๏ กรรม ๏

เมจิคเชี่ยน

เสียงโหยหวนครวญครางกลางป่าช้า
คืนเมฆาบังบดลดนวลแสง
เงียบวังเวงหนาวเหน็บเจ็บหมดแรง
ถูกสาปแช่งจมอยู่คู่น้ำตา
อันอดีตที่ผ่านมาฆ่าชีวิต
ไร้ความคิดว่าตนคนแกร่งกล้า
ขู่กรรโชกข่มเหงไม่เกรงฟ้า
พิศวาทกามาน่าละอาย
พอสิ้นชีพชีวาน่าสมเพศ
สวรรค์สั่งห้ามเวทนาสู่จุดหมาย
ทรมารยิ่งกว่าตอนมลาย
เฉกคิดได้เมื่อสายวายมืดมน
ถูกส่งมาใช้กรรมให้หมดสิ้น
วิญญานถวิลถามหาความหลุดพ้น
เฝ้ารอวันเห็นแสงแห่งกมล
เกิดเป็นคนชาติหน้าข้าทำดี ฯ				
comments powered by Disqus
  • ชัยชนะ

    15 พฤศจิกายน 2546 22:30 น. - comment id 181990

    ตกเป็นเปรต เศษมนุษย์ สุดสุดชั่ว
    ให้หมองมัว พวกต่ำช้า ปล้นฆ่าเขา
    แดนนรก ยมบาล ขานชื่อเอา
    เกิดเป็นเจ้า เดียรัจฉาน ชดใช้กรรม
    
    มาแปลกแหวกแนวครับ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    16 พฤศจิกายน 2546 02:02 น. - comment id 182044

    จะกลับตัวกลับใจกลับไม่ได้
    ด้วยชีวิตหมดไปในชาตินี้
    ถ้าหากเกิดชาติใหม่จะทำดี
    เพื่อลบล้างสิ่งที่คนทำมา
    
    ***แนวแปลกใหม่  แต่ความไพเราะและเก่งยังเก่าเหมือนเดิมเลยค่ะ***
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ (ไม่ได้ล๊อกอิน)

    16 พฤศจิกายน 2546 12:25 น. - comment id 182097

    ยืนคอยาวตาโบ๋ตัวโตใหญ่
    เท่าต้นตาลเห็นจะได้ปากแลบลิ้น
    มือกว้างเท่าใบลานควานหากิน
    ร้องเสียงแหลมหากได้ยินตัวแข็งชา....
    
    มามากที่วัดสุทัศน์  และถ้าอยากรู้จักตัวจริงต้องไปหาอาจารย์กู้ อิอิ
  • หมึกมรกต

    16 พฤศจิกายน 2546 12:49 น. - comment id 182111

    :)
  • ตะแหง่ว

    16 พฤศจิกายน 2546 13:25 น. - comment id 182129

    เมจิคเชี่ยนวันนี้มีมาแปลก
    เห็นตอนแรกแปลกใจยังไงหว่า
    เมจิคเชี่ยนที่หวานซึ้งตรึงอุรา
    ไหงกลายมาซึ้งในรสกฏแห่งกรรม...
    
    ตะแหง่วล้อเล่นนะ อิ อิ ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพ
    น่ากลัวจัง...นรก
  • ลำน้ำน่าน

    16 พฤศจิกายน 2546 21:29 น. - comment id 182233

    บทกวีที่เพียรสร้างรายทางนั้น
    ทุกคืนวันหวังก่อหน่อระลึก
    รดราดรินทุกหัวใจไหวรู้สึก
    จิตสำนึกในชีวิตลิขิตใคร
    
    เป็นแค่หนึ่งเสี้ยวธุลีที่บนโลก
    อุปโลกสร้างโน่นสร้างนี้ได้
    ใยไม่หัดสร้างเกราะกำบังใจ
    หยุดเวียนว่ายในบรรณพิภพ
    
    สรรพสัตว์กลาดเกลื่อนเป็นเพื่อนสอน
    แม้ยามนอนเก็บมาคิดจิตสงบ
    เห็นกฎกรรมนำพาหน้าที่พบ
    ครบเจนจบสมบูรณ์พูนปัญญา
    
    นกตัวน้อยสร้างรังสำเร็จแล้ว
    ทิ้งดวงแก้วนอนอุ่นกรุ่นอุษา
    นานจนบินทิ่งรังไปไปกลับมา
    สกุณาละหน้าที่...นี่กฎเกณฑ์
    
    มีบางคนไม่เชื่อเรื่องเวรรกรรม และการสนอง ของแบบนี้แค่คิดถึงเรื่องกรรม บางครั้งก็เป็นจุดเริ่มต้นไม่ให้เราพลั้งพลาดได้แล้วครับ
    
    ชื่นชมกับบทกวีที่เพียรสร้างสรรค์และก่อเกิดจำสำนึกในด้านบวกเสมอๆ มาครับ
    
  • tiki

    17 พฤศจิกายน 2546 03:16 น. - comment id 182340

    :))
  • ละอองน้ำ

    17 พฤศจิกายน 2546 17:53 น. - comment id 182506

    ชอบนะ แนวนี้เนี่ย
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน