รอยหนึ่งประทับตรึงซึ่งในอก เพ้อพกในดวงจิตคิดโหยให้ เหว้ว้าทุกทุกคราข้าเศร้าใจ รู้บ้างไหมคนห่างไกลใจอยากเจอ ราตรีที่ผ่านนานกังวานแว่ว เรไรส่งเสียงแจ้วแน่วเสมอ กู่ร้องเหมือนจะฟ้องก้อง... รักเธอ ใช่พี่เพ้อละเมอเก้อเดียวดาย ใจน้องยังคงภักติและรักอยู่ เคียงคู่รู้ในใจไม่ห่างหาย คอยวันพบเจอกันอย่าพลันกลาย รักนี้อย่ามลายคล้ายคำลวง
29 กุมภาพันธ์ 2547 19:59 น. - comment id 223137
รอยรักรอยใจรอยไห้หวน รอยนั้นชวนให้หวนถึงวันเก่า รอยยังฝังรอยจำย้ำเรื่องราว รอยแม้เบาแต่เจ้าตรึงถึงดวงใจ เพียงรอยนี้ยังเตือนให้อาวรณ์ จิตสะท้อนย้อนดูรอยพลอยหวั่นไหว อยากจะย้อนรอยเดิมเติมแต่งใจ แม้กลับมาเมื่อไรได้ย้ำรอย... ...แวะมาเยี่ยมคุณใยไหมค่ะ...
29 กุมภาพันธ์ 2547 21:05 น. - comment id 223159
:) แวะมาเยี่ยมคุณกุ้ง .. เอ๊ย ยัยไหม ค่ะ (เอาข้าวผัดหรือผัดซีอิ้วจ๊ะ ..+โอเลี้ยงอย่างเดิมใช่ไหม)
1 มีนาคม 2547 11:57 น. - comment id 223339
รอยนี้ยังคงฝังอยุ่เสมอ ไม่เจ็บ ไม่ปวด เพราะเป็นรอยอแห่งความสุขที่เรา.. เคย..ได้สัมผัส และรอคอยได้สัมผัสมันอีกครั้ง *-*
3 มีนาคม 2547 00:08 น. - comment id 224094
ใจน้องยังคงภักดิ์และรักมั่น แด่พี่นั้นทุกวันไม่หวั่นไหว ยังห่วงหาห่วงหวงและห่วงใย ยังซึ้งใจมีให้ในทุกที *-*กลอนไพเราะดีค่ะ*-*