กวีบทใหม่ฝากให้เจ้าได้รู้ ว่าข้ายังอยู่ในโลกเหงา ขับขานบรรเลงความมายเมา จับดินสอปากกาเก่าเกลาวลี คว้างไหวตามประสาคนเก่าเก่า ลมหายใจงึมเหงายังคงที่ เป็นเศษเสี้ยวของชีวิตไร้สิ้นดี จ่อมจมกับวจีไปวันวัน กวีบทใหม่ฝากให้เจ้า หม่นม่านเมฆหมอกเงาข้าหนาวสั่น คราเวิ้งฟ้าคืนดาวโอบล้อมจันทร์ พันธะใจไหวสั่นระริกรัว ยังชีวิตเจ็บปวดที่ดวดเจ็บ หวาดหนาวเหน็บต่อภาพยังยิ้มหัว ด้วยชีวิตยิ่งต่อเติมกลับขลาดกลัว ไม่เอ่อเต็มถ้วนทั่วของหัวใจ ในยามข้าขาดเจ้า-เจ้าขาดข้า ในดวงตาเจ้าโหยหาข้าบ้างไหม รึ! ไม่เคยเลยสักนิด-ปลิดเยื่อใย หรือสรวลเสกับหลายใครจนตื้นเต็ม กวีบทใหม่ฝากถึงเจ้า ทุกประการคือปวดร้าวอันข้นเข้ม คราบน้ำตาเปียกหน้ารสปร่าเค็ม หัวใจเจ้าเติมรักเต็มกี่ครั้งกัน เจ้าเข้าใจไหมบทกวีข้า มิได้ลึกเกินกว่าจะคิดฝัน คือความเป็นจริงอันนิรันดร์ ระหว่างเราคล้ายหมอกควันอันคว้างลอย
nava 2 ธ.ค. 2546 07:59 น. - ID 42255 
1223
3
0
2 ธันวาคม 2546 08:04 น. - comment id 186917
กลอนบทเก่าที่ได้แก้ไขบ้าง ทีลงใน นิตยสารฮวงจุ้ยกับชีวิต ในนาม รังไม้
2 ธันวาคม 2546 12:07 น. - comment id 186953
จะบทเก่าบทใหม่ข้ามิรู้ ที่รับรู้รู้แค่ว่าเจ้าเหงา อยู่ที่นี่ข้าก็เหงาไม่เบา กวีเก่ากวีใหม่ก็คล้ายกัน ข้ารับรู้รู้รับว่าเจ้าเจ็บ เจ้ารวดร้าวหนาวเหน็บเก็บความฝัน เจ้าเหินห่างร้างลาหรือเจอกัน เจ้าผูกพันรักมั่นหรือร้างลา
2 ธันวาคม 2546 23:48 น. - comment id 187096
จะกวีเก่าเล่ากันในวันนี้ ฉันเข้าใจเธอดีนี้เสมอ ด้วยว่าฉันนั้นก็ไม่ต่างจากเธอ หรือมีอดีตที่พบเจอเหมือนเธอเลย *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบมากเลยค่ะ*-*
5 ธันวาคม 2546 13:28 น. - comment id 187967
ฝากถ้อยคำมาชื่นชมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
