ที่รัก เธอคนเดียวเท่านั้นที่ฉันรักสลักจิต ที่สะกิดดวงใจฉันให้สุดจะหวั่นไหว ใจฉันสั่นพรั่นความคิดออกไปไกล จิตหวั่นไหวใจคำนึงนึกถึงแต่เธอ ที่รักจ๋ารู้ไหมใจฉันพร่ำร่ำเรียกหา โอ้กานดาอยู่สูงไปเกินสุดคว้ามาถวิล แม้นเธอผินพักตร์ยิ้มฉันเป็นอาจินต์ สุดโบยบินเหนี่ยวรั้งเธอคืนกลับมา ฟ้าลิขิตกำหนดตัวฉันได้เพียงเท่านี้ ต่อแต่นี้ยากที่ฉันจะได้เธอกลับมาหา ขอเพียงบอกรักเธอมั่นตลอดทุกเวลา ดินกลบหน้าฉันจะไม่ลืมเธอทุกนาที ที่รักจ๋าขอให้ฉันได้ใช้เรียกเธอคำนี้ ทั้งฉันที่รู้ตัวว่าไม่อาจกล่าวเพราะเสียดสี แต่กายใจฉันพลีมอบให้แด่เธอทุกวินาที อาจจะมีคำครหามาให้แก่ตัวของเธอ ขออภัยเธอเพราะใจฉันสั่นพรั่นแต่รัก สมานสมัครรักแต่เธออยู่อย่างสม่ำเสมอ ที่รักจ๋าแม้นความฝันฉันยังฝันถึงตัวเธอ สุดละเมอเพ้อแต่รักเธอทุกเวลาเป็นอาจินต์ เธอทั้งสิ้นเป็นทุกสิ่งที่ฉันได้มอบรัก และจะภักดิ์แด่เธอนั้นให้ด้วยใจทั้งสิ้น เธอเท่านั้นที่ฉันรักมากสุดจะหวลถวิล แม้นชีวินฉันยังพลีรักให้แด่เธอคนเดียว แก้วประเสริฐ.
3 กุมภาพันธ์ 2547 15:58 น. - comment id 211402
ในเมื่อเขาอยู่สูง ก้อหาอะไรมาต่อขึ้นไปหาสิค่ะ ^-^
3 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น. - comment id 211421
...สวัสดีค่ะ.... ...ฟ้าลิขิตมาให้ได้แค่นี้ คงยากที่..ครองกันดังฝันใฝ่ เพราะเธอไม่เหลือแม้แต่หัวใจ จึงจำไกล...ห่างมา..ก่อนช้าเกิน.......... .....ถอยดีกว่าาาา.....แซวเล่น...คงไม่ถึอนะคะ....อิอิ ..~-~....
3 กุมภาพันธ์ 2547 18:05 น. - comment id 211470
อืมม .. คงรักมาก เป็นไปได้ถึงเพียงนี้ :) มาเยือนค่ะ คนเก่ง
4 กุมภาพันธ์ 2547 12:02 น. - comment id 211646
เรียนคุณ ข้าวปล้อง, คุณ ซอมพลอ, คุณ อัลมิตรา วันเวลาผ่านไปเมื่อย้อนคิด ดวงใจจิตถึงอดึตที่ได้เคยฝัน ผันความคิดจิตเก่าคืนกลับกัน ย้อนความฝันที่ลึกซึ้งในอารมณ์ ขอขอบคุณข้าวปล้องมาท่องเที่ยว ซอมพลอลดเลี้ยวก้อยให้ได้สม อัลมิตรายอดกวีที่ได้แวะมาชม ตัวกระผมนบนอบไว้ด้วยใจยินดี. ขอบคุณมากครับ ยอดกวีกลอนทั้งสามที่ไม่ลืมผม จะติชมผมได้ด้วยใจขอบคุณ. แก้วประเสริฐ.
4 กุมภาพันธ์ 2547 21:51 น. - comment id 211891
ถ้าใครได้เป็นเช่นที่รัก ที่คุณมอบใจภักดิ์รักไว้ให้ เขาก็คงจะรักคุณหมดหัวใจ เพราะคุณแสนดีเกินใครแน่นอน *-*แหมทำขนาดนี้แล้วเขาไม่รักให้รู้ไปซิค่ะ กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชื่นชมค่ะ*-*