ถ้าให้ฉันเป็นพื้นดิน รอคอยสายน้ำที่ไหลรินจากผืนฟ้า ให้เธอเป็นท้องนภา มีเหล่าเมฆารุมรอบกาย รอยยิ้มบนท้องฟ้า... ฉันมองเห็นทุกคราไม่ว่าเวลาไหน แต่ฉันไม่อาจสัมผัสความรู้สึกบนฟ้าไกล ได้แต่มองอย่างอิจฉาในใจยามอยู่คนเดียว เพราะผืนดินที่อ้างว้าง... เหินห่างจากผู้คนที่คอยแลเหลียว ขาดความผูกพันกลมเกลียว... ขาดต้นหญ้าสีเขียวให้ความอบอุ่นจริงใจ ผืนดินที่อ่อนล้า... คงมีแต่น้ำตายามร้องไห้... ชุ่มน้ำจากฟ้าเพียงครู่ก็เหือดแห้งไป แตกระแหงเรื่อยไป ไม่สดใสสวยงาม ฟากฟ้า... ช่วยส่องแสงผ่านเมฆาที่น่าเกรงขาม ให้ฉันได้เห็นน้ำใจของฟ้าสีคราม ให้ผืนดินอย่างฉันได้งดงาม...ต่อไป...
พู่กันของหูกวาง 1 ธ.ค. 2546 13:45 น. - ID 42234 
1977
4
0
1 ธันวาคม 2546 14:32 น. - comment id 186768
เพราะและเศร้า
1 ธันวาคม 2546 16:19 น. - comment id 186796
ถ้าฉันเป็นผืนฟ้า ฉันคงมองลงมายังพื้นดินนั่น จะโปรยสายฝนให้ชุ่มฉ่ำชีวัน ให้พื้นดินนั้นได้รับรู้ความห่วงใย.. แต่ว่าฉันไม้ใช่ฟ้า... จึงไม่อาจทำตามความปรารถนาของดินได้ เป็นเพียงแค่คนธรรมดาทั่วๆไป ให้ฉันช่วยมองฟ้าเอาไหม...ดินจะได้มีเพื่อนมอง(ฟ้าด้วยกัน) ช่วยขอพรให้นะคะ...
1 ธันวาคม 2546 18:33 น. - comment id 186845
ผืนดินและแผ่นฟ้า ต่างค่ากันมากนัก แต่สิ่งหนึ่งที่ประจักษ์ คือผืนดินและแผ่นฟ้ายังอยู่คู่โลกนี้ *-*ไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
1 ธันวาคม 2546 19:30 น. - comment id 186862
โอะ โอ ... ฝีมือไม่ธรรมดาแฮะ กลอนไพเราะมากขอรับ
1 ธันวาคม 2546 22:50 น. - comment id 186879
ตัวของฉันกับผืนดินคงไม่ต่าง เธอไม่เคยหันมาบ้างไม่เลยหนอ หัวใจฉันมันก็ได้แต่เฝ้ารอ รอหยาดฝน รอคำรักจากฟ้าไกล
5 ธันวาคม 2546 19:08 น. - comment id 188040
ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่ให้ครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
