เห็นเธอกับเขาหยอกเย้า..เศร้าใจนัก ก็คนรักเค้าล้อกัน..มันธรรมดา ฉันเป็นใคร..ทำไมต้องเสียน้ำตา เจ็บทุกครา..เวลาเค้าใกล้กัน ทั้งที่ฉันก็มีคนห่วงใย คอยใส่ใจอยู่ทุกคืนวัน แต่ปล่อยให้ตัวเองต้องไหวหวั่น กับความผูกพันที่ไม่แน่นอน เพียงอยากให้เธอคนดี ได้มีความสุขอย่างถาวร ไม่ต้องเจ็บปวดเหมือนก่อน ก็ตอนที่เขา..บอกลา เวลานับปีที่คุ้นเคย มีแต่ความเฉยเมยที่ได้มา เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตา ไม่เคยเห็นค่า..ว่าหวังดี เธอมองหาคนมาเข้าใจ ซึ่งคิดว่ามากกว่าที่ฉันมี ก็ไม่เป็นไรหรอกคนดี ขอให้สิ่งที่หวังเป็นดั่งใจ หากวันใดเขาไม่ดีอย่างที่คิด ความเป็นมิตรจะคงอยู่ไม่ห่างหาย หากวันใดที่เธอไม่มีคนข้างกาย ขอเพียงจำไว้..มีใครคนหนึ่ง..ซึ่งเข้าใจจริง
26 ตุลาคม 2544 22:38 น. - comment id 16221
อกหักซะ น่าสงสารจังค่ะ กลอนของคุณเพราะมากนะคะ คงออกมาจากความรู้สึกที่แท้จริงของคุณ
27 ตุลาคม 2544 00:38 น. - comment id 16230
ดี..สมน้ำหน้า
27 ตุลาคม 2544 02:36 น. - comment id 16245
ไม่มีอะไรจะทำรึงัย.... ถึงได้มีเวลาว่างมานั่งแต่งกลอน
27 ตุลาคม 2544 02:37 น. - comment id 16246
แต่งอีกสิ เราจะได้เป็นเพื่อนเจ้าสาว......55555555
27 ตุลาคม 2544 06:25 น. - comment id 16261
กลอนเพราะนะ เขียนมาบ่อยๆ ยังมีคนชื่นชมนะจ๊ะ อย่างน้อย ก็ dokkoon นี่แหละ ชื่นชมจ้ะ
28 ตุลาคม 2544 03:01 น. - comment id 16344
คารมบาดหัวใจดีนะไม่เหมือนคนแต่งเลยคนแต่งกำลังจะเข้าพิธีวิวาห์อยู่ไม่ใช่เหรอ
28 ตุลาคม 2544 03:04 น. - comment id 16345
อย่างเธอนั้นน่าจะเข้าใจ...น่าที่จะเข้าใจ