร้า เตะความเหงาไปให้ไกลเป็นร้อยลี้ โลกใบใหม่ ... ใบใหญ่ ... ยังสวยดี สวัสดี ... ฉันคนใหม่ ... ใสกว่าเดิม
9 มีนาคม 2547 00:42 น. - comment id 227419
บอกลากับความเหงา ทิ้งไปเลยความเหงาเศร้าห่วงหา ไม่ต้องแล้ววันนี้ให้เลิกลา เราจะไม่มีน้ำตาให้ใครใคร ในเมื่อเขาทำเราเจ็บเกินเก็บกัก เราก็จะไม่ปักความรักไว้ให้ เมื่อเขานั้นไม่เหลือกับเยื่อใย เราก็ควรตัดใจได้สักที *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ (กลอนแต่งได้ดีค่ะ) ราตรีสวัสดิ์ด้วยนะค่ะ หลับฝันดีหละจ๊ะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยพบกันใหม่นะจ๊ะ อิอิ*-*
9 มีนาคม 2547 13:45 น. - comment id 227673
มองกระจก...ตรงหน้า เห็นขอบตาม่วงคล้ำ ผิวนี่หรือก็ด๊ำดำ เรามีกรรมหรืออย่างไร ทั้งที่เราเกิดมาก็ไม่สวย เจอผู้ชายห่วย..ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ภาพตรงหน้า ไม่ต่างจากผีเปรตเท่าไร โธ่..เศร้าใจ ทำไมต้องเป็นเรา... **กลอนน่ารักค่ะ... :D**
9 มีนาคม 2547 17:12 น. - comment id 227779
5 5 5 ขำโพสอันบน