มาถึงร้านบ้านลุงแดงแห่งผองเพื่อน ไม่แชเชือนเลือนหายรีบทายทัก ลุงยังหนุ่มกรุ้มกริ่มทั้งยิ้มหนัก เป็นที่รักนักดูนกไม่พกลม ใครไม่มีที่พักพำนักนอน ไม่เดือดร้อนนอนกับแกแน่สุขสม มีข้าวกินไม่สิ้นใจไร้ระทม แกไม่ข่มทับถมใครให้รำคาญ ลุงยกร้านบ้านนี้ที่ชุมนุม สำหรับกลุ่มหนุ่มสาวคราวสนาน พูดคุยเล่นเย็นใจให้สราญ จนกล่าวขานนานนมต่างชมกัน ทั้งเป็นศูนย์ข้อมูลนกวิหคเขา ให้พวกเราเฝ้ารายงานอ่านเรื่องนั่น จนทราบข่าวเรื่องราวดีที่มีพลัน นกเหล่านั้นมันอยู่ไหนในอินทนนท์