ใจคนเรานี่แปลก แรก ๆ ไม่คิดว่าจะรักเธอได้ ไม่เคยมองเห็นค่าความห่วงหาห่วงใย ไม่คิดว่าใจจะหวั่นไหว..ได้เลย เธอยังเป็นเธอเป็นเพื่อนฉัน ฉัน..คิดแค่นั่นใจเฉลย มาวันนึงเกิดความผูกพันคุ้นเคย ไม่รู้ตัว...ตัวเองเลยว่าเป็นอะไร ไม่เห็นหน้าเธอนั้นใจคิดถึง คอยคำนึงเฝ้าพะวงคอยสงสัย เธอหายหน้าไม่มาด้วยเหตุใด เบื่อฉันแล้วหรือไร...ไม่รู้เลย ................*-*..........................
8 มกราคม 2547 14:32 น. - comment id 199658
ใจคนเราก็แสนสับสน คนตรงหน้า หนึ่งคน...ทำให้หวั่นไหว ทั้งที่ฉัน...นั้นเกลียดเธอจะตายไป แต่ไม่รู้ทำไม...มันอ่อนใจเมื่อเธอมีคู่ควง... มาเยี่ยมครับ...
8 มกราคม 2547 15:23 น. - comment id 199696
----------- อร่อยครับ หวานดี..เย็นๆ *-*
8 มกราคม 2547 16:27 น. - comment id 199726
ใจคนเรานี่ก็แปลก ครั้งแรกแรกที่พบเห็น ไม่ชอบหน้าไม่อยากเจอทุกเช้าเย็น แต่ทำไมกลับมาเป็นคนที่ฉันให้ความสำคัญ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
8 มกราคม 2547 16:34 น. - comment id 199730
ถ้าเป็นเหมือนดังในวันก่อน ฉันคงไม่ใจอ่อนเหมือนตอนนี้ ได้แต่พร่ำเพ้อคิดถึงเธอทุกนาที คนดีของฉันกลับมาจะได้ไหม....... ^-^ตอนที่เขาชอบเราทำไมเราถึงไม่ชอบเขา แต่เมื่อเขาจากไปทำไมต้องมาคิดถึงเขาด้วย.... ****กลอนของคุณน่ารักดีค่ะ โดนใจฉันเลย****
8 มกราคม 2547 16:40 น. - comment id 199736
ขอบคุณมาก ๆ ๆ กับคำติชม...เป็นเสียงสะท้อนที่ทำให้มิ้มอยากแต่งกลอนไปเรื่อย ๆๆๆๆ....... * ยินดีมาก ๆๆ ที่แวะมาทักทาย *
8 มกราคม 2547 22:46 น. - comment id 199900
ที่แท้ก็เป็นเธอ ที่ทำให้หวั่นไหวอยู่เสมอเธอใช่ไหม ที่ตามหามาตั้งนานไม่รู้เพราะอะไร แต่สุดท้ายก็มีเธอเป็นตัวจริง