ค่ำคืนที่มืดมิดสนิทแนบ ผมเฝ้าแอบเอนอิงพิงสิ่งนี้ ปกปิดโฉมประโคมเสียงในฤดี ว่าผมนี้มิดีพอขอใจคืน คำว่ารักที่เอ่ยอ้างทำแหลกเหลว กอดอกเอวกลั้นน้ำตาผ่าคืนฝัน สิ่งที่ดีมิควรคู่อยู่รวมกัน วันนับวันเฝ้ารับรอขอรำพึง ผ่านกาลวันเวลาจนหนุ่มสาว ผ่านทุกข์คราวยากเข็นเป็นนับแสน ทุกค่ำคืนสนิทเงียบมิดเขตแดน พอพบเธอเปรียบดังแสงส่องราตรี ผ่องอำพันสั่นส่องยิ่งพระจันทร์ บดและบังความเศร้าที่เหงาหงอย คุ่มควรค่ากาลเวลาผมเฝ้าคอย ฝังร่องรอยความหลังที่ขังใจ ----------------------------------------- ความรักที่แท้จริงมันคุ้มค่าที่เฝ้ารอจริงๆครับ
26 พฤศจิกายน 2546 11:52 น. - comment id 185082
แวะมาทักทายขอรับ -^^-
26 พฤศจิกายน 2546 13:40 น. - comment id 185114
สวัสดีค่ะ บอมบี้ ไว้วันหลังมีเวลาจะบอกเรื่องสัมผัสนอกกลอนให้นะคะ วันนี้ ขออ่านเท่านั่น เขียนได้ดีค่ะ
26 พฤศจิกายน 2546 13:57 น. - comment id 185123
ขอบคุณนะครับ อย่าลืมมาบอกนะจะรอฮะ
26 พฤศจิกายน 2546 14:12 น. - comment id 185128
:)
26 พฤศจิกายน 2546 18:08 น. - comment id 185200
เมื่อเธอกลับมาหาฉัน ดูเหมือนโลกเงียบงันกลับสดใส เหมือนท้องฟ้าที่สว่างวิไล เพราะเมฆบดบังไว้หายไป *-*จริงค่ะเห็นด้วย และดีใจด้วยที่สมหวังค่ะ*-*
28 พฤศจิกายน 2546 15:15 น. - comment id 185656
ฮั่นแน่!....ที่แท้ก็กำลังสมหวังในรักนั่นเอง... ขอให้มีความสุขกับรักนะคะ....