เดินกันมา 3 คน เป็นฉันที่ต้องทนยิ้มร่าไว้ ไม่อยากให้ 2 คนที่ตามมา...ถามว่า เป็นอะไร บางสิ่งที่เกิดในใจ...จึงเป็นเรื่องราว เพราะฉันเป็นเพื่อน จึงอึดอัดเมื่อเข้ามาเยือน...ที่เธอกับเขา จิตใจของ...คนกลาง...จึงอ้างว้างซบเซา เมือจำต้องเดินกับเงา...และเขาที่เป็นแฟนกัน เหมือนเป็นส่วนเกิน ทุกก้าวย่างที่เดิน...เขาคงไม่คิดถึงฉัน อาจชวนเป็นมารยาท...ตามคุณสมบัติของเพื่อนกัน ไม่เป็นไรถ้าอย่างนั้น...ฉันเข้าใจ จะไม่น้อยใจกับสิ่งที่เห็น ก็เราทั้ง 3 นะเป็น...เพื่อนกันใช่ไหม แต่ที่ให้เดินมาด้วยกันน่ะ...ฉันเกรงใจ ถ้างั้นฉันขอตัวแยกไป...ไว้เจอกันใหม่...โชคดี...
พู่กันของหูกวาง 6 ธ.ค. 2546 16:28 น. - ID 42524 
550
4
0
6 ธันวาคม 2546 18:50 น. - comment id 188327
อือ...เคยเป็นเหมือนกัน...มันเจ็บมากๆเลย อยากให้ที่ตรงนั้นเป็นของเรามากกว่า... แต่นั่นก็นานมาแล้ว...ทุกอย่างจบแล้ว โดยที่ฉันก้าวออกมาแต่โดยดี...เหมือนกัน
6 ธันวาคม 2546 22:53 น. - comment id 188376
ถึงเป็นได้แค่เพื่อนก็ยังคิดถึง แม้ไม่ได้ชิดใกล้ยังห่วงหา แม้แก้วตาเธอไม่รู้ว่าเราคอย แต่เราก็ไม่ย่อท้อรอแต่เธอ....อิอิ ขอบคุณครับหูกวางที่มาอ่านกลอนเราต้อง2รอบ (แล้วจะอ่านทำไมงง..)
7 ธันวาคม 2546 10:36 น. - comment id 188443
ขอบคุณนะครับ คุณมันฝรั่ง และคุณแง่บ ๆ
7 ธันวาคม 2546 19:45 น. - comment id 188567
ถ้ารู้ตัวว่าเป็นกขค ก็ยังรีบหนอรีบไปจากตรงนี้ ปล่อยเขาทิ้งไว้สองคนคงจะดี แล้วเราไปหาให้เหมือนเขานี้คงดีเหมือนกัน *-*กลอนน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง ไม่อยากเป็นส่วนเกิน ฉะนั้นต้องหาซิค่ะจะได้ไม่เป็น อิ อิ*-*
8 ธันวาคม 2546 15:45 น. - comment id 188838
ถึง...คุณผู้หญิงไร้เงา ...แค่เพียงส่งกำลังใจ... เหมือนมีแรงก้าวไกล...ไปกว่าครึ่ง... ตลอดเวลาที่เธอเข้ามาซาบซึ้ง... ยังอุบอุ่นประหนึ่ง...ผู้ดูแล... ขอบคุณครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
