คุณจะอยู่หรือจากไปมันไม่สำคัญ ฉันเรียนรู้วันที่มีคุณได้ทุกที่ ฉันเรียนรู้ใจที่อ้างว้าง..แล้วยินดี ได้เรียนรู้ท่าที..ที่ก้าวเข้าหาคุณ ฉันถามตัวเองหลายครั้งถึงที่มาของบทกลอนนี้ มันเป็นคำตอบสำคัญที่ฉันต้องพิจารณาตัวเอง อย่างลึกล้ำ ..........*จริงหรือที่ฉันไม่มีใจ.... .........จริงหรือที่ฉันเพียงผ่านกลอนชุดหนึ่ง... ......จากเว็บหนึ่งที่เตรียมไว้ ....สู่อีกเว็บหนึ่ง....... ...แล้วบทกลอนนี้มาจากไหน... ฉันไม่ได้เขียนไว้เพื่อ บางกอกซิตี้นะ...? .............ในความรู้สึกอบอวลด้วยกลิ่นอาย... ...ประหลาด..ที่ฉันไม่ทันรู้สีกในวิญญาน... ....*ฤา...มันผิดพลาดทางเทคนิค... ..ฤา...? ฉันขอก้าวมายืนเคียงข้าง ฉันขอวางมือไว้ที่มืออบอุ่น ฉันขอนั่งอิงแนบแอบอยู่ข้างคุณ ฉันขอความอบอุ่นจากคุณสักครั้ง..!! และฉันรู้ค่าของคุณมากมาย ทิกิ_tiki ........บางสิ่งบางอย่างในใจ...ล้นหลั่งลงมา ...เรียกความรู้สีกนี้ว่าอันใด... มันไม่มีคำใดจะบอกได้ว่ามันคืออะไร... ฉันหาตัวอักษรมาบรรยายมิได้เลย ว่าความรู้สึก...สะอึก...ชนิดนี้....เรียกว่าอะไร ในนามของความรัก แด่เพื่อนมนุษย์ ..........แค่นั้นหรือ...... ....บางสิ่งหล่นลงมาจากไหน....... สอดแทรกเข้ามาในตัวอักษรเหล่านี้ได้อย่างไร ... ทิกิ_tiki ไร้สีสันวรรณะเพศวัยไร้ตัวตน ธรรมะอยู่ที่ใจใยค้นหา......? บอกใจว่า.......นี้ฟุ้งซ่าน......จงพล่านหาย บอกใจว่า.......นี่โทสะ..มะโหร้าย บอกใจว่า......นี่หลงไป....ไร้สติปัญญา บอกทุกครั้ง........ในอารมณ์ที่....จมพลัด บอกสะกัด.....ดับความฟุ้ง......ที่พุ่งหา บอกตัวเอง........ทันที่ใจ.....ใช้ปัญญา ดับพิษบ้า.......ที่ดวงใจ....ใช้ใจชน..... . สิบปีกี่สิบดอกเหมือนศอกกลับ สิบที่นับไม่จับจิตเหมือนมิตรใหม่ สิบแล้วหรือ..ที่เธอถือ..มาผูกไว้ สิบกุหลาบ...ปลาบแปลบใจ...ไม่เหลือดี..... สองบทหลังนี้ให้ฟ่าง แต่สองบทแรกนั้น...ไม่ได้อยู่ในกลอนที่จะไปลงให้บางกอกซิตี้แน่นอน แต่บทสุดท้ายที่เขียนเย้าภูตะวันวันนี้ มันกลับสะท้านใจฉันยิ่งนัก ...คุณทำอะไร จนป่านนี้ยังไม่ทานข้าว... อืมม์ค่ะ....ขออนุญาติท่านหน่อยค่ะ ......ระวังจะเจ็บป่วยลงไปนะ...ห่วงนะ ฉันไม่ห่วงตัวเองมานานแค่ไหนแล้วหนอ โยนใจตัวเองไปในนภาฟ้ากว้าง... ไม่ขออะไรใครอีกแน่ๆ เพราะที่ได้รับมานี้เกินจะทน ผู้คน...สับสน...