ในวันที่ฉันได้รู้ว่า...รักเธอ ก็สายไปแล้วที่จะพร่ำเพ้อ เรียกร้องมองหา ความรักเป็นดั่งละออง ปลิวไปพร้อมกับฝุ่นไกลลับตา เมื่อฉันหายไปโดยไม่ร่ำลา...เธอมีน้ำตาเสียใจ ในวันที่เธอ...เข้มแข็ง ฉันกลับอ่อนแรง หัวใจแผ่วเบาเกือบไร้การเคลื่อนไหว สิ่งสำคัญที่สุด ฉันกลับทำลายมันอย่างไร้เยื่อใย ไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ ยากเกินให้อภัยเธอเอ่ยมา ในวันที่ฉันอยากให้...ลมพัดหวน เธอเริ่มทบทวน ความจริงที่อยู่ตรงหน้า กลับมาก็ไม่เหมือนเดิม รังแต่จะเพิ่มรอยน้ำตา ฉันฝืนยิ้มออกมา ก่อนจะจากลาพร้อมคำว่า... ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เป็นแค่คำพูดจากลมปาก แท้จริงภายในเสียใจมาก น้ำตาพร่าไหว สายน้ำไม่มีวันไหลย้อนกลับ รับรู้ได้เมื่อสายไป สิ่งสุดท้ายที่ทำได้ คือเก็บเธอไว้ ................. เพียงหวังว่าเธอจะให้อภัยในสักวัน ************************************************************ ........... ก็รู้ว่าไม่มีวัน จะกลับไปเหมือนเดิม ฮู้ววว ฮู อิอิ ..........
28 ธันวาคม 2546 00:51 น. - comment id 195316
โห บทเพราะกินใจนะ
28 ธันวาคม 2546 01:40 น. - comment id 195323
เพราะมากกกกกกกกกกเลยค่ะ
28 ธันวาคม 2546 04:03 น. - comment id 195351
ชอบชอบ ใช่ๆ กลับไปก็ไม่รักเธอเหมือนเดิม 555
28 ธันวาคม 2546 12:50 น. - comment id 195416
อ่านแล้วเศร้าอ่า.. แต่ดูรูปแล้วอมยิ้มเลยคับ น่ารักๆ..(ชักจาปิ๊งเด็กแล้วเรา อิอิ)
28 ธันวาคม 2546 15:07 น. - comment id 195467
ในเมื่อเธอกลับมา ฉันก็รู้ว่าเราน่าจะให้อภัย แต่ฉันเคยช้ำและเสียใจ จนไม่สามารถอภัยให้กับเธอ จึงต้องให้เธอให้อภัย กับสิ่งที่ฉันทำไปให้เธอเพ้อ แต่สิ่งนี้หละที่ฉันเคยเจอะเจอ กับการเสียน้ำตาเพราะเธอคนใจดำ ฉะนั้นไม่ว่าวันนี้หรือวันหน้า ฉันจะไม่ยอมหันหลังกับมาหาเธอให้ช้ำ พอแล้วฉันเคยเจ็บเพราะเธอทำ จึงไม่ขอชอกช้ำอีกร่ำไป *-*กลอนบทนี้ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมาก ถูกใจที่สุดเลย*-*
28 ธันวาคม 2546 15:38 น. - comment id 195471
....สวัสดีค่ะ ..กลับมาแระ... กลับมาแปะ...แบบลมพัดหวน กลับมาพร้อมความรักความคิดถึงล้วนๆ มอบให้เธอถ้วนๆ....ด้วยใจจริง.....................อิอิ..... .......^-^.......
28 ธันวาคม 2546 16:06 น. - comment id 195485
ขอบคุงทุกคนคร๊าบบ ที่มาเยี่ยมเยียน ^^
28 ธันวาคม 2546 20:03 น. - comment id 195559
แต่งได้..ไพเราะมากนะคะ... ภาพ..ก็..น่ารัก.. ..เรน..ชอบจัง...
28 ธันวาคม 2546 21:26 น. - comment id 195602
กลอนเพราะครับ
28 ธันวาคม 2546 22:53 น. - comment id 195621
อันคงามรัก ทักทาย คล้ายเรื่องแปลก ยากจำแนก กาลเวลา พาผันผวน ให้มีอัน ห่างกันไกล ไม่สมควร เศร้ากรำสรวล ด้วยทางรัก ชักห่างไกล
28 ธันวาคม 2546 22:57 น. - comment id 195622
ขอบคุงนะคร๊าบบบ ที่แวะมาทักทายกัน
29 ธันวาคม 2546 09:33 น. - comment id 195712
ไม่เป็นไรนะ..ตราบความหวังยังอยู่
29 ธันวาคม 2546 19:41 น. - comment id 195859
...ชั้นทำได้อย่างไร ชั้นทำได้อย่างไร ทำลายหัวใจของคนดีที่สุดของชั้น... อิอิ กลอนโดนใจมั่กๆเลยค่ะ ♥