.........โลกียธรรม

tiki

รู้ว่าไฟกลับเข้าใส่ให้อยากชิด 
ไม่รู้คิดพลังรักมหาศาล 
สะท้านโลกสะเทือนขวัญกันไปนาน 
สมบัติเทพเทวาสำราญมิเคียงใคร 
   
เพียงหล่นร่วงจากดาวดวงสรวงสวรรค์ 
อีกไม่นานคงจบกันอย่าหวั่นไหว 
เมื่อสิ้นสูรย์สุรีย์ฉายพระพายไกว 
ณ.คืนจันทร์อันอำไพเจ้าเด่นดวง  
   เสน่หายาใจในสวนขวัญ 
จะอึงอลพัลวันด้วยหึงหวง 
โลกซึมซับรับน้ำตาแห่งกลลวง 
แล้วทั้งปวงก็จากคลายมลายคืน  
 
เจ้าก่อภพก่อชาติไว้สืบสาย 
อีกสยายแค้นคั่งเกินดั่งฝืน 
รักทุกภพประสบหลังฤายั่งยืน 
ล้วนเฟ้นฟอนแล้วถอนคืนเมื่อจากลา  
    ถึงภาพความงามงดเคยสดใส 
เสียงสรวลเย้าฤทัยให้ถวิลหา 
จะผ่านล่วงเลือนไปไม่คืนมา 
เสน่หาจะคราไหนไม่ยั่งยืน   
  .ขออธิษฐานให้คนดีเมื่อได้เห็น 
ให้ชื่นเย็น..ร้าวสลายกลายขมขื่น 
ให้วาจาข้าดั่งยาให้เจ้ากลืน 
ให้คลายคืนพิษร้ายมลายเทอญ.    
ที่มาของกลอนทั้งหมดนี้ก็มาจาก สองบทนี้ ที่ไปตอบใน http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_44785.php  
 เมื่อจบคำจำแปลกแหวกใจข้าฯ
ให้รู้รักคลั่งหนักหนานั้นเป็นไฉน
ข้าสัญญาจะถนอมออมหัวใจ
ให้เจ้าได้อบอุ่นสบายหายเจ็บทรวง
 
 
.เมตตาข้าฯ..หากรักนั้น...มันแสนคลั่ง
ขอคุแค้น...ที่ล้นหลั่งจง...ถอยล่วง
หากคั่งแค้น..แต่ภพไหน..ได้ปักปวง
จงถอนยวง..แม้นยากเข็ญ...จงเย็นใจ
ทิกิ
 
   รหัสสมาชิก : 4895 - tiki  
 รหัส - วัน เวลา : 207668 - 17 ม.ค. 47 - 17:27  
.........โลกียธรรม..นี้คือพจน์..สลดใจ 
จะเสกสรรค์...ปั้นไฉน...ก็เศร้าเหลือ
ดั่งฝูงหงส์...ลงสนาน...ในสระเกลือ
ต้องกลวกเกลื้อ..ทั้งดินโคลน..ดำระกำ
     
   
        หากได้คิด...สะกิดสักนิด...ซึ่งคั่งแค้น
อันอัดแน่น...หม่นหมอง...หรือเจ็บช้ำ..
ขอบทเรียน...เวียนสลด...หาบทธรรม
ที่ยกย้ำ...พันธนาการ...สังสารวัฎฎ... 
ทิกิ
จารเมื่อ 13:45 วันอาทิตย์ 18 มกราคม 2547
http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vboard.php?user=dokgaew13
 นำความกลอนส่งแล้ว.................หลากจำ
มิคาดคิดระกำ                            หม่นหมอง
กลอนพาจิตรทุกข์ช้ำ                  หมองหม่น
สลัดตนร่ำร้อง                            ห่มน้อง..ยามครวญ