เมื่อลมหนาวมาเยือนเพื่อนคนเก่า พัดความเหงาติดตามมาถามหา สวมใส่เสื้อหนานุ่มคลุมกายา แต่ทว่าหัวใจ ห่ม ใดกัน เขาว่าหากหนาวใจให้แนบเนื้อ ใครจะเอื้อเจือจานร่วมสานฝัน ได้แต่นั่งถอนใจไปวันวัน จะเชื่อมั่นอย่างไรมีใครรอ จะมีใครเมตตามาอิงแอบ มาคอยแนบห่มใจให้บ้างหนอ เพียงแค่คิดก็ช้ำน้ำตาคลอ ไม่อยากขอวิงวอนเหมือนอ่อนแอ เพียงแต่มีใครรับรู้กันอยู่บ้าง รู้ว่าอ้างว้างเปลี่ยวเหมือนเรียวแข ที่แขวนค้างกลางฟ้าห่างตาแล คอยชะแง้รอตะวันผันมาเยือน เมื่อลมหนาวมาเยือนเตือนอีกหน ยังหมองหม่นหัวใจขาดไร้เพื่อน ได้แต่วาดและหวังอย่างลางเลือน แค่บอกเตือนว่าสาวหนาวอีกปี.
13 พฤศจิกายน 2546 15:41 น. - comment id 181162
มาหนาวเป็นเพื่อนอีกคนนะคะ
13 พฤศจิกายน 2546 17:48 น. - comment id 181206
เมื่อลมหนาวมาเยือนเตือนอีกหน คงต้องทนหนาวกมลจนอ้างว้าง เพราะไม่มีใครจะร่วมใกล้ชิดทุกทิศทาง และเพื่อสร้างเรือนรักจึงต้องร้างทุกทางเดิน ***กลอนไพเราะอีกแล้วค่ะ ชอบค่ะชอบ***
14 พฤศจิกายน 2546 17:49 น. - comment id 181535
ถ้าหนาวเนื้อ เสื้อผ้า หาคลุมร่าง แต่หนาวนาง อ้างว้างจิต คิดฉงน ลมหนาวผ่าน พลิ้วผิวกาย ใจสั่นลน ไขว่คว้าค้น คนหนาวใจ มีไหมเอย
16 พฤศจิกายน 2546 12:47 น. - comment id 182110
หนาวเนื้อห่มเนื้อไร้เนื้อห่ม หนาวลมห่มลมยิ่งหนาวสั่น เสียงเพลงร้องเข้าหูอยู่ทุกวัน อยากจะช่วยสานฝันก็จนใจ เธอเป็นมารแมงมุมขยุ้มเหยื่อ หากหลงเชื่อเหลียวหาเข้ามาใกล้ เผลอหน่อยเดียวหัวโกร๋นโดนเหล็กใน แทงหัวใจล้มหงายตายทั้งเป็น จะกินเป็นอาหารไม๊นี่ อิอิ
16 พฤศจิกายน 2546 21:40 น. - comment id 182238
คุณกะหนุงกะหนิง(ชื่อน่ารักมาก) ในเส้นทางสายเหงาและหนาวนี้ รู้ว่ามีคนมากมายหลายหลากยิ่ง มาด้วยกันไปด้วยกันหวั่นประวิง ไปหาสิ่งที่ฝันกันให้พอ คุณผู้หญิงไร้เงาคะ เมื่อลมหนาวมาเยือนเตือนความเหงา ยิ้มเศร้าเศร้าก้าวไปในทางเปลี่ยว ก่อนจะได้พบว่ามาคนเดียว พอแลเหลียวข้างกายแทบวายวาง คุณชัยชนะ ถักอาภรณ์ด้วยใยเส้นเล่นกับฝัน ห่มตัวพลันด้วยผ้าห่มบ่มความเหงา ทั้งหนาวลมหนาวน้ำค้างที่บางเบา กะบางเราหาอุ่นไอใครบางคน นอนในเปลแห่งเหมันต์อันเหว่ว้า กับสองตามัวหมอง..ต้องเศร้าหม่น เตือนตัวเองว่าอย่าเหงาเศร้ากมล ยังยินยลเสียงหัวใจ..ให้คำเตือน ว่าหนาวนี้ไม่นานก็ผ่านหาย แค่หนาวกายห่มผ้าหายพอคลายเคลื่อน ที่หนาวใจก็ข่มอารมณ์เลือน อยู่อย่างเหมือนไร้หัวใจหนาวใดกัน คุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์คะ เป็นแมงมุมชักใยใช่ใจร้าย มารหมดลายนิสัยดีที่เหน็บหนาว หัวใจหนุ่มใช่อาหารทั้งหวานคาว นางมารสาวถือศีลและกินเจ แค่รำพึงว่าหนาวปวดร้าวเหลือ เนื้อห่มเนื้อตามเพลงเก่งถมเถ แต่อาจร้อนเกินไปใจลังเล จึงเที่ยวเตร่มารำพันคั้นบทกลอน