ไม่ว่าความรู้สึก จะมีให้กันมากแค่ไหน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ ที่จะเปลี่ยนจากสิ่งที่เป็นมาก่อน นิสัยที่เอาแต่ใจตัวเองของฉัน ก็พอรู้ว่ามันบั่นทอน ยิ่งกับอารมณ์ที่ไม่แน่ไม่นอน ก็พอรู้ว่าเธออ่อนใจ แต่ถ้าจะบอกว่าฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ ใจกว้างไม่มาก ใจเย็นเป็นบางทีเธอจะรับได้ไหม ความนานของเวลา สิ่งที่แลกมากับการสนิทกันกว่าใคร ก็คือการละเลยที่จะถนอมน้ำใจซึ่งกันและกัน ทำร้ายเธอด้วยคำพูด ทำตัวซับซ้อนให้เธอคิด ไม่เคยยอมรับความผิด สม่ำเสมอร่ำไปในความดื้อรั้น แต่บางสิ่งที่เธออาจไม่รู้ เมื่อปิดประตูแล้วอยู่คนเดียวกับคืนวัน ทุกครั้งที่ทำให้เธอเสียใจนั้น ฉันก็เจ็บปวดเท่ากันและเกลียดตัวเอง... *********************************************** เขียนกลอนรักหวาน ก็หวาน เขียนกลอนร้าวราน ก็เศร้า เขียนกลอนต่างๆระหว่างเรา บันทึกในเวปขาว .... Thaipoem ^-^
1 พฤศจิกายน 2546 09:43 น. - comment id 177753
ฉันมันก็เป็นอย่างนี้ ไม่ใช่คนดีอะไรนักหนา ไม่สามารถทำให้ใครยิ้มได้ตลอดเวลา ดีแต่ทำให้เธอเสียน้ำตาทุกเวลา ทุกวัน แต่เธอจะรู้อะไรไหม การที่เธอช้ำใจ ยังไงก็เหมือนฉัน ไม่อยากให้เธอร้องไห้ มันเหมือนฉันทำร้ายคนที่รักกัน คิดอยู่ทุกวี่วัน ว่าจะเปลี่ยนมันยังไง อย่าร้องไห้เลยนะ เปลี่ยนน้ำตา มาเป็นรอยยิ้มที่เจิดจ้า สดใส ฉันจะพยายามทำตัวให้ดี ให้สมกับที่เธอมีใจ แต่ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ ฉันจะเปลี่ยนตัวเองได้นะเธอ ++กลอนเพราะมากๆเลยค่ะ++
1 พฤศจิกายน 2546 10:45 น. - comment id 177774
สุดๆ..นึกว่าแต่งจากชีวิตจริงซะอีก เข้าถึงอารมณ์มั่กๆ คับ..อิอิ ^_^
1 พฤศจิกายน 2546 10:57 น. - comment id 177780
แวะมาทักทายค่ะ =^____________^=
1 พฤศจิกายน 2546 13:16 น. - comment id 177813
เอาแต่ใจ ใช่ฉันเอง นักเลงกล้า พูดต่อว่า ด้วยวจี ที่ร้ายเหลือ ฉันคือฉัน หยันผยอง หยิ่งเหลือเชื่อ นัยความเนื้อ ปากโกรธกัน ฉันรักเธอ
1 พฤศจิกายน 2546 16:39 น. - comment id 177854
ชอบจังนะคะ ... กลอนเพราะ ดี ขอ เก็บละกันนะคะ ก่อนไป ขอบอกว่า เพราะมากๆเรยค่ะ
1 พฤศจิกายน 2546 17:55 น. - comment id 177868
ขอโทษนะ..ฉันขอโทษ เธอช่วยอย่าโกรธกันได้ไหม นะ..นะ..คนดี โปรดให้อภัย แล้วเรามาเริ่มใหม่กับวันฟ้าใสที่เฝ้ารอ นะ...นะ..เธอคนดี ขอแค่นี้นะ..จะได้ไหมหนอ ขอแค่เธอให้อภัยกัน..เท่านั้นพอ ไม่ได้ขออะไร..ให้มันวุ่นวาย สวัสดีครับ คุณเมจิคเซียน บทกลอนซึ้งเหลือเกินนะครับ สบายดีนะครับ
1 พฤศจิกายน 2546 21:24 น. - comment id 177907
..น่ารักจังค่ะ... พี่เรน..แวะมา..ชื่นชม...นะคะ..
2 พฤศจิกายน 2546 00:29 น. - comment id 177938
เป็นเพราะฉันก้อไม่ยอมเธอเหมือนกัน เพราะมีความดื้อรั้นที่ไม่ต่าง ทำให้เกิดรอยแยกระหว่างกลาง เดินสวนทางทั้งที่ไม่อยากทำ รู้สึกดีเมื่ออ่านกลอนนี้จังค่ะ^-^
2 พฤศจิกายน 2546 00:41 น. - comment id 177951
ไม่ว่าเธอจะทำร้ายจิตใจขนาดไหน เธอก็ยังคงเป็นคนในหัวใจของฉัน ไม่เคยเคืองโกรธหรือพิโรจน์โกรธกัน ด้วยฉันรู้ความจริงนั้นเธอเป็นคนที่รักฉันตลอดมา ***กลอนไพเราะเหมือนเคยค่ะ***
2 พฤศจิกายน 2546 12:25 น. - comment id 178055
เอ...อารมณ์กลอนกับอารมณ์คนเขียน ไม่ใช่อารมณ์เดียวกันเหรอ...ม่ายเจงม้างงง....