.......คำลา .....ลาเจ้าแม่ไทรทองของถิ่นที่ ลาคนดี...พี่น้องผองสหาย หมดเวลามาเยือนเพื่อนหญิงชาย แอบมาขายขี้เท่อ....เจ๊ง...เจอตอ .....กลับไปบ้านทำงานเก่านั่งเจ่าจุก หน้าอมทุกข์สุขนั่งระวังต่อ หนี้เก่านิ่งยิ่งทับใหม่หนี้ใครรอ ไม่อยากง้อก็ต้องง้อขอยืมคน .....มองไม่เห็นใครเป็นทุนเจือจุนให้ รัฐบอกได้เลยทุเรศไร้เหตุผล หลักประกันไม่มีค้ำ...ที่...คน ให้กันปล้นตนเอง...วังเวงนะ .....ต้องเอ่ยลาวาทีกวีวากย์ จำไกลจากฝากใจร้อยด้อยทักษะ สุขคืนวันพันธนาคมวาทะ มีภารกิจใหญ่....จำใจยุติ .......คงนาน...ผ่านมาเล่นเร้นรู้สึก ตกผลึกดึกคิดจิตพิสุทธิ์ ตามประสาอารมณ์ไหวอ่อนไกลพุทธิ ถึงที่สุดเพียงจุดไฟไร้นิวรณ์ .....ดึกสุดท้ายเสียดายที่ยังมีห่วง จำใจล่วงลาที...มิลาก่อน หัวใจคนชื่อต้นหลิวพลิ้วรอนๆ ฝากคำอ่อนแอให้...ไม่เคยลืม ...........
30 มกราคม 2547 07:30 น. - comment id 209486
พุดพัดชา.. ตื่นมารับอุษาสางเฉกเช่นทุกทุกวันค่ะ เอื้อมมือเปิดคอม แบบออโตเมติก สงสัยว่าละเมอมารึปล่าว ต้มน้ำ ชงกาแฟซูซูกิ ชื่อเดียวกับยี่ห่อรถยี่ห้อรถ เด็ดดอกไม้มาสองสามช่อเสียบแจกันดินเผา เปิดเพลงจากเรื่องรัก*รังรักในจินตนาการ* กับ..ในฝัน*ที่ชัยชนะมาฝากไว้ เพลง*คุณทูล ทองใจ *ต้องฟังตอนย่ำรุ่งค่ะ บรรเจิดใจมากได้อารมณ์พริ้งเพริศใจ ราวนกไพรที่กำลังร้องระงม หลากเสียงเถียงกันลั่นเรื่องหวัดนก อยู่บนต้นไม้รายรอบบ้านพุด นก..(ที่ยังไม่เป็นหวัด) คงงงว่าข้าจะติดแบบโรคซาส์ ที่มนุษย์เคยกลัวแทบบ้ากันทั้งเมืองมั้ย มีนกกาเหว่าตัวนึงเจ้าอารมร์มากค่ะ พุดสังเกตจะร้อง..ตู้วู้ๆๆๆๆๆๆๆ แบบแรงขึ้นๆๆและกระชากเสียง ตลกมาก..ลองทำดูนะคะ แบบร้องเร็วๆแรงๆ ทุกบ่าย.. แล้วพุด.. ก็มาอ่านงานไปวิ่งอุ่นอาหารกับเตาไมโครเวฟไป บางวันก็ทำอาหารง่ายๆ บางทีต้มน้ำไว้กาไหม้เลยก็ปาไปหลายลูกแล้วค่ะ แบบดำปี๋ ต้องทิ้ง เพราะต้มจนน้ำแห้ง ก่อนจะจะกวาดใบไม้และรดน้ำต้นไม้เป็นชั่วโมงค่ะ ***** แล้วกาแฟแทบหกรดมือนะคะนี่ มาเจอคนดีที่เพิ่งจะรักได้ไม่ทันไร *มาลา*เพื่อนพ้องน้องพี่ร่มรักเรือนไทย ยังคิดว่าต้นหลิวเขียนงานดีมีคุณภาพมาก พุดชอบและตามติดมากเลยนะคะ ไม่อยากให้พรากไป ทำไมต้องชอบลากันนักนะ เคยเขียนไว้นานมา *จากกันอย่าลาเพื่อเป็นลางว่าเราต้องพบกันใหม่*เพราะพุดฟังเพลงนี้แล้วประทับใจคำมาก ฝากถึงทุกดวงใจผู้ไหวอ่อนอ้อนอ่อนแอตามประสาศิลปินศิลเปรอะนะคะ คิดดีดี อย่าลาเลย ค้างไว้งี้ดีกว่า จะกลับก็กลับมา เพราะยังๆไงๆทุกท่านก็ยังมีห้องรักส่วนตัวในร่มรักเรือนไทยไว้รอรับนะคะ ใครกลับมาพุดจะเด็ดดอกไม้หวานรอรับวางไว้ให้ริมหมอน(พุดผู้ขอบอาวรณ์ทุกดวงใจและเฝ้ารอท่าเสมอมาค่ะ) คิดใหม่นะคะ อย่าให้พุดเสียกำลังใจที่รักและขอให้รจนาต่อนะคะ(หากจบภาระกิจสายลับสำคัญ..ที่รัฐบาลสั่งให้ทำแล้วสิ้น..ล้อเล่นนะคะนี่) จากใจดวงดีที่รักทุกดวงใจนะคะ
