ฉันเป็นเพียงนกขมิ้นบินลงใต้ ฝ่าเภพภัยทุกข์ร้อนบั่นทอนทั่ว ดั่งเพลิงสุมถาโถมโหมน่ากลัว ใจระรัวห่วงบินหลา..นกป่าไพร ป่านฉะนี้เพื่อนข้าคงจมทุกข์ มิสนุกสนานเหมือนเมื่อวานได้ เทือกบรรทัดสูงเสียดฟ้าล้าหัวใจ เจ้านกไพรดับดิ้นสิ้นชีวา พรานใจร้ายหมายจ้องปองชีวิต สิ่งถูกผิดรู้ไหม..ใช่เข่นฆ่า เราเพียงนกอยู่ดงไพรใช่พารา ไยจึงมาฆ่ากันฉันอยากรู้ บินหลาครวญสะท้อนย้อนก้องเขา ขมิ้นเศร้าช่วยอย่างไรให้อดสู เหล่าพรานไพรใจร้ายหมายพันตู เกินต่อสู้ปกปักษ์รักษ์ไพรวัลย์ เราเป็นเพียงขมิ้นจ้อยแรงน้อยนิด ไม่มีฤทธิ์ต่อต้านการร้ายนั่น เท่าที่ทำได้แต่เพียงเยี่ยงทุกวัน คือรังสรรค์ให้บินหลา..กล้าแกร่งเดิม กางปีกบินเถิดหนา..บินหลาเอ๋ย อย่าละเลยศรัทธามาส่งเสริม หากไร้เรี่ยวแรงผกผินบินต่อเติม โปรดจงเริ่ม..อย่าท้อรอวันตาย สองปีกบินอาจล้าเกินข้ามเขา ยืมปีกเราเพื่อแสดงแกร่งความหมาย หากใจหวาดหวั่นวิตกอกเดียวดาย ก็จะคล้ายเคียงข้างมิห่างกัน แม้นสัญชาติหลากหลายคล้ายจำแนก ดูผิดแผกวกวนหนทางฝัน นกขมิ้น - บินหลามาต่างพันธุ์ ขอให้มั่นเรายืนยงพงศ์เผ่าเดียว
อัลมิตรา 9 ก.พ. 2547 16:56 น. - ID 46399 
1658
5
0
31 มีนาคม 2550 13:05 น. - comment id 199157
บินหลา นี้มันคือ นกกางเขนไม่ใช่หรือคะ แล้วกลายเป้นนกขมิ้นได้ไง
9 กุมภาพันธ์ 2547 20:13 น. - comment id 214064
ขอพูดคนละเรื่องเดียวกันนะครับ เขาว่าฉัน นกเขา ไม่ยอมขัน นกกระจอก ไม่ทัน ได้กินน้ำ เป็นนกเขา ใช่นกเรา ถูกยียำ นกกระจอก ชอกช้ำ ต่ำต่อยตน เปรียเทียบ เข้าใจไหมเอ่ย
9 กุมภาพันธ์ 2547 22:28 น. - comment id 214167
งดเข้าร่วมกิจกรรม ดูเขาทำเหมือนว่าข้าก็หนึ่ง มีสมองตรองให้ซึ้ง พวกเจ้าพึ่งแผ่นดินใคร ก่อหวอดปลุกระดม สะสมศาสตรามากได้ ฆ่าฟันกันยกใหญ่ อยากให้ใช้ฟันต่อฟัน ปอเนาะขึ้นบังหน้า สอนการฆ่าให้เชี่ยวชาญ ระเบิดกดสังหาร มันสั่งการจากที่ใด ครูฝึกมีไม่น้อย แยกก๊กย่อยอีกมากหลาย ควรเร่งเข้าทำลาย ปล่อยเอาไว้ภัยจะมา....
10 กุมภาพันธ์ 2547 00:11 น. - comment id 214270
...เป็นค้างคาวคราวก่อนเที่ยวรอนแรม ซ้ำยังแถมไร้คอนเคยนอนหนุน ยิ่งไข้หวัดซัดซ้ำทำขาดทุน เที่ยวบินวุ่นหลบลี้หนีเภทภัย เพื่อนบินหลามาพบศพสัตว์ปีก เลยบินหลีกหลบมาพาสงสัย นกขมิ้นบินร่อนอย่างอ่อนใจ เห็นเป็ดไก่ถูกล่าโดนฆ่าฟัน... ....................สวัสดีครับ................
