ไม่อาจกลับไปยืนตรงที่เก่า หัวใจของความเศร้ายังมิร้าง ทำผิดมหันต์คุณเลยเมินหมาง ความเหินห่างเข้ามาย่างกราย ไม่ได้กลับมาเพื่อขอโทษ คุณคงโกรธเคืองขัดฉันเหลือหลาย ด้วยหัวใจเกเรคุณคงหน่าย มันคงสายเสียแล้วหากกลับคืน หวังเพียงน้อยนิดคุณคงหายเกลียด จึงขอเบียดสิ่งดี-ดี ไว้สักหมื่น หากคุณไม่ชอบก็อย่าทนฝืน ฉันจะยืนมองคุณ ณ ขอบฟ้าไกล ฉันฅนเลวเหลวไหลในความรัก มันจึงหักขาดแล้วฤๅไฉน ค่าของคุณหญิงงามสตรีไทย ละมุนละไมรสวจีฉวีวรรณ
9 พฤศจิกายน 2546 16:43 น. - comment id 179911
..เป็นกำลังใจให้นะคับ..^_^
9 พฤศจิกายน 2546 22:05 น. - comment id 180057
ที่ไม่ยอมกลับไปหามานานเนิน เพราะฉันรู้เป็นส่วนเกินเธอกับเขา จึงไม่ต้องการกลับไปให้เป็นเงา แทรกเธอเขาให้เราเกิดขึ้นมา ด้วยรู้ดีใจนี้มีความผิด จึงไม่คิดกลับไปทั้งที่ใจยังโหยหา ยอมยืนอยู่คู่ความทรมา(มาน) จมอยู่กับน้ำตาที่ผ่านมาอย่างเดียวดาย ด้วยเพราะรู้สิ่งที่เธอเป็นอยู่ จึงไม่อาจจะสู้ยอมห่างหาย ไม่ขอใกล้กลับไปให้เคียงกาย รู้มากมายว่าเธอหน่ายในสัมพันธ์ จึงขอโชคความดีมีแด่เธอ จึงขอเสนอให้เธอเจอสิ่งที่ฝัน ส่วนเรื่องราวก่อนนั้นโปรดลืมมัน ด้วยเพราะฉันรู้ดีที่มีมา ว่าฉันเองมันผิดมันพลั้งพลาด ว่าฉันเองประมาณไม่เห็นค่า ว่าฉันเองทำให้เธอเสียน้ำตา ทำให้ฉันต้องร้างลาพาเศร้าใจ ***อย่าคิดมากกลับอดีตเลยค่ะ เราแก้ไขมันไม่ได้แล้ว ฉะนั้นมาเริ่มกับปัจจุบันดีกว่านะค่ะน้องจ๋า เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ***
9 พฤศจิกายน 2546 22:22 น. - comment id 180067
เข้มแข็งไว้นะ ..
21 พฤศจิกายน 2546 18:42 น. - comment id 183613
ไม่ว่าเค้าจะโกรธเพียงใดแต่ เราจะมีความรู้สึกดีๆที่มอบให้กันในวันเก่า ขอเพียงแค่ความรู้สึกดีดี จะได้หรือป่าวคนดี คงหายโกรธเรานะ