ฉันซ่อนอยู่ภายใต้เปลือกที่ห่อหุ้ม ใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แววตาที่ชาเฉย ฉันซ่อนอยู่ภายใต้ความไม่รู้สึกรู้สา ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน ไม่เจ็บ ไม่ปวด เหมือนผิวระลอกบางบนผืนทะเล ที่คลื่นใหญ่ใต้น้ำโถมซัดตัวอยู่อย่างเงียบๆ ค่อยกัด ค่อยกร่อน เหมือนต้นไม้ใหญ่ที่ไร้ราก ฝืนยืนต้น เมื่อลมแรง คงโค่น คงล้ม ฉันซ่อนตัวอยู่ภายใต้เปลือกแข็ง ใต้รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ หดหู่ หนาวสั่น และร้องไห้ อยู่ในช่องว่างของช่วงเวลา
21 กุมภาพันธ์ 2547 11:33 น. - comment id 219001
งามเกินจะกล่าวค่ะ
21 กุมภาพันธ์ 2547 17:21 น. - comment id 219185
ออกมาจากเปลือกสิค่ะ จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ ^-^
21 กุมภาพันธ์ 2547 22:40 น. - comment id 219304
เสียงหัวเราะ... ที่ไม่ได้มาจากความรู้สึก... ...ก็ไม่ได้เป็นเสียงหัวเราะ...
21 กุมภาพันธ์ 2547 23:56 น. - comment id 219360
เมื่อไหร่เธอหลุดจากที่ซ่อน แล้วเธอจะรู้โลกร้าวรอนกว่าที่เห็น เธออาจคิดว่าเธอเจอสิ่งยากเย็น แต่จริงจริงสิ่งที่เห็นไม่เป็นเช่นนั้นเลย *-*เมื่อเราอยู่ในที่ที่หนึ่ง เรามองว่าที่นั้นน่ากลัว หรือเรารู้สึกกลัว แต่บางครั้งเราลืมดูไปว่าโลกใหญ่ ๆ ที่เราไม่เคยได้สัมผัสมีอะไรน่าสัมผัสและน่ากลัวกว่าอีกค่ะ อิอิ*-*
22 กุมภาพันธ์ 2547 00:23 น. - comment id 219378
ไพเราะ.. มากนะคะ.. เรน แวะ..มาทักทาย ..ตอนดึกนะคะ..
4 มีนาคม 2547 10:13 น. - comment id 224690
ต่อให้มีเปลือกหุ้มที่เข้มแข็งแค่ไหน หลอกใครต่อใครว่าฉันแกร่งฉันกล้า แต่ก็ไม่สามารถที่จะหลอกตัวเองไปได้หรอกค่ะ ออกมาจากเปลือกจอมปลอมนั้นซะ .... ออกมาเพื่อที่จะเป็นคนกล้า คนเก่ง อย่างแท้จริง ^______________^