ฉัน...เป็นเพียงตัวฉัน ย่อมมีผิดพลั้ง...มีไหวหวั่น...มีเพ้อฝัน...มีสดใส อย่ามาคาดเดา...ว่าเราจะเป็นอย่างใจ ฉันก็เป็นคนคนนึงที่ไม่อาจทำตามที่ใครหวังได้...เป็นอย่างดี เรื่องผิดพลาด...ย่อมเป็นเรื่องธรรดา ความรักที่เข้ามา...ก็อาจหลุดลอยหลบหนี เมื่อมีรัก...เหมือนกับว่าได้พักใจให้รู้สึกดี คงจะรับรักนี้...เอามาใส่ใจทุกทีที่ได้มา หรือหากรักที่มันอาจจะเปลี่ยนแปลง คงไม่อาจทุ่มเทเรี่ยวแรง...เพื่อให้มันกลับคืนมาหา เมื่อรักมันเดินจากไป...ก็คิดว่าคงทำใจได้สักครา ยอมรับมันคงดีกว่า...จะได้ไม่เสียน้ำตาให้ตอกย้ำใจ เพราะฉันไม่ใช่คนที่อ่อนไหวมาก แม้ว่าฉันจะไม่มีคนรัก...ก็คงไม่ใช่เรื่องหนักเรื่องใหญ่ ยังมีอะไรอื่นอีกมาก...ให้ฉันรักมันได้หมดใจ กลอน...ดนตรี...ต้นไม้...ยังพร้อมให้หัวใจ...ฉันได้พักพิง ถึงจะไม่มีเธอ...ก็ไม่เป็นไร ฉันก็ยังอยู่ไหว...ยังคงอุ่นไอกับทุกสิ่ง กลอน...ดนตรี...ต้นไม้เหล่านั้น...ยินดีให้ฉันได้แอบอิง พร้อมดูแลฉันในโลกแห่งความเป็นจริง...*ที่ไม่มีเธอ*...
พู่กันของหูกวาง 29 ม.ค. 2547 06:00 น. - ID 45591 
704
13
0
29 มกราคม 2547 10:30 น. - comment id 209004
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
29 มกราคม 2547 10:35 น. - comment id 209011
แน่ะ ฝึกภาคอยู่ก็เขียนกลอนได้นะ อิอิ ยินดีรับกลับบ้านเรือนไทย มีเจ้าตูบอีกสองตัว นะ อิอิ
29 มกราคม 2547 11:28 น. - comment id 209036
หน้าส่วนตัว
ฉัน...ก็เป็นเพียงแค่ฉัน...
เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น....ที่มีความรู้สึกหวั่นไหว..
ในโลกกว้างๆ..ใบนี้..ยังมีสิ่งที่ให้ฉันเรียนรู้อีกมากมาย...
ท่ามกลางความวุ่นวาย...บางครั้งก็รู้สึกเหนื่อยหน่าย..
....จนต้องร้องไห้..ออกมา....
เธอ...อาจจะเป็นคนที่ฉันรู้สึกดีด้วย..
ยามที่ไม่สบายใจ...เธอก็ช่วยให้คำปรึกษา..
แต่ถ้าไม่มีเธอ....ก้ใช่ว่าฉันจะต้อง..เสียน้ำตา
จะไปก็ได้..ไม่ว่า..ถ้าเธอลำบากใจ..
ไม่ต้องเป็นห่วง..ฉันหรอก
แม้เธอจะดูออกว่าฉันอ่อนแอ..แค่ไหน
แต่ฉันทำใจได้...เธอจะไปก็ไม่เห็นเป็นไร..
เพราะยังมีสิ่งอื่นๆอีกมากมาย...
...ที่ฉันต้องเรียนรู้ไว้...ไม่ใช่เพียงแค่หัวใจของเธอ..
....หวัดดีจ้า...ตอนฝึกอยู่ก็ยังมีอารมณ์สุนทรีย์อีกนะนี่..อิ อิ.......
