๑ พเนจร รอนแรม หาเลี้ยงท้อง ไม่มีห้อง มีหับ พำนักหมาย เพียงขยะ เหลือทิ้ง ที่มากมาย นำมาขาย รายได้ อยู่ไปวัน ๒ หัวเราะได้ กับเกลอ เสมอเสมอ เจ้าด่างเธอ เฝ้าบ้าน เป็นเพื่อนฉัน จับเห็บเหา กันอยู่ ไม่เว้นวัน มิแปรผัน มิตรแท้ ของผู้คน ๓ จะนอนหลับ กับกระท่อม หลังเก่าเก่า จะนอนดู ดาวเจ้า ทั่วทุกหน ไม่หวังมาก หวังมาย มาเปรอปรน ไม่ขุดค้น ทวงถาม ความเคยมา ๔ ได้หยุดสิ่ง ต่างต่าง ตามอย่างโลก ได้หยุดเศร้า หยุดโศก หยุดอิจฉา เมื่อว่างเปล่า ทรัพย์สิ้น สิ่งมายา หัวใจหยุด เสาะหา สบายสบาย
26 มกราคม 2547 19:19 น. - comment id 208015
อยู่ทีไหน ใจสำคัญ นั้นมีค่า ตามฐานะ สุขใจ ในบ้านช่อง ดีกว่านอน หลับฝันร้าย ในเตียงทอง กลัวลูกน้อง ขันแข่ง มาแย่งเอา
26 มกราคม 2547 22:09 น. - comment id 208083
ความสุขที่มีที่ได้ คือสุขใจสุขสบายจริงมั่น ถึงแม้ไม่มีทรัพย์นับอนันต์ แต่อาจสุขกว่าบางคนที่มีนั้นมากมาย *-*บางคนมีบ้านหลังใหญ่ มีรถเป็นสิบ ๆ คันแต่หาความสุขสบายทางใจไม่มี ก็อยู่แบบไม่มีแล้วสุขใจดีกว่า ว่าไหมค่ะคุณน้ำ (กลอนน่ารักมากเลยค่ะ)*-*
28 มกราคม 2547 22:35 น. - comment id 208810
ขอบคุณผู้สาวไร้เหงามาก ขอบคุณชัยชนะครับ มิ่งมิตรไมตรี สุขฤดีหนักหนา ฝากคำสนทนา ภาษามิตรกลอน
28 มกราคม 2547 23:01 น. - comment id 208830
...สวัสดีค่ะ... ....มาหา.. ชวนไปเล่นชิงช้าด้วยกัน คุณน้ำอยู่มั้ยคะ....นั่น.. เร็วๆๆ พลัน........เรามารอ....อิอิ .....~-~...
3 กุมภาพันธ์ 2547 11:57 น. - comment id 211338
ชอบมาก เยยยยยยยยยยยย