อลหม่าน.. ฉันอยากให้ชีวิตมันผ่านไปอีกวัน และอีกคืนแบบไม่ต้องรับรู้อะไร ไม่รู้สึก ไม่ สนใจ ไม่แคร์ ไม่วุ่นไม่รับรู้อะไรใครอีกแล้ว........ รักของฉันผ่านฝากไปตามลม ลมหนาวห่มท่วมฟ้าจนถึงเช้า ให้มันผ่านไปอีกคืนซึ่งยืนยาว ไล่ความร้าวรันทดให้หมดใจ เคยคาดเคยหวังว่าเขาจะชื่น สำนึกขื่น...หวานเป็นขม...ระทมไหม้ หมดรู้สึก...ได้แต่สา....สาแก่ใจ หมดเยื่อใย....ไมตรี...ที่วันคืน... เพียงส่งเสียงเรียกเพรียกสนิทสนม บอกความขมปวดร้าวและขมขื่น รับรู้ทุกอย่างอ้างว้างหรือหยัดยืน คล้ายต้องฝืนฝ่าทนบนโลกว้าง อยู่กับเงาที่เขาทิ้งไว้ให้ อยู่ในใจไม่แลเรื่องทุกอย่าง อยู่คนเดียว..บนหนามเกี่ยว..แทบอับปาง ไม่เหลืออะไร..ในความร้าง..ร้างหรือรัก? ........ฉันจบบทกลอนคืนนี้อย่างไร้ทิศทางให้ตัวเอง เป็นอีกคืนที่ไม่มีต้น ไม่มีปลาย ไม่มีสายอะไรที่จะบอกให้รู้ที่มาและที่ไป ของสิ่งที่รู้ที่สัมผัสได้นี้เลย... อย่าผันแปรไปไหนให้ไกลข้าฯ จะร้าวรานถึงน้ำตา...ไปแค่ไหน สี่ห้องเจ้า...ยังมีข้าฯ...ดื่มอาลัย รักจากใจ...ใสของเจ้า...ยังเว้าวอน... ฉันไม่ชอบความรู้สึกที่บอกไม่ได้นี้เลย !!
tiki 14 ก.พ. 2547 03:17 น. - ID 46739 
745
11
0
14 กุมภาพันธ์ 2547 03:31 น. - comment id 216058
คงเป็นเพราะไม่รู้เหตุผลไม่มีหลักการ ถ้าอย่างนั่นเรียกอารมณ์ชนิดนี้ว่าอะไรเหรือ หืมมมม์
14 กุมภาพันธ์ 2547 03:51 น. - comment id 216062
หน้าส่วนตัว
己考慮愛損害。用于有被履行的你的希望的斗爭
睡龍
14 กุมภาพันธ์ 2547 10:17 น. - comment id 216076
แวะมาทักจ้า....แม่หนู่น้อย ขอให้มีความสุข....บนความรัก และความศรัทธา....ของตัวเองนะจ๊ะ
14 กุมภาพันธ์ 2547 12:45 น. - comment id 216099
แวะมาทักจ้า....แม่หนู่น้อย ขอให้มีความสุข....บนความรัก และความศรัทธา....ของตัวเองนะจ๊ะ จาก : ยายเมจิค ไม่ได้ล๊อกอิน รหัส - วัน เวลา : 219720 - 14 ก.พ. 47 - 10:17 hello ซาหวัดดีค่า คุณยายเมจิค วันนี้ไม่ไปจัดนิทรรการผ้าสะกิด อีกแล้วเหรอคะ อิอิ อยากไปดูด้วยจัง
14 กุมภาพันธ์ 2547 13:31 น. - comment id 216116
ความคิดอ่านคนเรานั้นกลั่นจากจิต
ย่อมมีสิทธิ์ที่จะกระทำอย่างไรก็ได้
เป็นสิทธิของเราจะทำให้เป็นไป
จะกลัวใครในความคิดอ่านของเรา
คนที่เก่งอาจะไม่เก่งได้ในความคิด
ทุกชีวิตคิดเข้าข้างตัวไว้ในเรื่องเขา
แยกจำแนกแตกต่างมันเรื่องของเรา
โปรดอย่าเศร้าทำไปถ้าใจจะกระทำ.
แก้วประเสริฐ.