30 มกราคม 2547 07:37 น. - comment id 209488
กลับมาบอกอีกทีนะคะเรื่องเวลา นาฬิกาในร่มรักเรือนไทยเวลานี้7.30 ทำให้พุดตกใจหลายเลย.. อะไรเวลาจะลาล่วงเร็วปานนี้ บางทีตะก่อนน่งๆแทบตกเก้าอี้ ดูนาฬิกาที่นี่แล้วรีบแจวไปตามนัดด้วยตกใจตกรีบไปหน่อยนะ.. ฤาว่าที่ร่มรักเรือนไทยเป็นทวิภพสยบรักสยบโลก..รอแม่มณีจันทร์พรรณรายพรายแพรวให้กลับมาคะ
30 มกราคม 2547 07:43 น. - comment id 209489
แล้วกลับมาอีกครั้ง.. สงสัยจังใครเป็นเจ้าแม่ไทรทอง..ที่นี่ มีด้วยเหรอ.. ไปก่อนนะคะ ผักกาดมารอ.. สุนัขเพื่อนบ้าน(แต่ให้พุดให้อาหารแทน) แต่พุดราวเจ้าของมันรักพุดมากเป็นองครักษ์พิทักษ์พุด.. พุดสงสารมัน(คุณผักกาดมากค่าที่ช่างจงรักภักดีและฟังพุดพุดรุ้เรื่องนะคะมารยาทงามเชียว ค่อยๆหัด..ว่างๆจะรจนาสักเรื่อง..ชื่อผักกาดดาวใจพุด) ด้วยรักรอ
30 มกราคม 2547 10:20 น. - comment id 209493
ต้นหลิว..เอ่ยคำลา..เหมือนอาวรณ์ อย่าย้อนยอกหลอกหลอนให้ใจหาย มีเวลาคราใดให้ทักทาย และส่งเมล์ให้ชื่นใจนะคนดี รักคนดี
30 มกราคม 2547 10:33 น. - comment id 209500
ให้นึกถึงคำครู..ปากกามีอำนาจยิ่งกว่าดาบ โดยเฉพาะผู้ใช้ซึ่งใจพิสุทธิ์ ดังกระบี่อยู่ที่ใจอะนะ... ู^_^..........ู จาก : toneliu รหัส - วัน เวลา : 213044 - 30 ม.ค. 47 - 06:18 ดีใจมากที่ต้นหลิวมาเขียนกะเรานะต้นหลิว มาได้ทุกเมื่อเชื่อใจเราเหอะ อย่าไปสนใจ เรื่องทรัพย์สินเงินทองให้มากแหละนะ ร้านข้างถนนก็มีเน็ทให้เล่น ชั่วโมงละ สิบห้าบาท ก็มี ยี่สิบบาทก็มีนะ ต้นหลิว เราก็เป็นบ่อย เวลาค่าโทรฯ มันมาที สามเครื่องสี่เครื่อง มือถือ อีก สี่เครื่อง เราก็ชักตาตั้งเหมือนกันแหละนะต้นหลิวมาที่ไรมาเขียนให้เราชื่นใจนะ
31 มกราคม 2547 00:16 น. - comment id 209748
...สวัสดีค่ะ.. ...แล้วคงได้พบกัน จะรอวันนั้น...วันที่เธอผันกลับคืน ..~-~...
31 มกราคม 2547 03:26 น. - comment id 209788
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน โปรดรู้ไว้เรายังเป็นเพื่อนกันเสมอ ถึงไม่เคยพบหรือเห็นกับตัวเธอ แต่เราก็เป็นเพื่อนกันเสมอในไทยโพเอ็ม *-*กลอนคุณไพเราะมากเลยค่ะ ซึ่งพอคุณจากไปผู้หญิงไร้เงาก็ใจหายเหมือกัน แต่คิดว่าสักวันคุณคงจะกลับมาตรงนี้ มาสร้างสีสรรให้ที่นี้อีกค่ะ ยังไงก็จะรอการกลับมาของคุณค่ะ*-*