แดดร้อนอ่อนแรงเหนื่อล้า พายุพัดพาจิตสับสน สิ้นเรี่ยวสิ้นแรงกังวล มืดมนหนทางเลือกเดิน ปิดกั้นสร้างกรอบความคิด ชีวิตแหลกพังยับเยิน แต่ก่อนผู้ฅนสรรเสริญ วันนี้เลือกเดินผิดทาง กลายเป็นผู้พเจร แรมรอนนอนตากน้ำค้าง อิฐปูนยังคงเคียงข้าง โลกกว้างยังอีกยาวไกล - -
17 มกราคม 2547 14:33 น. - comment id 204052
เส้นทางทอดยาวคดเคี้ยว ลดเลี้ยวดังหัวใจคนล้นไหว ละอองสายน้ำกระเซ็นเห็นแต่ไกล ไม่เห็นใจใครสักคนบนหนทาง
17 มกราคม 2547 15:32 น. - comment id 204085
แดดร้อนอ่อนแรงเหนื่อยล้า ชื่นใจกายยาข้าก็ไม่มี เหตุอันใดจึงเป็นอย่างงี้ ก็คงต้องอยู่อย่างคนที่ไม่มีใคร
17 มกราคม 2547 15:38 น. - comment id 204091
ชีวิตคนเราก็อย่างนี้ มีขึ้นก็ต้องมีลงเสมอเป็นอนิจจัง
17 มกราคม 2547 16:43 น. - comment id 204152
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลัง สู้นะลุกขึ้นเถอะ ถ้าเธอจะเจอเจอกับปัญหา เธอรู้ไหมอุปสรรคนานา เธอไม่เคยต้องฟันฝ่าลำพัง เธอยังมีฉันอยู่ และพร้อมจะต่อสู้เรื่อยไปไม่หยุดยั้ง ขอเพียงเรามีกัน อุปสรรคไม่สำคัญเชื่อฉันเธอ *-*เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่าน้องจ๋า ยังไงส่งเมล์มาหาทางไทยเมล์ก็ได้นะค่ะ msn ที่บ้านพี่ต่อเท่าไหร่ไม่ติดค่ะ หรือไม่ก็วันจันทร์ค่อยคุยกันนะค่ะ รักและห่วงใยเสมอค่ะ*-*
17 มกราคม 2547 18:54 น. - comment id 204191
โลกกว้างหนทางไกล พายุใจ โหมกระหน่ำ ดุ่มเดินทางสีคล้ำ บอบช้ำ ย้ำหวาดไหว รอนแรมท่ามแดด-ฝน หนาวเนื้อตน จนจับไข้ หนทางพิสูจน์ใจ ขอฝ่าไปอย่างทนง...(เพื่อทุกสิ่งฝัน)
17 มกราคม 2547 22:58 น. - comment id 204351
ตัวมาแต่ไม่มาดูกลอน ตอนนี้คนดีไปไหน พี่มองหาไม่เห็นมาก็เหงาใจ อยากให้นวลน้องมาข้องคุย