ซอมพลอแผ่ชูกิ่งก้านขึ้นอิงฟ้า ใบระย้าลู่ลมพริ้วปลิวไสว ชูพุ่มช่อแพนดอกฉ่ำงามวิไล ดุจเปลวไฟเปล่งแสงจ้าท้าตะวัน เหลืองบานเย็นแย้มระยับประดับแสด เย้ยเปลวแดดที่ลามไล้ดังไฟฝัน ดูลุ่มลึกร้อนเร่งไล้ใส่ตะวัน จุดไฟฝันของคนจรให้ผ่อนกาย หยิบขลุ่ยพลอมาริมปากฝากเสียงสั่ง จากคนชังผู้แรมร้างหายไกลหาย โปรดเมตตาช่วยข้าด้วยองค์พระพาย ยามผ่านกายนางที่รักโปรดซักความ ความรักตามพรหมลิขิตผิดตรงไหน รู้แก่ใจไม่คู่ควรจึงนึกขาม ชาตินี้บุญน้อยยิ่งนักละพยายาม เลิกติดตามขอรักนางเพียงข้างเดียว
31 มกราคม 2547 00:06 น. - comment id 209745
..lสวัสดีค่ะ.. ...ซอมพลอ.. เป็นแค่ดอกไม้ที่รอ..ความฝัน ยากนักที่ใครจะผูกพัน คงไม่มีวัน...พบพาน ..เพียงล้อ..หยอก.. เพราะเป็นแค่ดอก..ริมทางผ่าน ไม่ได้วิจิตร.งามตระการ เหมือนสายลมพัดผ่าน....แล้วหายไป ....~-~.......
31 มกราคม 2547 00:40 น. - comment id 209754
อันความรักมักเห็นไม่เต็มรัก ชล่านักยากจะได้ใฝ่แลเห็น คนตาบอดเท่านั้นที่จะเป็น ดุจดั่งเช่นรักเขาเพียงข้างเดียว ประเดี๋ยวรักมากมายยังใฝ่รัก พอช้ำรักมักเพ้อมาทำให้เสียว จะเลี้ยวกับยากนักรักข้างเดียว มันจึงเสียวให้ช้ำรักยากกลับคืน. แก้วประเสริฐ.
31 มกราคม 2547 02:04 น. - comment id 209769
รักข้างเดียว อืม น่าเห็นใจค่ะ
31 มกราคม 2547 03:44 น. - comment id 209794
เพราะรักเขาข้างเดียว เปรียบเหมือนธรรมชาติให้จิตนาการได้จริงๆค่ะ
31 มกราคม 2547 05:41 น. - comment id 209860
คุณซอมพลอเป็นคนดีที่น่ารัก และเป็นคนที่งามนักในคุณค่า ฉันยอมรับกับอุ่นไอที่ได้จากคนดีเสมอมา จึงอยากบอกนักหนาว่าคุณซอมพลอน่ารักจริงจริง *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*