ถึงฉันจะรักเธอมากแค่ไหน ก็ทำได้แค่อยู่ใกล้คอยห่วงหา แอบห่วงใยเป็นกำลังใจจากสายตา หากเธอจะมองมาคงเห็นมัน เป็นเพื่อนคนนึงที่เธอมองข้าม และฉันเองที่ไหวหวามใจไหวหวั่น พ่ายแพ้ต่อความใกล้ชิดมิตรผูกพัน รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีวันได้รักนั้นจากใจเธอ ......................................................
8 มกราคม 2547 14:36 น. - comment id 199660
นั่นน่ะสิครับ... เพียงแรกเห็นหน้า ก็ไม่เคยคิดว่า...จะรัก แต่แล้วเธอก็มาทัก และก็เริ่มรู้จัก...ใจว่ารัก...ก็เลยตามเลย(ซะเลย) หุ หุ มาเยี่ยมครับ
8 มกราคม 2547 16:22 น. - comment id 199721
ความใกล้ชิดผูกพัน ทำให้ฉันนั้นชิดใกล้ และมอบความรู้สึกจริงใจ ให้เธอหมดใจที่มี *-*กลอนน่ารักจังเลยค่ะ*--*
8 มกราคม 2547 17:38 น. - comment id 199778
อยากเก็บเธอเอาไว้ในความฝัน เพียงแค่ได้พบกัน ฉันหวั่นไหว เธอคือสายหมอก ที่เลือนหายไป หรือเธอก็อาจจะหวั่นไหวเช่นฉันเหมือนกัน
9 มกราคม 2547 23:45 น. - comment id 200396
เป็นมิตรภาพแห่งความห่วงใย สร้างสรรค์จากใจที่สดใส สีสัน เติมความห่วงใยนให้กันและกัน ตราบนานเท่านาน... จบงั้นนะครับ...ไม่เพราะเท่าไร..แต่มาจากใจล่ะครับ... โทษที กะลังมึนเมา...อุ๊ย โทษครับ กำลังเมา (พูดไม่เพราะ) มาเยี่ยมนะครับบบบบ