เสียน้ำตา ไม่ได้ ใช่หรือเปล่า เรื่องของเรา ต้องลืมมัน งั้นใช่ไหม มีปากเสียง โต้แย้ง ให้แจ้งใจ ก็คงทำ ไม่ได้ เหมือนทุกที ฉันเกินทน ก็คนนะ น่าจะรู้ เจ็บเกินใจ ให้ทนดู อยู่ทุกที่ เธอจืดจาง สร้างรักใหม่ ไม่ใยดี ต้องยืนดู อยู่อย่างนี้ ทุกทีไป เงียบมานาน นานแล้ว พอแล้วนะ เพราะฉันน่ะ ฝืนทน จนหวั่นไหว และฉันท้อ รอและทน จนปวดใจ ฉันก็คน นะไม่ใช่ หุ่นไล่กา พักนี้แต่งกลอนไม่ได้เรื่อง เพราะจิตใจไม่ค่อยอยู่กะเนื้อกะตัวเท่าไหร่ รู้สึกได้เลยว่าพักนี้หาสาระไม่ค่อยได้ อย่าว่ากันนะคะ ขอโทษด้วยจากใจจริงๆ
2 พฤศจิกายน 2546 22:06 น. - comment id 178191
สวัสดีนะครับ น้องลูกเป็ด อ่านแล้วก็ได้เรื่องนี่ครับ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับ เล่าสู่กันฟังได้นะครับเผื่อดีขึ้น โชคดีครับ
2 พฤศจิกายน 2546 22:09 น. - comment id 178194
มาทักน้องจ้ะแต่งไม่ได้เรื่องไม่เป็นไรแต่อย่าขี้เกียจแต่งแบบพี่นะ
2 พฤศจิกายน 2546 22:13 น. - comment id 178198
ขอบคุณค่ะ พี่หมึกฯ พิมพ์แค่รู้สึกห่อเหี่ยวเล็กน้อยเท่านั้นน่ะค่ะ เพิ่งรู้นะ ว่าพี่อ๊ายซ์ ขี้เกียจแต่ง
3 พฤศจิกายน 2546 00:50 น. - comment id 178250
ฉันก็คนนะไม่ใช่หุ่นไล่กา ที่จะให้ไม่มีน้ำตาหรือว่าเฉย ในเมื่อเจ็บจนช้ำพร่ำบ่นเลย คงไม่เฉยอยู่ต่อให้ท้อใจ ***กลอนออกจะไพเราะนะค่ะ แต่งได้ดีออกค่ะ ชอบนะค่ะ***
3 พฤศจิกายน 2546 12:45 น. - comment id 178281
ใจของเธอไม่อยู่กับเนื้อตัว ประหม่ากลัวรักเลือนสะเทือนไหว รักเขาแล้วต้องฝืนทนคนไร้ใจ หาเอาใหม่ข้างหน้าดีกว่าเธอ.... เตือนด้วยความหวังดีนะ ไม่ได้หวัง.อะไร..
3 พฤศจิกายน 2546 12:59 น. - comment id 178284
มาเป็นกำลังใจให้นะขอรับ : )
3 พฤศจิกายน 2546 13:34 น. - comment id 178296
ความอดทน ถึงที่สุด พูดซะหน่อย อย่าไปปล่อย ให้คะนอง ต้องถองบ้าง เพื่อประสาน สันพันธ์ใจ ในเส้นทาง ที่จืดจาง เพิ่มเค็มหน่อย เดี๋ยวกร่อยตาย
3 พฤศจิกายน 2546 21:23 น. - comment id 178399
ลอยล่องไป..ไม่มีวันสิ้นแรง.. เฮ้อ...
4 พฤศจิกายน 2546 09:50 น. - comment id 178467
กลอนเพราะค่ะลูกเป็ด......ชอบจัง
4 พฤศจิกายน 2546 10:08 น. - comment id 178473
มาเป็นกำลังใจให้ เข้มแข็งไว้นะ อีกหน่อยจะดีเอง ปํยหาน่ะมีกันทุกคนจ๊ะ
7 พฤศจิกายน 2546 21:34 น. - comment id 179330
อ่ะนะคะ ได้ก็ดีสิคะ คุณฤกษ์ เม่า ลอย คืออะไรอ่ะ ตาเม่า ขอบคุณทุกคนเลยค่า