ตืนขึ้นมา...ธรรมดา...ตอนเช้า-เช้า รีบเร่งเข้า...ต้องไปเรียน...เพียรหนังสือ หลับตาลุก...ปลุกตาสว่าง...อย่างสลึมสลือ หยิบหนังสือ...ออกจากบ้าน...พลันก้าวไป ใจเหมือนเดิม...ไม่เคยเพิ่ม...ขาด-เติม-ลด ยังคงหมด...ความรู้สึก...นึกหวั่นไหว ทุกย่างก้าว...ที่ก้าวย่าง...ร้างแรมไป รอบทิวทัศน์...ไม่มีอะไร...ที่เปลี่ยนแปลง เดินบนดิน...ถิ่นขาดน้ำ...ที่แห้งแตก รอยดินแยก...ยังคงอยู่...ดูระแหง เหมือนเมื่อก่อน...ตอนขาดฝน...อย่างรุนแรง ยังคงแห้ง...เหือดน้ำทำ...ชุ่มฉ่ำดิน ผ่านต้นไม้...ต้นเดิม...กลางทุ่งกว้าง ยังอยู่ร้าง...เพียงหนึ่งต้น...บนฐานถิ่น เป็นร่มเงา...ให้ชาวเรา...ได้ทำกิน ยังคงเดิม...หมดสิ้น...ทุกสิ่ง-นานา ถึงที่หมาย...ปลายถนน...บนทางเท้า เร่งรีบเข้า...ถึงโรงเรียน...เพียรศึกษา แม้เหมือนเดิม...ยังได้เพิ่ม...เติมปรัชญา เข้าสู่ห้วง...ของตำรา...อย่างถาวร แม้ไม่เปลี่ยน...ยังเหมือนเดิม...ในทุกสิ่ง ก็สุขยิ่ง...แม้ว่าใจ...ยังไฝ่หา ความผกผัน...ของชีวิต...มีนานา ได้แต่รอ...กำหนดฟ้า...ลงมาสู่ดิน...
พู่กันของหูกวาง 20 ธ.ค. 2546 16:33 น. - ID 43270 
647
6
0
20 ธันวาคม 2546 18:54 น. - comment id 193052
แต่งได้ดีมาก ๆ นะ บ้านทำนาหรือว่าทำไร่ครับ ขอให้ประสบความสำเร็จนะครับ
21 ธันวาคม 2546 09:26 น. - comment id 193224
. . .มาทักทายค่ะ....
21 ธันวาคม 2546 11:27 น. - comment id 193238
ถึงคุณแม่จิตร ...ไม่ได้ทำนาหรือทำไร่หรอกครับ...แค่คิดขึ้นมาเฉย ๆ เป็นไงล่ะ ถึงอารมร์เลยล่ะสิครับ...แบบลูกทุ่ง ๆ น่ะ กึ๋ย... ถึงคุณพาฝัน ...ยินดีครับ ขอบคุณมากครับที่มาทักทายกันนะ
21 ธันวาคม 2546 20:37 น. - comment id 193387
วันเวลาอาจเปลี่ยนเวียนผันไป แต่อะไรในนี้ที่พบเห็น ยังเหมือนเดิมมากคุณค่าทุกเช้าเย็น ตัวอย่างเช่นมิตรภาพจากทุกคน *-*แต่งได้ไพเราะมากเลยค่ะ*-*
25 ธันวาคม 2546 17:11 น. - comment id 194314
ถึวคุณผู้หญิงไร้เงา ...ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างมาเยี่ยมคุณเลย ขอโทษด้วยนะครับ...
26 ธันวาคม 2546 22:36 น. - comment id 194902
เนอะบ้านนายทำนาเหรอ มาร.ร.แล้วทำไมผ่านทุ่งกว้างอ่ะ อ่อเรื่องที่ไม่มาเยี่ยมอ่ะไม่เป็นไรหรอก เราเข้าใจนายต้องเตรียมเอ็น เราขอให้นายได้คณะที่นายชอบนะ เราว่านายต้องได้แน่ๆเลยพยายามเข้านะ .............ทาเคชิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