14 กุมภาพันธ์ 2547 13:40 น. - comment id 216118
แวะมาเป็นกำลังใจ อย่าคิดมากเกินไปนะคนดี เพราะยังมีวันพรุ่งนี้ ให้เราสุขสันต์เปรมปรีดีเหลือใจ *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*
14 กุมภาพันธ์ 2547 13:44 น. - comment id 216120
ความคิดอ่านคนเรานั้นกลั่นจากจิต
ย่อมมีสิทธิ์ที่จะกระทำอย่างไรก็ได้
เป็นสิทธิของเราจะทำให้เป็นไป
จะกลัวใครในความคิดอ่านของเรา
คนที่เก่งอาจะไม่เก่งได้ในความคิด
ทุกชีวิตคิดเข้าข้างตัวไว้ในเรื่องเขา
แยกจำแนกแตกต่างมันเรื่องของเรา
โปรดอย่าเศร้าทำไปถ้าใจจะกระทำ.
แก้วประเสริฐ.
จาก : แก้วประเสริฐ รหัส 6104
รหัส - วัน เวลา : 219761 - 14 ก.พ. 47 - 13:31
-ค่ะ...กลอนเพราะเหลือเกินค่ะ แก้วประเสริฐ
(แซว ละคราวนี้)...ไม่เหนื่อยเขียนกลอนหรือไงนะเนี่ย อิอิ55
14 กุมภาพันธ์ 2547 13:46 น. - comment id 216123
แวะมาเป็นกำลังใจ อย่าคิดมากเกินไปนะคนดี เพราะยังมีวันพรุ่งนี้ ให้เราสุขสันต์เปรมปรีดีเหลือใจ *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-* จาก : รหัสสมาชิก : 4521 - ผู้หญิงไร้เงา รหัส - วัน เวลา : 219763 - 14 ก.พ. 47 - 13:40 ค่ะ คงเป็นรักเศร้าๆๆของเราเหมือนเดิมน่ะคะ แต่ทำใจกะมันได้แล้วละคะ คงไม่สดใสเหมือนใครเขาหรอกนะคะ
14 กุมภาพันธ์ 2547 14:28 น. - comment id 216147
สวัสดีครับ คุณtiki
บ่ายแล้วนะ กินอะไร ไปหรือยัง
ท้องร้องดัง จ๊อกจ๊อก หรือป่าวน๊า
หมูสะเต๊ะ กุ้งวุ้นเส้น เป็ดพระราชา
ล้วนแต่น่า ค้นหา มาลิ้มลอง.....
มาอยู่เป็นเพื่อนกัน วันวาเลนไทน์ครับ ข้างนอนกรถติดจริงๆเลยวันนี้
14 กุมภาพันธ์ 2547 14:43 น. - comment id 216162
ทุกอย่างคงขึ้นอยู่กับจิตใจของตัวเรา ^-^
14 กุมภาพันธ์ 2547 14:55 น. - comment id 216172
สวัสดีครับ คุณtiki
บ่ายแล้วนะ กินอะไร ไปหรือยัง
ท้องร้องดัง จ๊อกจ๊อก หรือป่าวน๊า
หมูสะเต๊ะ กุ้งวุ้นเส้น เป็ดพระราชา
ล้วนแต่น่า ค้นหา มาลิ้มลอง.....
