ที่รัก... เธอฝันถึงการกลับมาอีกครั้งของความรัก หรือฝันถึงการจากพรากที่ผ่านมา - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ลมหนาวพราวแรงลมห่มปลายหญ้า ยอดน้ำค้างไหวปลายนายามหน้าหนาว บุปผาฤดูชูดอกสีกี่รุ้งพราว ผีเสื้อเช้าวาววับขยับไกล เช้าชื่นจากคืนร้าวยังหนาวอยู่ รอยน้ำตายังรับรู้การหวั่นไหว ริ้วรอยโศกยังโศกช้ำระกำใจ ริ้วรอยใจยังอาลัยในทรงจำ เธอคิดถึงความรักหรือที่รัก เธอยืนถามความอกหักฝากรอยช้ำ หรือฝันถึงการจากไปไฟมืดดำ ระบายสีที่รอยช้ำให้กลับบาน น้ำค้างจางทางระเหยลมเอ่ยทัก ว่าเธอผ่านความรักอย่างกล้าหาญ ทุกข์เมื่อคืนจะคืนสุขปลุกตะวัน เหมือนหมอกฝันที่กลั่นหายละลายจาง ฟ้าหลังฝนก็เหมือนคนพ้นรวดร้าว ฟ้าก็วาว ข้าวก็ทอ ก่อรวงบ้าง คนก็ยิ้มอิ่มในรักมีหลักทาง ที่จะก้าวเดินระหว่างพร่างฟ้าไกล - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - มอบให้ทุกชีวิตในโลกใบนี้
15 พฤศจิกายน 2546 22:28 น. - comment id 181989
ชอบมากเลยครับ อ่านไปมา 2 รอบ .. ..ฟ้าหลังฝนของผม จะเป็นยังไงนะ เฮ้อ
16 พฤศจิกายน 2546 02:04 น. - comment id 182045
ฟ้าหลังฝนดลให้ใจไม่หมอง ทั้งทีครั้งหนึ่งสับสนจนใจล้า แต่เมื่อฟ้าผ่านพ้นฝนหล่นมา ทำให้อุรากลับชื่นบาน ***กลอนไพเราะ ความหมายดีมากเลยค่ะ***