10 กุมภาพันธ์ 2547 08:25 น. - comment id 214351
หน้าส่วนตัว
你想要為了幽閉或者緩解 ？
睡龍
10 กุมภาพันธ์ 2547 15:43 น. - comment id 214483
บินหลาน้อยคอยรักภักดิ์ใจมั่น
นับแต่วันเจ้าบินจากลาลับหาย
ร้องก้องป่าพนาวัลย์จนแทบตาย
สุดเสียดายใจมั่นพลันคร่ำครวญ
หวนคำนึงถึงคำมั่นดั่นด้นหา
เจ้าลับตาหาจนทั่วจนกำสรวล
ล้วนตัวเจ้าขมิ้นน้อยใจรัญจวน
เราเคยชวนร้องกล่อมพนาไพร
เหตุไฉนป่านฉะนี้หายมิหวนกลับ
เจ้าแลลับจากบินหลาแทบจะร้องไห้
เคยบินส่งให้เจ้าสู่ถิ่นดินแดนไกล
ถึงอย่างไรบินหลาคอยเจ้าหวนกลับมา
เราสองร้องกล่อมไพรในทิวเขา
บัดนี้เจ้าบินหายลับไปสุดค้นหา
ตามเวลาเคยนัดไว้กันในสัญญา
ว่าจะมาร้องเพลงกล่อมลำเนาว์ไพร
นับแต่นี้ขมิ้นน้อยมิอาจแลเห็น
บินหลาเช่นร้องกล่อมเจ้าเราร้องไห้
ถูกเขาจับใส่กรงไว้ไม่รู้จะทำอย่างไร
มีแต่หัวใจที่อยากหวนกลับถิ่นเดิม
ลาแล้วหนอขมิ้นน้อยเจ้าเพื่อนยาก
ถึงลำบากแต่ใจยังหวนดุจแรกเริ่ม
ร้องไปใจอยากให้ขมิ้นมาช่วยเสริม
เพื่อต่อเติมสิ่งที่ใจเราได้ขาดหายไป.
แก้วประเสริฐ.
อ่านกลอนยอดนักกลอน...ไพเราะจับจิตแต่ขอบังอาจต่อเติมเพราะรักกลอนท่านมาก หวังว่าจะไม่ว่ากันนะครับ........แก้วประเสริฐ.
10 กุมภาพันธ์ 2547 17:08 น. - comment id 214518
มาชื่นชมนะค่ะ กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ แต่แจมไม่เป็นแบบนี้นะค่ะ ขอชื่นชมอย่างเดียวแล้วกัน อิอิ
10 กุมภาพันธ์ 2547 21:48 น. - comment id 214734
นกเอยคิดถูกหรือคิดผิด เอาชีวิตผันสู่ใต้แดนอาถรร อาจจะโดนเชือดเฉือนเอาสักวัน เร่งบินพลันสู่ทิศเหนือเพื่อหนีภัย
11 กุมภาพันธ์ 2547 11:32 น. - comment id 214883
ขอบคุณค่ะ เพื่อนๆทุกคุณ คุณแก้วประเสริฐ .. ไพเราะมากค่ะ อัลมิตรายังไม่ค่อยว่างเลย ขออนุญาตติดไว้ก่อนนะคะ
11 กุมภาพันธ์ 2547 11:34 น. - comment id 214884
ขอบคุณค่ะ เพื่อนๆทุกคุณ คุณแก้วประเสริฐ .. ไพเราะมากค่ะ อัลมิตรายังไม่ค่อยว่างเลย ขออนุญาตติดไว้ก่อนนะคะ
11 กุมภาพันธ์ 2547 16:36 น. - comment id 214975
เรียน คุณ อัลมิตรา
ผมขอล่วงเกินและขออนุญาตท่านนำกลอนของท่านและของผมโพสน์ไว้ เหตุผลเพื่อจะเก็บไว้รวมในแฟ้มส่วนตัวของผมเอง เพราะชอบกลอนของท่านอย่างยิ่ง หวังว่าคงจะอภัยให้ผมด้วยนะครับ ผมมิอาจแต่ขอล่วงเกินนิดหนึ่งครับเพราะรักกลอนทั้งสองบทนี้จริงๆๆ........ขออภัยอย่างสุดซึ้งโดยไม่รอคำขออนุญาตหวังว่าคงจะให้อภัย มิมีเจตนาอื่นใดทั้งสิ้น....แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
