ความทรงจำสีจางๆ ยังถูกเก็บไว้ในที่ว่างที่ร้างไร้ ไม่เคยมีใครผ่านเข้ามาเพื่อปลูกความทรงจำ..และฉันเองก็ไม่เต็มใจ หัวใจ..จึงไม่มีความทรงจำสีใหม่เกิดขึ้นมา นานแล้วที่เรามีเส้นทางที่ต่างไป ความไม่เข้าใจอาจแยกให้เราไกล...และเหว่ว้า แต่มันไม่เคยเป็นเหตุผลให้ความรักลดรา ยังคงดูแลครึ่งใจเธอไว้ในความห่วงหาเป็นอย่างดี เหมือนๆที่เธอเก็บของฉันไว้อีกครึ่งใจ ฉันอบอุ่นจนรู้สึกได้ แม้ไม่มีใครเคยผ่านมาที่นี่ อยู่อย่างอ้างว้าง..แต่ความทรงจำสีจางจะเป็นอยู่อย่างดี ชีวิตที่ยังเหลือที่นี่...จะมีอะไรผ่านมาก็ตามทียังรักเธอ
10 ธันวาคม 2546 20:15 น. - comment id 189554
เหมือนเดิมตามไสตล์กลอนเรา คือ มักจะมีภาคต่อมาเสมอๆ คราวนี้ก้เช่นกัน แอบเก็บภาคต่อมาฝากด้วย ความทรงจำสีจางๆ กลับกระจ่าง มาจากรูปถ่ายใบเก่าๆ แทรกตัวอยู่ในบันทึกที่มีเรื่องราวของเรา.. ที่มีแค่ฉันจดจำและเขียนเรื่องเล่า เพียงลำพัง เป็นความรู้สึกแสนดี รอยยิ้มของเธอในภาพนี้ ยังสดใสอยู่ทุกครั้ง แม้เรื่องเล่ามันจะจบ แต่ใจฉันยังไม่อาจลบยังรับฟัง และความห่วงหาสีจางก็ทำให้น้ำตาหลั่ง เมื่อนึกถึง ไม่อาจปฏิเสธหัวใจ..ว่ายังรัก ไม่เคยมีใครที่ทำให้ฉันรู้จัก ความรักที่ลึกซึ้ง คงรักใครไม่ได้มากอย่างนี้ กับหัวใจที่มีเพียงครึ่งนึง ส่วนอีกครึ่ง เก็บซ่อนไว้เพื่อรักและคิดถึง..เพียงเธอ
10 ธันวาคม 2546 20:30 น. - comment id 189565
ความทรงจำสีจางจาง แต่ความอ้างว้างไม่จางหาย ยังอยู่ยังทักทาย ทำให้หัวใจเศร้าเดียวดายทุกวัน ความทรงจำสีจางจาง ไม่อยากให้มีอะไรบางบางมาคอยกั้น จะได้เกิดความผูกพัน ให้ความทรงจำเป็นดั่งฝันที่สวยงาม *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
10 ธันวาคม 2546 22:32 น. - comment id 189625
ความทรงจำสีจาง แต่ไม่เลือนลางจางไปไหน เพราะว่าฉันมั่นคงต่อหัวใจ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่สน ฉันจะยอมอดทนพเพื่อเธอ ให้ด้เจอแต่เราสอง ขอให้สมหวังดังปอง จะได้ฉลองสองเราวันแต่งงาน **กลอนเพราะนะ**
12 ธันวาคม 2546 13:47 น. - comment id 190127
เธออ้างว้างร้างคู่อยู่โดดเดี่ยว จะแลเหลียวหาใครมองไม่เห็น ต้องเดียวดายเหงาเศร้าทั้งเช้าเย็น อยากจะเป็นเพื่อนแท้แก้เหงาใจ.. เปิดรับสมัครรึยังง่ะ