๏ หนึ่งคำขอโทษ...ที่อยากให้เธอให้อภัย ๏

เมจิคเชี่ยน

ไม่ว่าความรู้สึก จะมีให้กันมากแค่ไหน
แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ ที่จะเปลี่ยนจากสิ่งที่เป็นมาก่อน
นิสัยที่เอาแต่ใจตัวเองของฉัน ก็พอรู้ว่ามันบั่นทอน
ยิ่งกับอารมณ์ที่ไม่แน่ไม่นอน ก็พอรู้ว่าเธออ่อนใจ
แต่ถ้าจะบอกว่าฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้
ใจกว้างไม่มาก ใจเย็นเป็นบางทีเธอจะรับได้ไหม
ความนานของเวลา สิ่งที่แลกมากับการสนิทกันกว่าใคร
ก็คือการละเลยที่จะถนอมน้ำใจซึ่งกันและกัน
ทำร้ายเธอด้วยคำพูด ทำตัวซับซ้อนให้เธอคิด
ไม่เคยยอมรับความผิด สม่ำเสมอร่ำไปในความดื้อรั้น
แต่บางสิ่งที่เธออาจไม่รู้ เมื่อปิดประตูแล้วอยู่คนเดียวกับคืนวัน
ทุกครั้งที่ทำให้เธอเสียใจนั้น ฉันก็เจ็บปวดเท่ากันและเกลียดตัวเอง...
***********************************************
เขียนกลอนรักหวาน ก็หวาน
เขียนกลอนร้าวราน ก็เศร้า
เขียนกลอนต่างๆระหว่างเรา
บันทึกในเวปขาว .... Thaipoem ^-^ 				
comments powered by Disqus
  • น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

    1 พฤศจิกายน 2546 09:43 น. - comment id 177753

    ฉันมันก็เป็นอย่างนี้
    ไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา
    ไม่สามารถทำให้ใครยิ้มได้ตลอดเวลา
    ดีแต่ทำให้เธอเสียน้ำตาทุกเวลา ทุกวัน
    
    แต่เธอจะรู้อะไรไหม
    การที่เธอช้ำใจ ยังไงก็เหมือนฉัน
    ไม่อยากให้เธอร้องไห้ มันเหมือนฉันทำร้ายคนที่รักกัน
    คิดอยู่ทุกวี่วัน ว่าจะเปลี่ยนมันยังไง
    
    อย่าร้องไห้เลยนะ
    เปลี่ยนน้ำตา มาเป็นรอยยิ้มที่เจิดจ้า สดใส
    ฉันจะพยายามทำตัวให้ดี ให้สมกับที่เธอมีใจ
    แต่ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ ฉันจะเปลี่ยนตัวเองได้นะเธอ
    
    ++กลอนเพราะมากๆเลยค่ะ++
  • รักคุณคับ

    1 พฤศจิกายน 2546 10:45 น. - comment id 177774

    สุดๆ..นึกว่าแต่งจากชีวิตจริงซะอีก
       เข้าถึงอารมณ์มั่กๆ คับ..อิอิ ^_^
  • somebody

    1 พฤศจิกายน 2546 10:57 น. - comment id 177780

    แวะมาทักทายค่ะ
    
    =^____________^=
  • ชัยชนะ

    1 พฤศจิกายน 2546 13:16 น. - comment id 177813

    เอาแต่ใจ ใช่ฉันเอง นักเลงกล้า
    พูดต่อว่า ด้วยวจี ที่ร้ายเหลือ
    ฉันคือฉัน หยันผยอง หยิ่งเหลือเชื่อ
    นัยความเนื้อ ปากโกรธกัน ฉันรักเธอ
    
    
  • ^สีไม้ระบายฝัน^

    1 พฤศจิกายน 2546 16:39 น. - comment id 177854

    ชอบจังนะคะ ... 
    กลอนเพราะ ดี ขอ เก็บละกันนะคะ
     
    ก่อนไป ขอบอกว่า  เพราะมากๆเรยค่ะ
  • หมึกมรกต

    1 พฤศจิกายน 2546 17:55 น. - comment id 177868

    ขอโทษนะ..ฉันขอโทษ
       เธอช่วยอย่าโกรธกันได้ไหม
          นะ..นะ..คนดี โปรดให้อภัย
             แล้วเรามาเริ่มใหม่กับวันฟ้าใสที่เฝ้ารอ
     นะ...นะ..เธอคนดี
       ขอแค่นี้นะ..จะได้ไหมหนอ
          ขอแค่เธอให้อภัยกัน..เท่านั้นพอ
             ไม่ได้ขออะไร..ให้มันวุ่นวาย
     สวัสดีครับ คุณเมจิคเซียน
     บทกลอนซึ้งเหลือเกินนะครับ
     สบายดีนะครับ
       
    
  • rain..

    1 พฤศจิกายน 2546 21:24 น. - comment id 177907

    ..น่ารักจังค่ะ...
       พี่เรน..แวะมา..ชื่นชม...นะคะ..
  • เจ้าหญิงไม้ขีดไฟ

    2 พฤศจิกายน 2546 00:29 น. - comment id 177938

    เป็นเพราะฉันก้อไม่ยอมเธอเหมือนกัน
    เพราะมีความดื้อรั้นที่ไม่ต่าง
    ทำให้เกิดรอยแยกระหว่างกลาง
    เดินสวนทางทั้งที่ไม่อยากทำ
    
    รู้สึกดีเมื่ออ่านกลอนนี้จังค่ะ^-^
  • ผู้หญิงไร้เงา

    2 พฤศจิกายน 2546 00:41 น. - comment id 177951

    ไม่ว่าเธอจะทำร้ายจิตใจขนาดไหน
    เธอก็ยังคงเป็นคนในหัวใจของฉัน
    ไม่เคยเคืองโกรธหรือพิโรจน์โกรธกัน
    ด้วยฉันรู้ความจริงนั้นเธอเป็นคนที่รักฉันตลอดมา
    
    ***กลอนไพเราะเหมือนเคยค่ะ***
  • ตะแหง่ว

    2 พฤศจิกายน 2546 12:25 น. - comment id 178055

    เอ...อารมณ์กลอนกับอารมณ์คนเขียน
    ไม่ใช่อารมณ์เดียวกันเหรอ...ม่ายเจงม้างงง....

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน