อ้อมอกแม่..

กวีบ้านนอก..*


                          อบอุ่นไม่มาตรแม้น               ใดเหมือน
                          อุ่นรักจักเหมือนเรือน            แรกเย้า
                          ไออุ่นยังกรุ่นเตือน                ตามติด ตนแฮ
                          อิงแอบแนบโอบเข้า               อาบซึ้งตรึงกมล ฯ
	
                          อ้อมอกเคยคุดคู้                     เคียงหมอน
                          เอื้อนเอ่ยก่อนกกนอน            แนบข้าง	
                          โอบกอดพรอดร่ำพร               พร่ำรัก ลูกยา
                          โอ้อกลูก..อ้างว้าง                    นึกหน้าน้ำตาคลอ ฯ
				
comments powered by Disqus
  • 100 เหตุผล

    7 มกราคม 2547 11:36 น. - comment id 199076

    คิดถึงแม่แน่ ๆ จึงเขียนกลอนบทนี้ขึ้นมาใช่มั้ยค่ะ
    
    มาทักทายอีแล้วค่ะ
    
    ติดตามผลงานเสมอนะค่ะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    7 มกราคม 2547 12:02 น. - comment id 199097

    แต่งได้เก่งจัง  แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ
  • kanoongkaning

    7 มกราคม 2547 15:01 น. - comment id 199177

    เมื่อเราล้มใครหนอวิ่งมาอุ้ม
    แล้วปลอบขวัญปัดฝุ่นที่เปรอะเปื้อน
    อยู่ไกล้เรายามกลัวไม่แชเชือน
    ไม่มีใครเสมือนแม่ที่รักเรา
                   คิดถึงแม่ขึ้นมาน้ำตามันก็ไหลอยากกลับไปซบลงที่ตรงตักแม่  
    
  • กวีบ้านนอก..*

    7 มกราคม 2547 17:44 น. - comment id 199265

    เป็น..สิ่งที่เกิดจริงกับตัวผมสมัยเด็ก
    แม่จะเล่านิทานให้ฟัง ผมจะเล่นหุ่นในผ้าหุ่ม ทุกวันจะกราบหมอน
    ทุกวันแม่จะนอนกอด 
    เวลาไข้แม่จะต้องอยู่เฝ้า คอยเช็ดตัวทั้งคืน เพราะสมัยเด็ก เวลาป่วยผมจะละเมอและเพ้อ...ทั้งคืน...
    
    กระทั่งจบ ป.6 ไปอยู่ต่างจังหวัด ปีนึงกลับครั้งนึง ไปเรียนหนังสือ....ฯลฯ
    .......... 
    
  • ชัยชนะ

    7 มกราคม 2547 20:21 น. - comment id 199331

    อิงแอบอุ่นอ้อมอก         มารดา
    คราวเมื่อเป็นทาริกา    เด็กน้อย
    ยามเจ็บป่วยร้องจ้า       ดึกดื่น
    แม่ตื่นจาอ่อนช้อย        โอบอุ้มแอบกาย
    
    
  • โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

    7 มกราคม 2547 20:47 น. - comment id 199335

    กวีบ้านนอก แต่ความคิดสมัยใหม่
  • ไม้เก็ด

    8 มกราคม 2547 01:17 น. - comment id 199425

    เมื่อมีท้องแม่อุ้มท้อง ปองเห็นหน้า
    เมื่อคลอดมา แม่กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงเติบใหญ่
    เมื่อเจ็บป่วย แม่รักษา ว้าวุ่นใจ
    เมื่อร้องไห้ แม่ปลอบขวัญ ทุกข์บรรเทา
    
       แม่รักลูกผูกพันมั่นเช่นนี้
    แม่จึงมีพระคุณดั่งขุนเขา
    ค่าน้ำเงินจะกี่ล้าน เปรียบปานเอา
    ค่านั้นเล่า ยังด้อยกว่า ค่าน้ำนม.
    
         อ่านผลงานของกวีบ้านนอกสำนวนนี้แล้ว  ทำให้ไม้เก็ดคิดถึงแม่ขึ้นมาตะหงิด ๆ แม่ของไม้เก็ดลาโลกไปตั้งแต่ยังเด็ก (ตั้งแต่สิ้นลมไป จดหมายสักฉบับก็ไม่เขียนมาถึง)  ปล่อยให้ไม้เก็ดคิดถึงหาตลอดมา... วันนี้จึงขอร่วมเขียนถึงแม่ด้วยคน
  • ข้าวปล้อง

    8 มกราคม 2547 01:29 น. - comment id 199434

    แต่งได้ดีจังค่ะ
  • ต๋องแต๋ง

    8 มกราคม 2547 08:56 น. - comment id 199498

    แต่งโคลงได้ไพเราะมากๆครับ ความหมายดีด้วย คิดถึงแม่เช่นกันครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน