มงกุฎหนาม

tiki

เป็นอีกวัน.........และอีกคืน....จากตื่นหลับ 
สิ่งลึกลับ.......ที่บั่นทอน......รอนคุณค่า 
ค่อยหายหนัก........หายหม่น.......จนชินชา 
รออยู่ว่า.........อีกกี่วัน.........ขวัญจะคืน 
ความอดทน......คืออาภรณ์......อันเหนือชั้น 
ซึ่งช่วยฝ่า........ช่วยฝัน...........ให้หวานชื่น 
เฝ้าแต่รอ.........วันเธอกลับ......จะรับคืน 
ให้ชุ่มชื่น..........โอบใจ.........ที่ไร้รัง 
เหมือนหลงทาง......สิ่งสุดท้าย........ได้ร่องรอย 
คืนวันคอย......ให้เธอหวน..........ครวญกลับหลัง.
หากหวนคิด......ความใคร่รัก.....หักภินท์พัง
ไม่ถึงฝั่ง.......ดังหวัง........ตั้งใจกัน 
เราทั้งสอง.......มีกัน......มันนานมาก 
คล้ายคู่ทุกข์......คู่ยาก.......ที่บากบั่น 
เธอสัตย์ซื่อ........อดทน........รนประจัญ 
ทุกข์ห้ำหั่น.........เธอก็นิ่ง........ไม่ทิ้งกลาง 
จึงอยากขอ.......ประทานรางวัล.....จากชั้นฟ้า 
คนอดทน..........นั้นมีค่า..............ฝ่ากีดขวาง 
เธอคือซ้าย.........ฉันคือขวา .........ฝ่าร่วมทาง 
เราต่างสร้าง..........จารึกไว้...........ให้ตรึงตา 
หากแต่นี่......กระไร.......ไฉนหนอ??
ทุกคำพ้อ.......พูดกระแทก.......กระทั้นว่า
ใครจะเจ็บ....จะปวดใจ....ไม่คณนา
กระโชกว่า..!!...สรรพเสียง.......เพียงปวดใจ 
ในความเงียบ.....เลียบหาย.....กรายที่นี่
ขอความสุข.........สักนิดนี้........ให้ฉันได้
เปิดหลวงตา.......บัวมหา........ฟังสวดไป
ให้จิตใจ.........สงบเย็น.......เห็นแสงธรรม 
แม้นเป็นคู่.........เคียงมา........คราชาติไหน
ถือดาบจ้วง..........แทงให้.........ใจเจ็บช้ำ
ตามมาบ่น.........ด่าว่า...........ให้ระกำ
ขอเจ็บจำ.........นิ่งชอบ..........ไม่ตอบคืน 
จะทิ่มแทง.......ก่นด่า........ว่าแต่ไหน
จะเก็บใจ........ให้เยียบเย็น.........ให้สดชื่น
จะไม่ตอบ.........ไม่ตะโกน.......ไม่โจนคืน
จะทนฝืน.........ข่มนิ่ง.........อย่างจริงจัง 
อโหสิ......มาเถิดมา.........แต่คราไหน
ชาตินี้ไซร้........ข้าฯเจ็บช้ำ.........เกินหันหลัง
ทั้งหน้าที่..........รับผิดชอบ.......หอบประดัง
ทั้งญาติวงศ์.......พงศ์รั้ง.........พิจารณา 
สถานะ..........ทั้งต่อหน้า..........และลับหลัง
คือการยืน.........หยัดไม่คลั่ง.........และข่มท่า
คืออดทน.........หยัดยืน.......ฝืนตลอดมา
เป็นอาภรณ์.........อันสูงค่า..........มงกุฎตน..... 
แม้นหนามเรียว.....เกี่ยวกาย.......ให้เป็นแผล
ภายนอกแล.........ช่างงดงาม.......ตามสถล
มงกุฎหนาม.........ตามขบเกี่ยว.......เรียวเนื้อมล
มงกุฎหนาม.......ซึ่งใครยล........ว่าแสนงาม!  ........@