มาอยู่เป็นเพื่อนกัน วันวาเลนไทน์ครับ ข้างนอนกรถติดจริงๆเลยวันนี้
จาก : กระบี่รับใช้
รหัส - วัน เวลา : 219792 - 14 ก.พ. 47 - 14:28
.......ขอบคุณค่ะ กระบี่ฯ
มีขนมสามชิ้น กาแฟหนึ่งแก้ว กับงานเอกสาร (ซึ่งสอดแทรกสมุดไว้จดกลอนของเราในไทยโพเอ็ม...ด้วย อิอิ...)วางตรงหน้าค่ะ
อยากเป็นอย่างกระบี่จังค่ะ
สดใสเสมอเลย น่าอิจฉาจัง
14 กุมภาพันธ์ 2547 14:57 น. - comment id 216174
ทุกอย่างคงขึ้นอยู่กับจิตใจของตัวเรา ^-^ จาก : รหัสสมาชิก : 50 - ข้าวปล้อง รหัส - วัน เวลา : 219807 - 14 ก.พ. 47 - 14:43 ค่ะ ....ข้าวปล้อง ... วันก่อน ท่าน *ผู้เฒ่า* มาเขียนติงไว้ ยึดถือคำ ท่าน*ผู้เฒ่า* จิตใจก็สบายขึ้นแล้วค่ะ
14 กุมภาพันธ์ 2547 15:40 น. - comment id 216198
อืมๆๆ :)
14 กุมภาพันธ์ 2547 15:49 น. - comment id 216204
อืมๆๆ :) จาก : 4501 สุดหล่อเจ้าพายุ รหัส - วัน เวลา : 219843 - 14 ก.พ. 47 - 15:40 -ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ เมจิคเชี่ยน
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:06 น. - comment id 216295
เปงกะลางจายห้ายเช่นกาน
14 กุมภาพันธ์ 2547 19:10 น. - comment id 216297
เปงกะลางจายห้ายเช่นกาน จาก : เศษทรายแก้ว รหัส - วัน เวลา : 219941 - 14 ก.พ. 47 - 19:06 ขอบคุณค่ะเศษทรายแก้ว ที่มาให้กำลังใจเสมอๆๆๆนะคะ
14 กุมภาพันธ์ 2547 21:43 น. - comment id 216351
ศรัทธาในความรักหรอ ไม่รู้สิไม่เคยเลย
14 กุมภาพันธ์ 2547 23:16 น. - comment id 216400
ศรัทธาในความรักหรอ ไม่รู้สิไม่เคยเลย จาก : ฟ่างจ้า รหัส - วัน เวลา : 219997 - 14 ก.พ. 47 - 21:43 sหน่อยน่า นะ
15 กุมภาพันธ์ 2547 00:31 น. - comment id 216452
^J^ .........
+ เขียนแบบอ่านไม่ค่อยเข้าใจนี่แหละ...ทำให้เข้าใจ
มากกว่าที่เขียน.....พูดจริง ๆ นะ ไม่ได้แซว...555
15 กุมภาพันธ์ 2547 01:15 น. - comment id 216480
แวะมาอ่าน แวมาเยี่ยม คนเรา ต้องมีบ้างแหละค่ะ ที่ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง เอาใจช่วยนะ
15 กุมภาพันธ์ 2547 01:20 น. - comment id 216488
ความรักเหรอ อีกนิดเดียวก็จะรู้จักกันแล้วแท้ๆ
15 กุมภาพันธ์ 2547 02:25 น. - comment id 216514
^J^ .........
+ เขียนแบบอ่านไม่ค่อยเข้าใจนี่แหละ...ทำให้เข้าใจ
มากกว่าที่เขียน.....พูดจริง ๆ นะ ไม่ได้แซว...555
จาก : รหัสสมาชิก : 2841 - ***กฤษณะ***
รหัส - วัน เวลา : 220098 - 15 ก.พ. 47 - 00:31
นะ คือเราก็แบบใจพาไปไหลเวียนไปในอักษร
กลอนกานท์จริงครึ่ง ฝันครึ่ง จินตนาการครึ่ง เฮ้อ ก็แบบฝันๆๆๆ เพี้ยนๆๆๆเซอร์ๆๆๆแบบศิลปินทั้งหลายแหละ
แบบ เข้าใจก็เข้าใจ ไม่เข้าใจก็อย่าเข้าใจอย่างนั้นแหละคะ
15 กุมภาพันธ์ 2547 02:28 น. - comment id 216515
แวะมาอ่าน แวมาเยี่ยม คนเรา ต้องมีบ้างแหละค่ะ ที่ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง เอาใจช่วยนะ จาก : รหัสสมาชิก : 3419 - ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม รหัส - วัน เวลา : 220126 - 15 ก.พ. 47 - 01:15 อืมม์ค่ะ เพราะเราอยู่กับความฝันโลกฝันของเราตลอดเวลา ..... จึงยากเหมือนกันที่จะควบคุมตัวอักษรให้อยู่ในร่องรอย... ขอบคุณที่มาให้กำลังใจค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
