ความรักขมรักขื่นฝืนไม่ได้ อยู่ก็เอียนก็อายทนขายหน้า เมื่อรักลมรักลวงล่วงล้ำมา ขอหลบหนีหลบหน้าลาจากจร เป็นบทเรียนบทเล่าเอาไว้คิด หากจะผิดจะพลั้งได้สั่งสอน คอยเตือนใจเตือนจิตรคิดสังวรย์ การรีบร้อนรีบรักมักตรอมตรม ความสัมพันธ์สัมผัสเคยมัดไว้ มาเคลื่อนคล้อยเคลื่อนคลายเกินหมายข่ม ทนปวดร้าวปวดร้อนนอนระทม เจ็บระบมระบาดเจียนขาดใจ เข็ดอีกนานอีกแน่กับแผลช้ำ อย่ามาเหยียบมาย่ำซ้ำรอยไหม้ เพียงเท่านี้เท่านั้นมันมากมาย จึงจำเป็นจำไปให้ไกลตา...ฯ
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:10 น. - comment id 212629
ฟังคำลาทีไรใจระริก มันยุกยิ๊กแย่จริงใจเราเอ๋ย คนในร่มรักเรือนไทยไยชอบกล่าวคำลาเลย พุดพัดชาเคยพบนำคำช้ำเสียจริง..ช้ำเสียใจ. ******** รักใครบอกมาดีดีนะจะจัดการให้.. แล้วทำมายไม่บอกละว่ารักใคร อมพะนำอ้ำๆอึ้งๆทำมาย.. ใช่พุด..ก็รับมาเสียก็สิ้นเรื่อง..อิอิ
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:20 น. - comment id 212631
555 พี่พุด .. น้าสิบอายม้วนแล้วค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:34 น. - comment id 212636
กลอนไพเราะอีกแล้ว^^
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:38 น. - comment id 212637
พุดเพื่อนรัก......จะบอกรักใครก็อายฟ้าดิน..อิอิ หลานสาว.....อย่าเอ็ดไป....เดี๋ยวเขาว่าไม่จริง นางมารพเนจร...ขอบคุณจ้า....
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:45 น. - comment id 212638
หากการจากลาเป็นวิธีที่ดีที่สุด ณ สถานการณ์อย่างนั้น ก็ควรทำ ว่าไหม มาให้กำลังใจค่ะ
6 กุมภาพันธ์ 2547 12:39 น. - comment id 212650
จำใจลาหาใช่ไร้เพราะใจรัก แม้นทุกข์นักพักใจเอาไว้ก่อน ดื่มสุราย้อมใจจะได้ไม่ร้าวรอน ถ้าได้ถอนตอนเช้าเรายิ่งเข้าใจ.....อิอิ แก้วประเสริฐ. แนะนิดหน่อยอย่าทำนะครับ
6 กุมภาพันธ์ 2547 13:54 น. - comment id 212667
เป็นเช่นนี้ทุกทีละคุณผี ... ทำใจดีสู้เสือ..เมื่อได้เห็น บอกตัวเองว่ามันเป็นไรก็ให้เป็น เราก็เช่นชายชาญหาญวิชา..........
6 กุมภาพันธ์ 2547 14:02 น. - comment id 212672
อกหักอีกแล้ว อาผีของเรา..
6 กุมภาพันธ์ 2547 14:14 น. - comment id 212679
กระหนุงกระหนิง......ขอบใจจ้า คุณแก้วฯ.......ขอบคุณที่แนะ.....แต่จริงๆ ของประจำนะ....อิอิ คุณทิกิ.....มีแต่วิชาเมา.....อิอิ จ้า....ตะแหง่ว....
6 กุมภาพันธ์ 2547 14:28 น. - comment id 212686
ไม่บอกเขาด้วยล่ะว่าเป็นกลบทที่ชื่อ กินนรเก็บบัว กฎบัญญัติในการเขียน ให้ใช้คำคู่หนึ่งในกลางวรรค ซึ่งจะอยู่ตอนไหนก็ได้ แต่จะต้องมีคำอื่นคั่นอยู่ด้วยคำหนึ่ง ถ้าให้คำที่อยู่หลังคำซ้ำทั้งสองนั้นสัมผัสอักษรกันด้วยจะทำให้ไพเราะยิ่งขึ้น ขึ้น เช่นที่ผีขี้เมาเขียนในคำที่2,3,4,5 ของทุกวรรคแล ฮี่ฮี่
6 กุมภาพันธ์ 2547 15:45 น. - comment id 212713
ขอบคุณลุงเวทย์ที่สุด.....ผมคงมึนนะครับ เลยหลงๆ ลืมๆ ......แหะๆ
6 กุมภาพันธ์ 2547 19:00 น. - comment id 212809
ต้องโศกา โศกี น้องหนีหน้า เศร้าชีวา ชีวิน สิ้นสมร มาลาลับ ลาร้าง นางจากจร จึงร้าวรอน ร้าวรวด ปวดดวงใจ มีอะไรมาให้แปลกใจเล่นอยู่เรื่อยนะครับ
6 กุมภาพันธ์ 2547 20:53 น. - comment id 212843
มาเพราะคิดถึงจ๊ะ
7 กุมภาพันธ์ 2547 08:12 น. - comment id 213031
กลอนเพราะมากเลยครับ... มาเยี่ยมนะคับ *-*
8 กุมภาพันธ์ 2547 16:23 น. - comment id 213555
ติดตามอ่านมาทั้งหมดทั้งปวงของลุงผี เพิ่งจะทราบว่า หัวใจวนเวียนอยู่กับความรัก แสดงความละมุนละมัยในหัวใจ เป็นอีกคนหนึ่งที่เขียนกลอนรักได้งามครับ
9 กุมภาพันธ์ 2547 12:20 น. - comment id 213794
น้องชาย....ทะเลใจ...พู่กัน...ลำน้ำน่าน...สวัสดี และขอบคุณมากครับ
9 กุมภาพันธ์ 2547 18:22 น. - comment id 213994
เข็ดอีกนานอีกแน่กับแผลช้ำ เจ็บร้าวนรักร้าวใจให้เป็นแผล เจ็บแสนเจ็บแสนช้ำระกำดวงแด กายเป็นแผลเป็นเชื้อไม่เหลือไฟ *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆเลยค่ะ สงสัยงานนี้คงเมาอยู่แน่เลย กลอนถึงได้ไพเราะมากขนาดนี้ใช่ไหมค่ะ อิอิ*-*
20 กุมภาพันธ์ 2547 15:23 น. - comment id 218738
อยากเห็นอกเห็นใจใครคนหนึ่ง มอบรักซึ้งรักรอขอความหมาย จะกี่วันกี่เดือนมิเคลื่อนคลาย รักไม่วายไม่จางร้างลาไกล.....ฯ เพราะอีกแล้วค่ะ.....ปกติราชิกาจะชอบ..กลบท..อยู่แล้ว..แต่ความสามารถไม่ถึง...มาชื่นชมนะคะ..