ไม่เคยเปลี่ยน เคยเรียงร้อยกานต์กลอนอักษรศรี เป็นคู่ดีมีสุขสนุกสนาน นับแต่เนินจนมาตั้งช้านาน จนวันผ่านล่วงไปได้เกือบปี ความใกล้ชิดจึงผูกจิตสนิทสนม ทำให้ร้อยในอารมณ์ไม่หม่นศรี ส่งเป็นกลอนหวานซึ้งตรึงฤดี ให้เธอนี้ชิดใกล้ใจผูกพัน แม้บางครั้งอาจห่างไปไม่ใกล้ชิด แต่ดวงจิตมิเปลี่ยนไปให้แปรผัน มอบความรักความจริงใจให้แก่กัน มิเว้นวันเวลาหรือนาที ด้วยใจนี้มีมั่นคงอย่าสงสัย ในสิ่งใดให้จิตคิดเบือนหนี เพราะมอบแล้วความจริงใจในฤดี แด่เธอนี้ที่ชิดใกล้ใจผูกพัน
26 กุมภาพันธ์ 2547 17:57 น. - comment id 221992
พี่ทำไงคะถึงได้แต่งกลอนหวานๆได้แนะนำเจลหน่อยเถอะค่ะ...*-*
26 กุมภาพันธ์ 2547 18:06 น. - comment id 222000
ถึง คุณเจลใส ไม่รู้เหมือนกันคนดี เพราะพี่ก็ไม่เก่งกลอนกวีเท่าไหร่ เลยไม่รู้จะแนะนำอย่างไร เอาเป็นว่ามีปัญหาสงสัยตรงไหนถามมาแล้วกัน *-*พี่ก็มาแบบมึน ๆ เหมือนกันค่ะ เอาเป็นว่าถ้ามีข้อสงสัยแล้วพี่ทราบจะตอบให้เป็นรายข้อดีกว่าไหมค่ะ เพราะพี่ก็ไม่เก่งด้านกลอนเหมือนกันจ๊ะ อิอิ*-* ถึง ทุกท่าน ผู้หญิงไร้เงาขออภัยค่ะ ที่ต้องโพสต์กลอนสองครั้ง ตอนแรกโพสต์แล้วไม่เข้าหน้าตัวเองเลยนึกว่าไม่ขึ้นนะค่ะ พอโพสต์ใหม่ในหน้าตัวเองก็ยังไม่ขึ้น ฉะนั้นถ้าใครจะตอบคอมเม้นท์ขอเชิญตอบด้านบนนะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ และขออภัยทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ*-*
26 กุมภาพันธ์ 2547 18:14 น. - comment id 222009
ก็เพราะหัวใจมั่นคงล่ะน๊า... ก็เลยไม่เคยเปลี่ยนสักที... เราเองก็ยังอ่อนหัด..เรือ่งรัก ๆ ใคร ๆ ไม่ค่อยชำนาญกะเค้า วันนี้แค่อยากจะมาบอกว่า..สำหรับพู่กันก็คงเหมือนเดิมที่รู้สึกอยู่อย่างนี้.. คือสักวันมันคงเปลี่ยนแปลงไป.. ไม่ได้อยากเปลี่ยนนะครับ... ผมเองก็ไม่เข้าใจ.. บางที..ก็อยากให้เวลามันผ่านไปช้า ๆ เพื่อให้เค้าอยุ่กับเราให้นานที่สุ ให้เราจำสิ่งดีดีนี้ไว้ให้นานที่สุด... ก่อนทีเวลาจะผ่านไป.. ก่อนที่เราจะลบลืมเค้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ... อิอิ แหะ แหะ ขอระบายหน่อยนะครับ *-*
26 กุมภาพันธ์ 2547 18:15 น. - comment id 222010
โย่วๆ..มาเยี่ยมเยียนแล้วนะเจ้าคะ..ห่างหายไปนาน แต่กลอนยังคงหวานซึ้งไม่จืดจางแฮะ..ทำได้ไงเนี๊ยเจ้าคะ..สอนซ่าบ้างจิ...@^_^@
26 กุมภาพันธ์ 2547 18:19 น. - comment id 222018
เออ..พี่หญิงก็เหมียลกันลล์เลยอ่ะ...ลงกระทู้ไว้แล้วล่ะครับ ไม่ณุ้ว่าพี่ปีกฟ้าจะมาช่วยรึเปล่า... เอวันนี้เป็นอะไร... พี่ทิกิก็เป็นอย่างนี้ พี่หญิงด้วย พู่กันด้วย สงสัยคนอื่น ๆ ด้วยนะครับเนี่ย...เอ๊ยังไง *-*
26 กุมภาพันธ์ 2547 19:12 น. - comment id 222049
เหอๆ กลอนเพราะอีกแล้วครับท่าน มาทักทายนะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2547 19:13 น. - comment id 222050
แง .. โพสแล้ว ทำไมไม่ขึ้นล่ะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2547 19:16 น. - comment id 222054
