โอ้อกเอ๋ย เคยเคียงข้าง นางหน่ายแหนง จำจนใจ ให้โหยหิว ร่วงโรยแรง กลับกลายแกล้ง แปลงเปลี่ยนเปลื้อง เรื่องรักเรา เหลือรำลึก นึกนิ่มนวล หวนหายหอม ตรึกตรองตรอม ย่อมเย็นเยียบ เงียบง่วงเหงา ลำลักลอบ ชอบเชิงชวน ยวนยั่วเย้า คลึงเคล้นเคล้า เจ้าจึงจาง หมางเมิดเมิน ของเก่าน่ะ
แพรวา พระพรม 23 พ.ย. 2546 08:13 น. - ID 41861 
959
3
0
23 พฤศจิกายน 2546 10:16 น. - comment id 184257
จักจดจำ คำคล้องคำ นำหนุนแน่ งดงามแง่ แพร พระพรม คมขานไข ข้าเขียนขับ รับรอยร่อ จ่อจิตใจ ยากยิ่งใหญ่ ใจจึงจำ ครบคำครวญ
23 พฤศจิกายน 2546 13:42 น. - comment id 184341
เยี่ยม....ท่านภูวทาส
23 พฤศจิกายน 2546 19:14 น. - comment id 184423
หรือระแวงแว่งแว้งแคลงใจพี่ หรือฤดีดี่ดี้เจ้าเถไถ หรือหวังลวงล่วงล้วงความในใจ หรือว่าใครใคร่ใคร้ยึดใจนาง
23 พฤศจิกายน 2546 20:42 น. - comment id 184444
แวะมาชื่นชมผลงานแล้วกันค่ะ ต่อไม่เป็นค่ะ ขอบอก อิ อิ
24 พฤศจิกายน 2546 16:21 น. - comment id 184625
ขอบคุณ/หญิงไร้เงาที่เหนี่ยวแน่น ขอบคุณทุกท่าน อยากเผยแพร่ของเก่าน่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
