สายลมยังคงพัดอยู่อย่างนั้น และก็คงมีเพียงฉันที่ยืนอยู่ตรงนี้ ขอบใจ ถ้าเธอบอกว่านั่นคือความหวังดี ไม่อยากให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ท่ามกลางสายลม สายลมพัด ใบไม้ไหว ฉันยืนอยู่กับหัวใจ ที่ไม่มีใครเข้าใจความขื่นขม พระจันทร์แขวนโค้งเรียวดังเคียวคม จะเชิดหน้าหรือจะก้ม ฉันก็ตรอมตรมไม่ต่างกัน อย่าห่วง อย่าอาลัย ถ้าเธอไม่เข้าใจ ก็ปล่อยฉันทิ้งไว้กับความฝัน ฝันร้ายที่ไม่เคยตื่น ไม่ว่าจะเป็นคืนหรือวัน ปล่อยฉันทิ้งไว้อยู่ตรงนั้น ท่ามกลางลมที่พัดพรู ไม่จำเป็นนักหรอก ใช่ไหม ที่เธอจะต้องเข้าใจ ในสิ่งที่ฉันเป็นอยู่ ไม่แปลกอะไร ถ้าเธอจะตีความหมายจากมุมที่คนอื่นอื่นมองดู มุมที่ไม่ว่าฉันจะถอยหรือจะสู้.. ก็ไม่อาจเปลี่ยนสิ่งที่เป็นอยู่ ให้ดีเหมือนที่เป็นมา
4 พฤศจิกายน 2546 12:00 น. - comment id 178484
กับสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ ฉันเข้าใจเธอดีรู้ไหม แต่ว่าเธอนั้นมองฉันผิดไป อยากขอทำความเข้าใจสักที คนอื่นๆคิดอย่างไรไม่สำคัญ ขอเธอนั้นเชื่อฉันคนนี้ อย่าร้องไห้อย่าเสียน้ำตาเลยคนดี เธอยังมีฉันที่คอยปลอบใจ เศร้านะ....
4 พฤศจิกายน 2546 13:14 น. - comment id 178516
คำสัญญาหาใช่ว่าใหญ่ยิ่ง อาจแค่สิ่งลวงเก้อให้เพ้อฝัน มิทันจักข้ามคืนแลข้ามวัน ก็มีอันเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน
4 พฤศจิกายน 2546 23:34 น. - comment id 178699
ตราบใดที่สายลมยังพัด อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ
5 พฤศจิกายน 2546 16:38 น. - comment id 178814
อย่าห่วงอย่าอาลัย ถ้าเธอยังมีใจให้กับเขา อย่าห่วงอย่ามาเป็นเงา ถ้าเธอไม่มีเราภายในใจ ***กลอนไพเราะนะค่ะ แต่ก็เศร้ามากเลยเหมือนกัน***
5 พฤศจิกายน 2546 20:41 น. - comment id 178917
............ มันจะไม่เป็นอย่างนี้ไปตลอดหรอกนะ
6 พฤศจิกายน 2546 07:32 น. - comment id 179003
ขอบคุณจริงๆ.. ทุกๆคน.. กับความอบอุ่น.. ขอบคุณ ละอองน้ำ..กับความเข้าใจ
7 พฤศจิกายน 2546 16:20 น. - comment id 179275
ไม่เหมือนเก่า เธออาจจะอยู่กับความเศร้า และฉันก็จมกับความสับสน แค่ช่วงเวลา ที่จะไป หรือ มา ของใครบางคน ก็อาจทำให้อีกฝ่ายสุขล้น แต่อีกคน...จมน้ำตา บาดแผล ของคนทำและคนรับ หากมองมุมกลับ บางที ก็ไม่รู้ว่าใครจะเจ็บมากกว่า ถามตัวเองดีๆ กับเรื่องวานนี้ และวันนี้ที่เป็นมา ความรู้สึก เป็นสิ่งมีค่า เมื่อความรู้สึกดีๆร้างลา ก็ใช่จะเรียกกลับมา...ง่ายดาย ได้เหมือนเดิม