รักที่เอให้มานั้น มันคือดวงตะวันที่สดใส ส่องทางให้ฉันเดินก้าวไป เธอคือกำลังใจ .. ที่สำคัญ ทุกๆ ครั้งที่คิดถึงเธอ ก็จะอบอุ่นเสมอที่หัวใจฉัน เธอสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในความผูกพัน ขอบคุณที่เธอรักฉัน .. และทำให้มีวันที่งดงาม ** แก้มมาโพสครั้งที่สามแล้วค่ะ พี่ผู้หญิงไร้เงา กว่าจะขึ้นโชว์ **
27 กุมภาพันธ์ 2547 06:06 น. - comment id 222145
มาโพลสให้แต่หัวค่ำ สงสัยงานนี้เจ้าของบ้านปิดประตู ลงกลอนไว้ ไม่ต้อนรับ เลยโพลสไม่ยอมเข้า เมื่อวานปิดประตูนอนแต่หัวค่ำนะครับ มีอะไรดีพิเศษหรือเปล่า.. สัมพันธ์สอง น้องพี่ ศรีอักษร มาออดอ้อน ออเซาะ ฉอเลาะหญิง แวะมาป่วน กวนคนดี ทีเล่นจริง สุขสันต์ยิ่ง หยอกเย้า เจ้าคนงาม เห็นความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น อย่างนี้สมควรลงโทษอย่างไรดีเอ่ย
27 กุมภาพันธ์ 2547 06:34 น. - comment id 222152
愛使世界變得聰明。但是情人的眼睛是按儀表操縱的 睡龍
27 กุมภาพันธ์ 2547 07:33 น. - comment id 222163
..อ่อนหวาน.. ในงาน..ที่ไพเราะ.. ..แอบเจาะ ..หัวใจ ..ให้ชิดเธอ.. ยากยิ่ง ..นานวัน..ฝันละเมอ... ..อยากใกล้เธอ ..แทนใจ..ใคร .คนนั้น.. ก็ ..อิจฉา.. อะดิคะ.. ..โห้ยยเรนจะ.. ถูกตี .. เปล่าคะเนี่ย..!!.. ..แว๊ป ..ระกาน.. ..อิอิอิ.. ...
27 กุมภาพันธ์ 2547 08:50 น. - comment id 222171
จะเปลี่ยนไปได้ไง เมื่อเธอมีใจให้กับฉัน อยู่อยู่มาก็ใกล้ชิดกัน แล้วจะมาเปลี่ยนพลันฉันไม่ยอม กลอนหวานซึ้งเสมอ นะครับ
27 กุมภาพันธ์ 2547 11:55 น. - comment id 222198
ทำไมแต่งกลอนเพราะอย่างนี้ละคะ อิจฉาจัง
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:41 น. - comment id 222215
คนอยู่ใกล้ทะเลใจยากจะหันเห ไม่รวนเรแปรปรวนกระบวนท่า ทั้งเก่งกาจรอบรู้หมู่ชนด้วยวิชา ที่ฝึกมาทำให้เร้าในอารมณ์หัวใจคน. แก้วประเสริฐ. ไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยครับ.
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:43 น. - comment id 222218
เพิ่งเข้ามา รีบไม่ได้อ่านนะดูเฉยๆรีบเดียวกลับมาอ่านให้ใหม่แต่น่าจะหายไปหลายวัน..นะ
27 กุมภาพันธ์ 2547 12:55 น. - comment id 222224
กลอนเพราะดีนะครับ แวะมาทักทายครับ
27 กุมภาพันธ์ 2547 13:59 น. - comment id 222238
หือออ.. เมื่อวานมาโพสแล้วอ่ะ.. หายไปซะแระ.. แหง่ววว.. ไม่เป็นไรค่ะ.. ให้น้องตูนทราบละกัน พี่มาอ่านเสมอนะ
27 กุมภาพันธ์ 2547 15:29 น. - comment id 222257
คนอะไรช่างแสนหวาน แต่งกลอนกานต์ไฉนจึงเพราะดี อันตัวเราหัดแต่งมาตั้งปี ไม่เห็นเพราะดีเหมือนพี่หญิง ^-^****กลอนน่ารักเหมือนเดิมนะคะ****
27 กุมภาพันธ์ 2547 17:10 น. - comment id 222277
