...ศึกมัชชะ..2.5....(คนึงหา)

ใบบอนแก้ว

๏ แสงประทีปแจ่มจ้า     จำรัส
จงช่วยสัมผัสหวน         แห่งข้า
ขอแสงส่องมิขัด-          ขืนต่อ เลยนา
นำส่งรักแรงกล้า           ก่อนนั้นถึงเขา
เอาวจีเอ่ยไว้                 วางลง
สอดใส่กระทงสวย           ส่งข้าม
จากจิตที่ยืนยง                ใยมั่น คงเอย
บอกแม่ลูกเกินห้าม         ห่วงห้วงรักหวง
ดวงจิตลูกกล่าวอ้าง          อธิษฐาน
ขอยั่งยืนนานนัก             แน่นแฟ้น
เพียงใจหนึ่งสมาน          ลูกแน่ นอนเอย
ถึงอยู่คนละแคว้น           ใคร่ให้เขาจำ
คำเขากลัวล่วงแล้ว          ลับหาย
กลัวห่างพากายสูญ          สร่างสิ้น
กลัวลืมซึ่งรักหมาย          มอบสู่ กันนา
กลัวว่าแทบแดดิ้น           ดั่งช้ำยอกแสน
แดนใดเขาอยู่นั้น           นำไป
ทุกสิ่งหทัยฝาก                ฝั่งน้ำ
กระทงแห่งสายใย           ยวดยิ่ง
ลูกแค่ขอวอนซ้ำ              ซ่อนให้ถึงเขา
คืนเนาแนบคู่ข้าง            เคียงขวัญ  
ขออย่าคิดผันแปร            เปลี่ยนถ้อย
กระทงต่างสัมพันธ์           พึงกล่าว
แสงแจ่มประทีปน้อย        เหนี่ยวให้คนึงหา ๚