การย่ำเดินไปบนย่านตำนานเก่า เหมือนจะเรียกเพรียกเอาความเหงาโศก กลับย้อนคืนมาฉายซ้ำย้ำวิโยค ให้ทั้งโลกรับทราบว่าอาบช้ำ เหมือนกรีดแผลแห้งกรังที่ยังเจ็บ กล้ำกลืนเก็บ อดีตกลวง ทรวงระส่ำ สะอื้นคิด ผิดพลาง สร้างลำนำ แล้วกอบกำ เก็บไว้ ในใจนี้ เผื่อไว้กาง ออกมา เวลาเหงา จะได้เอา กลอนร้าง มากางคลี่ ลิลิตท่วง พึมพำ ช้ำฤดี ฝากกวี เหน็บหัวใจ ให้จดจำ ย้อนภาพ รำลึก สำนึก เศร้า เหมือนเป็นเงาทาบทาดังฟ้าค่ำ แม้มีดาวเดือนดูจืดดังมืดดำ จึงเหนี่ยวนำ อารมณ์ให้จมลึก จะพบทางสว่างจ้าข้างหน้าไหม ถามใครใคร ที่เฝ้าดู ความรู้สึก เมื่ออ่านกลอน เก่าเก็บ ที่เจ็บลึก เสียงสะอึก สะอื้นซ้อน บทกลอนนั้น เหมือนย่ำเดินไปบนทางที่ว่างเปล่า เร่ร่อนราว มาตรหมาย เหมือนขายฝัน เพราะหมด จุดหมายมี ในชีวัน ที่รำพัน กวีไว้ เพราะใจร้าง (ม้าก้านกล้วย)
ม้าก้านกล้วย 11 ม.ค. 2547 00:07 น. - ID 44358 
1317
6
0
11 มกราคม 2547 00:24 น. - comment id 200836
กลอนกวีที่กลั่นจากความรู้สึก คอยย่ำนึกเตือนใจให้ใจเศร้า อักษรกลั่นกลองทำนองเรา จะออกเศร้าออกเหงาเพราะเราเป็น *-*กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะ ชอบจัง*-*
11 มกราคม 2547 10:35 น. - comment id 200956
เป็นกลอนที่ความหมายดีสุด ๆ ค่ะ *_* 100 เหตุผลมาทักทายค่ะ *_*
11 มกราคม 2547 12:22 น. - comment id 201013
แต่งได้ดีมากๆ ขอชมจากใจ ความหมายก็ดี บทกลอนกวี จากรอยอดีต เหมือนเป็นมีดตรอกใจฉัน นานมาแล้วก็ไม่ลืมกับสิ่งนั้น ที่เธอและฉันได้ล้างลากันไป ถึงอย่างไรใจฉันก็ยังเจ็บ มันเหมือนเหน็บที่มาอยู่เรื่อย ๆ ความรักของฉันแม้โดนตุ๋นเปลื่อย ฉันจะยอมเหน็ดเหนื่อยหารักที่แท้จริง
11 มกราคม 2547 14:56 น. - comment id 201085
เวลากลับมาอ่านกลอนเก่าๆที่เราได้เขียนไว้ก็เหมือนกับว่าตัวเราได้กลับไปยังความรู้สึกในครั้งนั้นอีกครั้ง
11 มกราคม 2547 19:22 น. - comment id 201211
มาปลอบขวัญวันเก่ากระเจิงหาย ขอพระพายโพยมสะบัดสัมผัสหวน ให้เย็นฉ่ำล้ำรสใจไม่ทุกข์ครวญ ร้างกำศรวลแต่สุขสันต์ทุกวันวาร ด้วยปราถนาดีเป็นที่ยิ่ง
11 มกราคม 2547 21:49 น. - comment id 201313
เหตุใดใจจึงร้าง เพราะรักห่างหรืออย่างไร กลอนเก่าที่ในใจ เก็บเอาไว้อย่าคลี่กาง แล้วมาเขียนกลอนใหม่ กลอนใสใสใจบางบาง หาใจใหม่แนบข้าง เลิกอ้างว้างอย่างเคยเป็น อิอิอิอิ สวัสดีค่ะ...พี่ม้า สบายดีป่ะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
