...ก็แค่เดินเหินห่างจากทางหน่อย เธอจะปล่อยไม่คอยหน่วงถ่วงได้ไหม เพียงแค่อยากเดินหลบไม่พบใคร ปล่อยให้ใจได้ลอยล่องไม่จองจำ... ...จะมาคอยชี้นิ้วทำกริ้วโกรธ โธ่...ขอโทษแบบนั้นมันน่าขำ ปล่อยให้เราได้ลองที่อยากทำ แค่ชี้นำให้กันนั้นก็พอ...
11 มกราคม 2547 21:21 น. - comment id 201286
...สั้นๆ.. แต่..ความหมายดีมากนะคะ... เรน แวะมา..ทักทาย.. ...
11 มกราคม 2547 22:06 น. - comment id 201333
ทางข้างหน้านั้นจะเป็นอย่างไร โปรดชี้แนะได้ไหมเธอจ๋า แล้วให้ฉันเป็นคนตัดสินอุรา ว่าจะเดินไปข้างหน้าในทางใด *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
11 มกราคม 2547 22:09 น. - comment id 201337
เลือกเส้นทางไว้ที่ใจหมาย สักวันกลับกลายเป็นได้ดั่งฝัน เส้นทางนี้...ที่เราเดินข้ามมัน ได้พิสูจน์ว่ากำลังใจเรานั้น...แข็งแรง... มาเยี่ยมนะครับ...อิ อิ *-*
11 มกราคม 2547 23:08 น. - comment id 201376
Thk. everyone for visited my poem............ =^____^=
12 มกราคม 2547 15:34 น. - comment id 201547
ชีวิตเป็นของเราอย่าให้ใครมาชักจูงนะค่ะ ^-^
12 มกราคม 2547 16:55 น. - comment id 201600
ถ้าถูกชักจูง เหมือนอะไรเอ่ย เข้าใจแต่งกลอนแนวใหม่ดีมากตรับ
9 มีนาคม 2547 22:20 น. - comment id 227972
เพราะดี มากเลยหละ แต่คุณดูแปลกไปนะ หายไปตั้งนาน อยากอ่านกลอนคุณอีกง่ะ แต่งเพราะดีจริงๆ
3 พฤษภาคม 2547 13:56 น. - comment id 259280
******* เน อกหักหลอ***