นักฟิสิกส์สอนว่าซิกม่าF=ma มุมหักเหเท่ากับมุมสะท้อน พลังงานเสียงอาจเปลี่ยนเป็นการกำทอน แต่ไม่ได้สอนว่าความคิดถึงกำลังสองเท่ากับอะไร นักดนตรีก็สอนเหมือนกันว่า..... ความคิดถึงจะมาพร้อมกับความรักที่หวั่นไหว ถึงได้มีเพลงไพเราะเพราะพริ้งซึ้งจับใจ ช่วยให้ใจสื่อถึงใจอีกหนึ่ง(หลาย ๆ)ดวง นักกวีที่อ่อนไหวก็เคยสอน เขียนบทกลอนทดแทนความเป็นห่วง บันทึกเรื่องราวที่เลยร่วง เป็นความทรงจำดี-ดี ที่แสนหวง... .....เมื่อเวลาที่เลยล่วงจะได้หวนคิดถึงมัน
13 ธันวาคม 2546 17:41 น. - comment id 190555
ใจผมเคย อยากรู้ว่า รักเป็นไง เคยรอใจ ขอความรัก คุณซักหน คำข้างใน มันอัดอั้น ผมจะทน รอให้ล้น พลั้งออกมา อ๊วก.....คลั่งใจจจ
13 ธันวาคม 2546 18:56 น. - comment id 190594
โหย...กลอนน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ สุดยอดด....แต่งได้ไงเนี่ย ^_____________^
13 ธันวาคม 2546 23:16 น. - comment id 190758
นักกฎหมายมักจะจำบริบท มักกำหนดตามมาตราภาษาศาล นักเคมีมีคำนวนล้วนตระการ นักสงเคราะห์ต้องทำการช่วยเหลือคน ส่วนนักรักมักลองดี รักทุกที่ไม่เคยมีซึ่งเหตุผล ชอบคนนั้นคนนี้ที่กมล แล้วก็ทิ้งทุกคนจนช้ำใจ *-*กลอนคุณแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบมากเลยค่ะ*-*
15 ธันวาคม 2546 11:50 น. - comment id 191374
ขอบคุณทุกกระแสเสียงมีค่าต่อจิตใจอยางมากจ้า