เธอ..เหยื่อสาวสวยใสไร้เดียงสา ที่นักล่าใคร่ลิ้มชิมรสหวาน คำป้อยอล่อลวงคือบ่วงพราน ใช้เพื่อการกล่อมเธอบำเรอกาม นาฏกรรมซ้ำซากฉากสุดท้าย พอเบื่อหน่ายก็แหนงซ้ำแกล้งหยาม เป็นบทเรียนค่าล้นจากคนทราม แลกด้วยความขมขื่นกลืนน้ำตา เหมือนไม่เหลืออะไรให้สูญเสีย ใจอ่อนเปลี้ยเปลี่ยนแปลงเป็นแกร่งกล้า วันนี้รอยราคีมีราคา เป็นสินค้าบนถนนคนกลางคืน เธอทำเหมือนอนาคตหมดความหมาย ยอมพลีกายตราบที่มีเงินยื่น แม้หัวใจเจ็บช้ำก็กล้ำกลืน แสร้งยิ้มชื่นเชิดหน้าท้าชีวิต จมปลักกับนาฏกรรมซึ่งซ้ำซาก รอให้ฉากอวสานรูดม่านปิด วันคืนที่ทุกข์โศกโลกมืดมิด ยังตามติดตอกย้ำแต้มน้ำตา เธอเลือกจะสะใจในวันนี้ แลกกับกี่สะเทือนใจในวันหน้า แค่ประชดชีวิตเผลอผิดมา มันคุ้มค่าหรือเปล่า..คิดเอาเอง
เวทย์ 27 พ.ย. 2546 10:26 น. - ID 42039 
1115
11
0
27 พฤศจิกายน 2546 15:29 น. - comment id 185460
เป็นคำเตือนเพื่อนพ้องทั้งน้องพี่ คิดให้ดีก่อนกระทำกรรมสนอง หากก้าวพลาดถลำลึกควรตรึกตรอง ไม่ควรลองประชดใครใคร่ครวญจำ....ฯ เป็นบทกลอนที่ให้ข้อคิดมากค่ะ...ดีใจที่คุณลุงเวทย์กลับมาอีกครั้ง...อยากให้มาสร้างสีสันในไทยโพเอ็มต่อไปค่ะ......
27 พฤศจิกายน 2546 19:37 น. - comment id 185499
ฝีมือของท่าน ช่างล้ำเลิศนัก อ่านแล้วรื่นไหล ความหมายเป็นเยี่ยม แฝงแง่คิด และคติธรรม ตอกย้ำให้เห็น สมกับที่เป็นนักกลอนระดับปรมาจารย์ ที่ใครๆ กล่วขานกันนักหนา แวะมาสวัสดีครับ แต่งกลอนเพราะๆให้เราได้อ่านเยอะๆนะครับ
27 พฤศจิกายน 2546 20:41 น. - comment id 185503
....สาวเอย...หกหมดแล้วแก้วตาพี่ ช้ำเหลือที่จะแบกหน้ากลับมาบ้าน ผัวตัวดีหนีหน้าอ้างหางาน เหลือรำคาญลูกตัวก็นัวเนีย งานไม่มีใจก็พลันห่อเหี่ยว จะแลเหลียวทางไหนก็ใจเสีย ไม่มีเงินหมดทางจึงต้องพึ่งเฮีย ยอมเป็นเมียชั่วคราว...โธ่สาวเอย...
27 พฤศจิกายน 2546 20:48 น. - comment id 185504
แค่แวะมาเยี่ยมเยียนน่ะครับ เลยทักทายเพื่อนเก่าด้วย แล้วก็จะหายหน้าไปอีกนานพอควร แหะๆ
27 พฤศจิกายน 2546 20:55 น. - comment id 185505
พลาดพลั้งไปจนใจต้องบอบช้ำ แล้วเพลี่ยงพล้ำซ้ำซากมากปัญหา ยิ่งเกาะเกี่ยวร้อยรัดตนเข้ามา ไร้คุณค่าเพราะไร้คิสะกิดตน มาฝากตัวเป็นลูกศิษย์บ้างค่ะ แต่ไม่รู้ว่า ครูจะรับไว้หรือเปล่า
27 พฤศจิกายน 2546 21:00 น. - comment id 185506
ขอบคุณค่ะ...ลุงเวทย์ มีอะไรดีๆมาสอนเสมอ ได้ทั้งความไพเราะ และ คติสอนใจ
27 พฤศจิกายน 2546 23:53 น. - comment id 185521
อ่านแล้วได้ความรู้สึก แต่งดีนะ ^-^
28 พฤศจิกายน 2546 06:04 น. - comment id 185569
เธอเลือกจะสะใจในวันนี้ แลกกับกี่สะเทือนใจในวันหน้า แค่ประชดชีวิตเผลอผิดมา มันคุ้มค่าหรือเปล่า..คิดเอาเอง ชอบจัง..เล๊ย...
28 พฤศจิกายน 2546 08:05 น. - comment id 185598
มาไม่ทันทักทายก็ไปเสียแล้ว
28 พฤศจิกายน 2546 08:20 น. - comment id 185602
ขอบคุณมากครับที่ลุงแวะมาทักทาย ก็ขอให้หาเวลาแวะมาเยี่ยมเยียนบ่อย ๆ นะครับ กลอนสอนนางผมไม่ถนัด ผมถนัดแต่กลอนสั่งนางครับ
28 พฤศจิกายน 2546 08:54 น. - comment id 185605
น้องกิ๊ฟ.....จะรับไหวหรือเปล่าตะหาก ฮี่ฮี่ จาวตาล.....ว่าไปโน่น สมาชิกคนหนึ่ง, 4264, สุดหล่อ....^_______^ ผีขี้เมา.....ก็กลับมาให้ทักแล้วไง ที่ว่าจะหายไปอีกน่ะ หมายถึงการโพสกลอนตะหาก อิอิ
28 พฤศจิกายน 2546 17:37 น. - comment id 185669
สงสัยว่า....มาไม่ทัน
28 พฤศจิกายน 2546 17:58 น. - comment id 185673
ขอบคุณลุงเวทย์ ที่มาเยี่ยมเยียน ของฝากล้ำค่าจริง ๆ ครับ
29 พฤศจิกายน 2546 16:13 น. - comment id 185928
สวัสดีค่ะ ลุงเวทย์ขา ผลงานของลุงเวทย์ไพเราะและแฝงสิ่งดีงาม ทุกชิ้นเลยนะคะ เป็นตัวอย่างและให้ข้อคิดที่ดี อย่าหายไปนานเลยค่ะ เชื่อว่าหลายคนติดตาม งานของลุงเวทย์อยู่นะคะ
29 พฤศจิกายน 2546 16:41 น. - comment id 185939
ละอองน้ำ.....มัวทำอะไรอยู่ล่ะ อิอิ ฤกษ์.....แปลว่าชอบสินะ ห้องฝัน.....อืมมมมม
30 พฤศจิกายน 2546 09:57 น. - comment id 186228
กลอนไพเราะและความหมายดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ
30 พฤศจิกายน 2546 12:23 น. - comment id 186309
ผู้หญิงไร้เงา.....:)
7 มกราคม 2547 10:35 น. - comment id 199045
ครูเฒ่าเจ้าปัญญา ศิษยาน้อมด้วยใจ ประดับเกียรติประดิษฐ์ไว้ ค่าคำกลอนไว้สอนคน เถลิงเกียรติเถกิงหล้า ปรมาชนาชน ยอกย้อน ธ กลอนกล ผิว์จะแปรจะเปลี่ยนผัน ดุจสูรย์สาดแสงกล้า สว่างหล้าทิวานั่น จรัสแจ่มแต้มอรัญ ณ ไพรพร่างสว่างตา เป็นเปลววะวับแสง ส่องสำแดง แจ้งกังขา สถิตย์เทิศประเสริฐค่า อวิชชานิราศ์ไป ครูเฒ่าเจ้ากลอนกานท์ นิรวาณ ณ ทุกข์ใด อุปัทว์กรายมลายไกล ระคายสิ้น เพียงยินดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