ถึง คุณพู่กันของหูกวาง เก็บสิ่งดีดีนี้ไว้เป็นความทรงจำ ส่วนวันหน้าจะช้ำจะระกำขนาดไหน ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตอย่าได้ไปสนใจ เพียงแค่คิดในสิ่งดีดีไว้เท่านี้ก็สุขใจเกินพอ *-*ขอบใจจ๊ะน้องชายที่แวะมาเป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะจ๊ะ เมื่อวานนี้เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ วันนี้ก็ไม่เห็นข้อมูลอีก โอ๊ย ปวดหัวจังเลยจ๊ะอิอิ เอาเป็นว่าเดี๋ยวทางเว็บคงดำเนินการแก้ไขให้เราเองนะค่ะ อิอิ *-* ถึง คุณหนามไม้ไผ่ฯ นานแล้วที่เราไม่เจอกัน แต่สัมพันธ์ยังคงมั่นไม่ห่างหาย แต่เมื่อได้พบและทักทาย ก็ดีใจมากมายเลยคนดี *-*คิดถึงเสมอนะค่ะ แม้เราจะไม่เจอกันนานแล้วก็ตามที ส่วนเรื่องกลอน พี่ว่าน้องแต่งได้เก่งกว่าพี่อีกนะค่ะ ฉะนั้นขอให้พี่เป็นฝ่ายขอคำแนะนำจะดีกว่ามั้งค่ะ อิอิ*-* ถึง คุณพู่กันของหูกวาง ไม่ต้องสงสัยหรอกคนดี เพราะหลายคนตรงนี้ก็โดนเหมือน สงสัยจะมีอะไรพลาดจึงได้เตือน ฉะนั้นเดี๋ยวคงเหมือนเช่นทุกวัน *-*โดนกันหมดเลยค่ะ พี่เห็นแล้วเหมือนกัน แต่วันนี้มีการแก้ไข มีบางคนรวมทั้งพี่ด้วยที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข แสดงว่าเว็บเขากำลังดำเนินการค่ะ ฉะนั้นใจเย็น ๆ จ๊ะ เดี๋ยวก็เรียบร้อยหรือไม่ก็ร้อยทั้งร้อยเรียบนะจ๊ะ อิอิ*-* ถึง คุณปลาวาฬสีน้ำเงิน ขอบคุณการทายทัก และแวะมาทักกันนะตรงนี้ ขอบคุณเธอคนดี ที่ชอบกลอนบทนี้ว่าไพเราะ *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันและขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชมค่ะ*-* ถึง คุณแก้ม...ป่อง (1) โพสต์แล้วไม่ขึ้นก็ไม่เป็นไร อย่าคิดมากไปน้องแก้มป่องจ๋า เพราะยังไงพี่ก็เข้าใจตลอดเวลา ว่าคนดีแวะมาหาเยี่ยมเยือนเสมอมาประจำ *-*พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมข้อมูลโพสต์ไม่ขึ้น เอาเป็นว่าขอบคุณกับกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ เพราะตอนนี้พี่เองก็ไม่มีกลอนบทนี้ในหน้าส่วนตัวเหมือนกันค่ะ เศร้าจัง*-* ถึง คุณแก้ม..ป่อง (2) ทุกทุกวันที่เราเจอกัน ทั้งเธอและฉันต่างสุขสันต์เสมอ เพราะบทกลอนที่นำมาให้พบเจอ ต่างแลกเปลี่ยนความเลิศเลอเสมอมา ฉะนั้นจึงขอบคุณวันเวลาอันมีค่ามาก ที่ทำให้เราได้มาฝากความห่วงหา เป็นเพื่อนสนิททั้งที่เราไม่เคยได้ใกล้ชิดกันสักครา แต่ทุกครั้งเราก็รู้ว่าความห่วงหายังอยู่ใกล้เราทุกคราไป *-*ขอบคุณค่ะ สำหรับกำลังใจที่มอบให้และความพยายาม เมื่อวานสงสัยทางเว็บจะรวนค่ะ ก็เลยมีอะไรแปลก ๆ หละนะค่ะ ฉะนั้นก็อย่าคิดมากเลยค่ะ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณอย่างจริงจังเลยนะค่ะสำหรับกำลังใจที่มอบให้และความพยายามที่จะส่งกลอนให้ พี่เป็นปลื้มเลยค่ะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ*-* ถึง คุณชัยชนะ ประตูกลอนเปิดให้เสมอ รับประกันนะเออไม่เปลี่ยนผัน ปิดสนิทไม่มีใครเข้าใกล้กัน คือประตูใจเท่านั้นนะคนดี *-*แหมประตูกลอนเปิดไว้ทุกบานเลยค่ะ ยกเว้นประตูใจค่ะที่ปิดตาย อิอิ ส่วนเรื่องที่ลงกลอนตอนเย็น เพราะตอนกลางคืนติดธุระสังสรรค์กับเพื่อน ๆ นะค่ะ ฉะนั้นต้องขออภัยที่ไม่ได้ตอบกลอนสดเลย หวังว่าคุณชัยชนะคงไม่ว่า ส่วนคำว่าเห็นความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นผู้หญิงไร้เงาไม่เคยทำนะค่ะ ฉะนั้นไม่ขอรับโทษค่ะ อิอิ*-* ถึง คุณมังกรนิทรา ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน ถึง คุณเรน เรนใกล้ชิดสนิทกับพี่เสมอ รับประกันนะเออไม่เปลี่ยนผัน แม้กาลเวลาอาจเปลี่ยนไปในทุกวัน แต่หัวใจของพี่นั้นยังคงมั่นกับน้องเรน *-*รักน้องเรนเสมอนะค่ะ รับประกัน จะไม่รักใครให้เท่าน้องเรน เด็ดขาด เอาเงาเป็นประกันอิอิ*-* ถึง คุณใบ จะไม่เปลี่ยนไปที่ไหน ด้วยหัวใจไม่ถอดถอน รับประกันอย่างแน่นอน ว่าจะรักและอาวรณ์ต่อเธอ *-*ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจและคำชมที่มอบให้กัน*-* ถึง คุณโลกนี้สีชมพู อย่าอิจฉาพี่เลยคนดี เพราะจริงจริงพี่นี้ก็ไม่ได้เก่งหนักหนา มีอีกหลายท่านที่เก่งเหลือคณา ที่น่าอิจฉากว่าพี่ตั้งมากมาย *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน แล้วอิจฉานะตาร้อนด้วยหรือเปล่าจ๊ะ อิอิ*-* ถึง คุณแก้วประเสริฐ คนอยู่ในอารมณ์พรมพลิ้วไหว ทำสิ่งใดก็ดูจะอ่อนหวาน เหมือนน้ำตาลให้มดหยดเจือจาน จึงทำให้งานตระการหวานจับใจ *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้และขอบคุณอีกครั้งกับคำชมค่ะ แต่ไม้ยามกของคุณแก้วประเสริฐจะนะเยอะไปนะค่ะ อิอิ*-* ถึง คุณวิจิตร ภู่เงิน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน ขอให้คุณรู้ไว้เสมอ เราจะเป็นเพื่อนไม่เลื่อนกันนะเออ และฉันจะคิดถึงเธอเสมอไป *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กัน และไม่ว่าคุณจะไปไหนนะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยแล้วกัน ห่วงใยเสมอค่ะ*-* ถึง คุณ zilver ขอบคุณการทายทัก และการแวะมาทำความรู้จักกับตัวฉัน ขอบคุณคุณคนดีที่ชมกัน และขอบคุณอีกครั้งกับการแวะมาเยือน *-*ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกันและขอบคุณอีกครั้งกับคำชมค่ะ*-* ถึง คุณสีน้ำฟ้า ทราบแล้วเปลี่ยนนะคนดี เอาเป็นว่าเข้าใจตรงนี้เสมอ และขอบคุณคนดีที่พบเจอ ด้วยฉันเข้าใจเสมอกับเรื่องที่มี *-*ขอบคุณจากใจค่ะ และต้องขออภัยด้วย ไม่ทราบว่าสิ่งใดทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น กำลังงงเหมือนกันค่ะ เพราะกลอนบทนี้ก็ไม่อยู่หน้าส่วนตัว เอาเป็นว่าขอบคุณพี่มากเลยนะค่ะที่แวะมาเป็นกำลังใจให้กันเสมอ ๆ ค่ะ*-* ถึง คุณตา-กลม คนคนนี้ก็ใช่เก่งกล้า ยังแต่งกลอนได้ธรรมดาเสมอ ไม่เหลืออีกหลายคนที่เลิศเลอ และแต่งได้เก่งเสมอเช่นกัน *-*พี่ยังแต่งกลอนไม่เก่งเลยค่ะ แต่พยายามอยู่เท่านั้นไม่รู้เมื่อไหร่จะสำเร็จค่ะ อิอิ เอาเป็นว่าขอบคุณกับกำลังใจที่มอบให้นะค่ะ*-*
27 กุมภาพันธ์ 2547 23:20 น. - comment id 222426
.....สวัสดีค่ะ... ...ไม่เคยเปลี่ยน... ยังเวียนมาหาเสมอ แม้ไม่บ่อยเหมือนเก่า..นะเออ.. แต่ก็ยังมาเจอ..ทุกครั้ง....เพราะตั้งใจมา..... .~-~.
29 กุมภาพันธ์ 2547 12:20 น. - comment id 222893
ถึง คุณซอมพลอ รู้บ้างไหมคนดี ว่าฉันคนนี้ห่วงหา รอคอยให้วันเวลา นับคุณมาพบเหมือนเก่าที่เรามีกัน *-*รักและคิดถึงคุณมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*