จอมจักรวาล

:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+
          จักรวาลไกลโพ้นเกินขอบฟ้า               ดวงดาราดารดาษกี่หมื่นแสน
โอ้มนุษย์สุดจะฝันถึงเมืองแมน                     สู่ดินแดนแห่งสวรรค์นภาลัย
          ก้าวเล็กเล็กทีละก้าวอย่างช้าช้า           ไปข้างหน้าเจริญรุดสุดวิสัย
เพื่อจะเอื้อมคว้าดาวบนฟ้าไกล                     สมดั่งใจที่ใฝ่ฝันแต่โบราณ
          แล้วสักวันมนุษย์ตัวน้อยน้อย             ที่ค่อยค่อยพัฒนาแล้วสืบสาน
คงจะได้เป็นจอมจักรวาล                              แห่งดวงดาวแสนล้านทุกทุกดวง
:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:+:

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ธีรธัช 19 ม.ค. 2547 00:13 น. - ID 44868

1474

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/44868 ที่มา: - , ธีรธัช

comments powered by Disqus

tiki

19 มกราคม 2547 03:42 น. - comment id 204808
```
ชอบค่ะ
```

รดา

19 มกราคม 2547 09:50 น. - comment id 204832

เอาไว้เราว่างๆ ไปดาวอังคารกันเนอะ ..^_^..

ข้าวปล้อง

19 มกราคม 2547 16:17 น. - comment id 204921

มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐที่อยากรู้อยากเห็นมากที่สุด และก็ขี้สงสัยเป็นที่สุดด้วยเช่นกัน แต่ก็ถือเป็นข้อดีที่ทำให้มนุษย์มีอย่างทุกวันนี้ อีกหน่อยก็คงส่งคนไปดาวอื่น ๆ อืก (ที่คิดว่าพอจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่) ู^-^

พิกุลทอง

19 มกราคม 2547 16:25 น. - comment id 204929
```
เพราะครับเพราะ
```
ผู้หญิงไร้เงา

19 มกราคม 2547 18:35 น. - comment id 205007
```
กลอนไพเราะมากเลยค่ะ
```