คุณขอมา

tiki

ในราตรีหนึ่งซึ่งนานมาก
ความฝันหากแหวกม่านโชนฉานฉาย
เผยให้เห็นเทพยดาท่าแปลกกาย
เข็นเตียงไข้ของบิดามาจากโรงพยาบาล
บ้านของฉันในวันนั้นอยู่ริมถนน
ข้ามฝั่งไปประหน้าดลคืออีกบ้าน
คือบ้านพ่อแต่พ่อป่วยไปตั้งนาน
ราตรีนั้นช่างเหมือนม่านสว่างโพลง
เทวดานั้นกายใหญ่ไม่ใส่เสื้อ
นุ่งผ้าเขียววาวเจือเงินใช่หยิบโหย่ง
ปล่อยพ่อแล้วก็เหาะข้ามมาท่าโค้ง
คำนับลงเจรจาถ้อยพาที
***ณบัดนี้ถึงเวลาอีกเจ็ดวัน
ตัวข้าพเจ้านั้นมีหน้าที่
ต้องขอตัวพ่อท่านไปเสียที
หมดวาระอายุมีจะต้องไป***
ในความฝันฉันแลมองจ้องบ้านพ่อ
เห็นพ่อเดินจากเตียงรอซึ่งลอยได้
พ่อเดินวนไปดูบ้านนานกระไร
ด้วยจากไปอยู่โรงพยาบาลนานสี่เดือน
จำได้ว่า เทวดามาขอแล้ว
ก็โค้งคำนับลอยแน่วกลับแถวเหมือน
ไปรับพ่อชลอเตียงเยี่ยงลางเลือน
เข็นเตียงพ่อไม่แชเชือนลอยจากไป
ฉันตื่นขึ้นในครานั่นว่าฝันพิศวง
ว่า **คุณขอมา**จะประสงค์จริงหรือไม่
หากก็คิดว่าวิปริตอาหารใด
กินเข้าไปก่อนนอนย้อนรำพึง
แล้วก็ลืมความฝันนั้นเสียสิ้น
น้ำตารินแห้งใจให้หวลถึง
หากได้ขอองค์เทพไว้ได้คราหนึ่ง
คราสองซึ้ง..ไม่อาจได้..ให้เทพทูลฯ
ครั้นถึงวันที่พ่อจากอีกเจ็ดวัน
นึกถึงฝัน..ไม่อัศจรรย์..ไม่เสียสูญ
ไม่ได้เล่า..เล่าใครเขา..จะเกือ้กูล
เหล่าประยูรญาติพงศ์จะสงกา
จึงเก็บความตามเคยเห็นเป็นนิมิต
ไว้ครุ่นคิดเชิงกลอนบวรภาษา
ฝากให้รู้เรื่องของเราเล่าสืบมา
พ่อจากไปนานหนักหนา..กว่าสิบปี !!