ฉันก็เคยมีเพื่อนที่ดี (ภาค 1)

พู่กันของหูกวาง

เสียงเฮฮา...
ที่สอดแทกเข้ามาข้างหู
มันทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะรับรู้
จึงต้องแอบดูด้วยความสนใจ
เห็นเพื่อน-เพื่อนฉัน
สนุกสนานต่อกันอย่างสดใส
แต่ฉันเองยังไม่กล้าไปไหนไกล
กลัวว่าการเคลื่อนไหว...จะทำให้คนอื่นรำคาญ
เพื่อนที่ฉันเคยหวัง
แต่ความตั้งใจ...ก็ยังไม่ถึงปลายฝัน
จมอยู่กับคำว่า...*เข้ากันไม่ได้*...ระหว่างเพื่อนกัน
จนเริ่มรู้สึกว่าความผูกพันค่อย ๆ หายไป
แต่ครั้งนั้นฉันไม่เคยสน
ฉันคิดว่าคือคนที่อยู่ตัวคนเดียวได้
ไปไหนก้ไปคนเดียว...สบายใจ
ดีเสียอีกไม่ต้องมามีใครวุ่นวาย...ให้เสียอารมณ์
ฉันคิดวาเป็นทางออก
แต่ก็รู้ว่ามันไม่ถูกต้องไม่เหมาะสม
อาจะเป็นความคิดที่แสนโง่งม
ทำให้ฉันต้องนั่งซมอยู่เรื่อยไป
นึกถึงตอนนั้น
จำได้ว่าฉันได้รู้จักกับเพื่อนใหม่
ช่างเป็นอะไรที่แฮปปี้มากมาย
ทำไม่เพื่อนคนนี้ถึงทำให้ใจ...เราเบิกบาน
จึงคิดว่าใช่
เธอคือเพื่อนใหม่...ที่ใจเฝ้าฝัน
เลิกเรียน...ก็นัดเล่นเกมส์ทุกวัน
เย็นย่ำก็ลากัน...แล้วดีกวันก็มาเจอ
ขณะเดียวกันก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีกับเพื่อนเก่า
และยังมีเรื่องเล่ามาบอกกันเสมอ
ยังสนิทสนมกันเป็นเพื่อนเกลอ
พบเจอก็ทักทายซึ่งกัน
แต่ด้วยอารมณ์ที่หุนหันเกินไป
ทำให้บางครั้งก็ใส่ไฟกับเพื่อนของฉัน
ทำไปแล้วก็กลับมาคิด...ว่าผิดเหมือนกัน
แต่ให้ทำไง่ก็ฉันไม่ต้องการ...จะเสียฟอร์ม
จากเพื่อนกลายเป็นผัก
ยามโมโหก็ไม่อยากทะนุถนอม
คิดว่าสนิทกันแล้ว...ยังไม่ก็ต้องยอม
ไม่เคยคิดว่าจะเป็นอารมณ์จอมปลอม...ที่ทำร้ายกัน
ติดตามตอนหน้านะครับ กลอนไตรภาค...คิก คิก หรูมะครับ...เผอิญติดมาจากเดอะลอร์ดนะครับ...สนุกมากเลยเน้อ