29 มกราคม 2547 14:34 น. - comment id 209105
เป็นตัวของตัวเอง ไต้อให้ใครละเลงแต่งสีสรร เกิดมามีชีวิตหนึ่งไม่มีใครเหมือนกัน เมื่อฉันก็เป็นแบบฉัน และเธอยอมรับมันฉันพอใจ ............................................ เอากลอนหนุกๆๆมาให้กันอ่านอีกละนายคนนี้กลอนหนุกทุกบทเลยน๊า...น่าอิจฉาความสามารถนายจัง
29 มกราคม 2547 14:35 น. - comment id 209106
ไม่ต้องให้ใครละเลงแต่งสีสรร บทที่เราพิมผิดอะพอดีมือมันไปเร็วกว่าที่หัวจะคิดทัน
29 มกราคม 2547 15:03 น. - comment id 209125
ความหมายดีครับ
29 มกราคม 2547 15:51 น. - comment id 209146
ไม่มีกำลังใจอันไหนจะดีเท่ากับกำลังใจที่เราให้กับตัวเอง
29 มกราคม 2547 16:33 น. - comment id 209164
อิอิ ยินดีต้อนรับกลับสู่ถิ่นเด้อ เอ้า 3 2 1 ... ปุ้งๆๆ อิอิ
29 มกราคม 2547 18:06 น. - comment id 209193
...ด้วยหัวใจเสรี เพราะทั้งหมดที่มีคือตัวฉัน ฝันไกลและก้าวไปไขว่คว้ามัน ถึงไม่มีเธอเหมือนวันนั้น ฉันก็ยังไม่หยุดหายใจ **มาทักทายค่ะ กลอนไพเราะจังนะคะ^^**
29 มกราคม 2547 18:24 น. - comment id 209206
ไม่มีคนรัก.. ก็ไม่ได้หนักใจอะไรหนักหนา ดีซะอีกหัวใจจะได้ไม่ต้องเจ็บช้ำกลับมา เพียงเพราะคำว่ารักแค่คำเดียว ชอบจังเลยชอบๆๆๆๆๆค่ะถูกใจเห็นด้วยอย่างแรง
29 มกราคม 2547 18:50 น. - comment id 209219
แหมฝึกหนักจากป่าเขามาตั้งนาน ได้พบพานกลอนวันนี้ดีหนักหนา เขาให้ไปฝึกออกศึกเมื่อถึงครา แต่แก้วตากลับนั่งแต่งกลอนให้ชม กลับมาถึงเป็นอย่างไรบ้างละหนอ สุขสมรนอนสบายมั้ยสุขี แล้วเธอหละเป็นยังไงกับชีวี เมื่อไหร่เธอจะมาเล่าให้ฉันฟัง
29 มกราคม 2547 22:35 น. - comment id 209323
ถึงไม่มีความรักมาพักใจ ฉันก็ยังอยู่ไหมในทุกวัน ถึงไม่มีเธอนั้นเป็นคนสำคัญ แต่ฉันก็ยังมีคนเห็นค่าตัวฉันเสมอไป *-*กลอนไพเราะมากเลยจ๊ะน้องชาย ดีใจนะค่ะที่กลับมาแล้ว คิดถึงมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
30 มกราคม 2547 03:44 น. - comment id 209442
ถึงคุณ Rainsummer... ครับขอบคุณมากนะครับ ยินดีมาก ๆ ๆครับ *-* ถึงคุณทิกิ_tiki อิอิ ขอบคุณครับ กลับมาแล้วเน้อก็มาขอนอนพักจักหน่อยละว้า....*-*อิอิ ถึงคุณตะแหง่ว... มาพร้อมกับกลอนเพราะ ๆ เลยนะครับ อิอิ อ่านแล้วก็ไพเราะมากครับ ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมกัน อิอิ *-* ถึงคุณyamazea... ผมว่าก็ชักเบื่อแล้วนะ...กลอนมันมาแนวนี้หมด ไม่มีแนวใหม่ ๆ มา ยังไงก็ขอบคุณล่ะครับที่ชืนชมมา ณ ที่นี้ อิอิ ขอบคุณมากนะครับ *-* ถึงคุณต๋องแต๋ง... อิอิ ขอบคุณนะครับ ความหมายแนวนี้แหละ ที่ทำให้ผมมีกำลังใจน่ะครับ *-* ถึงคุณข้าวปล้อง... จริงแท้ แน่ที่สุดเลยเนอะครับ ผมเองได้อ่านข้อความของคุณข้าวปล้องก็เข้าใจว่าเราควรจะรักตัวเองให้มาก ๆ นะครับ... ถึงคุณเมจิคเชี่ยน... อิอิ ขอบคุณหลายเด้อขับ...เอ้า 5-4-3-2-1...ปู้ด... อุ๊ย.......................................... ถึงคุณนางมารพเนจร... กลอนของคุณก็ไพเราะนะครับ ขอบคุณมากครับที่มาเยี่ยมกันนะครับ ถึงคุณ ช็อกโกแล็ต... อิอิ อย่างแรงเลยรึครับ อิอิ ขอบคุณมากนะครับ ที่มาเยี่ยมกันนะครับ ถึงคุณ ardin... ได้อ่านแน่นอนครับเรื่องราวทั้งหมดที่พู่ไนได้ไปเข้าค่ายมาทั้งหมดจะถูกเรียบเรียงเรื่องราวลงในเรื่องสั้นทีนี่ล่ะครับ ติตามชมนะครับ รับรองไม่ผิดหวังครับ (แต่เป็นข้อความ และคำพูดที่ผมเขียนในไดอารี่ปกตินะครับ ไม่ใช่เรียงความหรือเรื่องสั้นแต่อย่าง่ใด)...*-* ขอบคุณมาก ๆ ที่มาเยี่ยมกันนะครับ... ถึงคุณผู้หญิงไร้เงา... อิอิ ขอบคุณครับ ผมก็คิดถึงพีสาวของผมมาก ๆ ๆ แอบเอากลอนของพี่ไปอ่านจริง ๆ นะที่ค่ายน่ะ ไม่ได้โม้ อิอิ*-*
30 มกราคม 2547 16:07 น. - comment id 209579
นี่นยท่าทางจะเก็บกดมานานเขียนซะยาวเชียวนะอยากอ่านเรื่องของนายอีกนะ
30 มกราคม 2547 16:12 น. - comment id 209584
ถึงคุณเราเองนายก็รู้... ใครเหรอครับ เราไม่รู้จริง ๆ นะ...แบบว่าไม่รุ้...ช่วยเฉลยที เรื่องสั้นเรื่องไหน...ใครมา...จากไหน...และพู่กันตอบให้ใคร โอยสับสน....... ยังไงก็ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ อิอิ *-*ใครก็ไม่รู้
30 มกราคม 2547 20:43 น. - comment id 209671
โย่วๆ พี่กวางขา...ซาหวัดดี่เจ้าค่ะ รู้สึกว่าข้าพเจ้าจะมาช้านะเนี่ย...กลอนเพราะค่ะ ความหมายดี เด็ดเดี่ยวมากก....^o^...
31 มกราคม 2547 00:28 น. - comment id 209753
..สวัสดีค่ะ... ...มาทีหลังมั้งเนี่ยะ. แต่ก็ไม่เคยเสียใจ.. มีความรู้สึกดีดี.....มาให้ และความจริงใจ.....ทักทาย.. ....~-~....
31 มกราคม 2547 06:41 น. - comment id 209869
ถึงคุณพาฝัน... หวัดีจ้าน้องสาว... มาช้าก็ยังดีกว่าไม่มานะ... ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันล่ะครับ เย่ว ๆ อิอิ*-* ถึงคุณซอมพลอ... วันนี้ไม่แปะรึจ๊ะ มาช้าก็ไม่เป็นไรเท่าไร แค่รู้ว่าวันนี้มีคนห่วงใย พู่กันก็ชื่นนนใจ...อยู่ไม่จาง... ขอบคุณทีมาเยี่ยมนะครับ อิอิ *-*
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
